δδ μανιάς: επιλογή πραγματικών ειδήσεων και σχόλια της 24ης φλε 2019

iloveithaki.gr / feb 24th 2019

σχόλια ημέρας: 

• γεμάτος φαρισαίους ο κόσμος. δεν έχουν εθνικότητα, δεν είναι μόνο ιουδαίοι δηλαδή. δεν έχουν ιδεολογία, δεξιά, αριστερή, κεντροδεξιοαριστερή, κι ας υψώνουν λάβαρα με προσποιητό φανατισμό· αγνό φιλοτομαρισμό έχουν. ούτε και μνήμη διαθέτουν. το τμήμα του εγκεφάλου τους που θα ’πρεπε να υπηρετεί τη μνήμη είναι από άμμο. ή από χώμα
• απέναντι στην εθνικιστική εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού που έχει αναδειχθεί σε πραγματική απειλή για τους λαούς  η μόνη προοδευτική στρατηγική απάντηση για την ευρώπη είναι όχι η ευρωπαϊκή ενοποίηση γενικά και αόριστα, αλλά η πολιτική  ενοποίηση της ευρώπης με αριστερή και δημοκρατική σφραγίδα
• αναρωτιέμαι αν οι θιακοί χρησαυγήτες ξέρουν ότι τίποτα δεν είναι τέλειο σ’ αυτόν τον κόσμο, ούτε καν η βαρβαρότητα το μίσος και η βλακεία. και λιγότερο τέλειος να είναι ο καλός φασίστας, δε χάλασε… ο κόσμος. αντίθετα, όσο πιο κακός είναι ο φασίστας, τόσο πιο καλός είναι ο κόσμος. που γίνεται ακόμα πιο καλός όταν δεν υπάρχουν καθόλου φασίστες

επιλογή πραγματικών ειδήσεων:

«πάλιν κάτω κύψας έγραφεν εις την γην»

 οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, το θυμόμαστε, θέλουν να παγιδέψουν τον ιησού, που διδάσκει στον ναό. οδηγούν λοιπόν μπροστά του μια γυναίκα, που συνελήφθη «επ’ αυτοφώρω μοιχευομένη», και τον ρωτούν αν συμφωνεί να τη λιθοβολήσουν, όπως επέβαλλε ο μωσαϊκός νόμος. αντί άλλης απαντήσεως, ο ιησούς «κάτω κύψας τω δακτύλω έγραφεν εις την γην». και επειδή οι πονηροί υποκριτές επιμένουν, τους λέει το περίφημο έκτοτε: «ο αναμάρτητος υμών πρώτος βαλέτω λίθον επ’ αυτήν». αμέσως έπειτα, «πάλιν κάτω κύψας έγραφεν εις την γην». οι δε φοβεροί και τρομεροί φύλακες του νόμου άρχισαν να φεύγουν ένας ένας, με πρώτους τους γεροντότερους. ίσως λόγω ηλικίας είχαν προλάβει να απολαύσουν περισσότερες αμαρτίες. Αυθαίρετα, εικάζω ότι η ουσιώδης απάντηση του Χριστού δεν ήταν η εμβληματική φράση του, καταδικαστική εις τους αιώνας των αιώνων για τον φαρισαϊσμό, αλλά αυτά που έγραφε επίμονα πάνω στο χώμα. Τι ακριβώς έγραφε, δεν το λέει ο Ιωάννης και δεν θα το μάθουμε ποτέ – ίσως απλώς σκάλιζε ή ζωγράφιζε κάποια σχέδια. Αλλά η ουσία πιστεύω ότι δεν έγκειται στο τι έγραφε αλλά στο πού διάλεξε να το γράψει: στο χώμα, που σαν υποδοχέας της γραφής δεν έχει μεγαλύτερη ισχύ από την άμμο ή το νερό. Φυσάει ένα αεράκι κι όλα σβήνονται. Περνάνε δυο-τρεις, πατάνε τη γραφή –που δεν τη βλέπουν καν– με τα σαντάλια, τα μοκασίνια, τα αθλητικά, τα άρβυλά τους, τίποτε δεν μένει / π μπουκάλας

τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός

το τελευταίο διάστημα με όλα αυτά τα ακραία καιρικά φαινόμενα  ο καιρός έχει γίνει ένα αστείο παρά μια χρηστική είδηση που πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ΄όψιν. πόσο πιο αναξιόπιστοι θα γίνουν οι έλληνες μετεωρολόγοι; έχει πάτο η αναξιοπιστία και η τρομολαγνεία τους; η ηθική της δημοσιογραφίας είναι ένα επίμαχο και αμφιλεγόμενο θέμα, ιδίως στις μέρες που διανύουμε.  Πλέον η είδηση σε εγχώρια πλαίσια και μη, αμφιταλαντεύει πληροφορία και ηθικούς φραγμούς, γεννώντας το τέρας της λασπολογίας στον ειδησεογραφικό τομέα.  Η γλώσσα πλέον της είδησης επιφέρει τρομολαγνικά υπονοούμενα, στο βωμό των συμφερόντων και της ψευτοδιαλλακτικής ιδεολογίας, και σε αυτό συμβάλουν  και οι μετεωρολόγοι. Πως; πολύ απλά χρησιμοποιώντας τον καιρό. Από τη μία αυτή η ονοματοδοσία που σύμφωνα με το Αστεροσκοπείο είναι χρήσιμη γιατί έχει αποδειχθεί ότι τα ονόματα στα καιρικά φαινόμενα τρομάζουν περισσότερο τον κόσμο, άρα τον κάνουν και πιο επιφυλακτικό, τον ωθούν να πάρει τα απαραίτητα μέτρα για να πάθει το μικρότερο δυνατό κακό. Παράδειγμα: Λες σε κάποιον ότι έρχεται  σφοδρή κακοκαιρία, θα σου πει «ντάξει μωρέ, σιγά μην έρθει», ενώ αν του πεις ότι θα έρθει ο τυφώνας Αλκιβιάδης, θα σου πει «ωχ, θα γίνει χαμός, πρέπει να προετοιμαστώ-προστατευτώ, να πάρω προμήθειες». Αυτό το στοιχείο είναι που με κάποιον τρόπο οδήγησε και στο ξεχαρβάλωμα της σοβαρότητας ως προς την απλή ενημέρωση του κόσμου.  ‘‘Κατά πού θ’ απλώσουμε τα χέρια μας, τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός.Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα…” Οδ.Ελύτης

αυτοδιοικητικές εκλογές

το επόμενο διάστημα, οι σελίδες στα κοινωνικά μας δίκτυα θα πλημμυρίσουν από πληρωμένες καταχωρήσεις όπου υποψήφιοι με καθαρό βλέμμα, το χέρι στο πηγούνι και σηματάκια που ενσωματώνουν ισότιμα το μπλε, το πράσινο και το κόκκινο θα υπόσχονται να δώσουν τα πάντα για την πόλη τους, προσπαθώντας να κρύψουν το πολιτικό τους στίγμα. Αλλά την επόμενη ημέρα, οι αναλυτές – προπαγανδιστές θα επιχειρήσουν να επιβάλουν τα εκρηκτικά πολιτικά τους συμπεράσματα για τα οποία έχουν ήδη αποφασίσει. Σε αυτό το κλίμα, η Αριστερά είναι εδώ για να δώσει τη μάχη με ένα καθαρό πολιτικό και κοινωνικό πρόσημο. Για πόλεις που θα ανήκουν στους κατοίκους τους και όχι στους κατασκευαστές, στις εταιρείες και στα κυκλώματα συμφερόντων. Για διαφάνεια, συμμετοχή και δημοκρατία στις λειτουργίες του δήμου και στις αποφάσεις που αφορούν τους πολίτες. Για το δικαίωμα όλων στην πόλη, στους δημόσιους χώρους, στη βιώσιμη καθημερινότητα, στον πολιτισμό. Τα όπλα της Αριστεράς στη μάχη αυτή είναι το ήθος, η προγραμματική επάρκεια και η αποφασιστικότητα στη διαχείριση. Κι αυτά κερδίζουν πάντα το κενό περιεχομένου πολιτικό μάρκετινγκ.

[gallery_bank type=”images” format=”thumbnail” title=”false” desc=”false” responsive=”true” special_effect=”overlay_fade-white” animation_effect=”bounce” album_title=”false” album_id=”1642″]