iloveithaki.gr / mar 16th 2019
σχόλια, επισημάνσεις, φρέσκα αυγά ημέρας:
- είμαστε ταγμένοι να εκπροσωπούμε τους πολλούς και τους αδύναμους / α τσίπρας
- ”υπήρξαν τρεις πολιτικοί που έκαναν ότι χειρότερο μπορούσαν να κάνουν στη χώρα μας” καΙ οι τρεις είχαν σπουδάσει στην αμερική και στην ευρώπη και στην ουσία δίχασαν την κοινωνία για να μπορούν να κυβερνούν και να κλέβουν τα δημόσια αγαθά μας” / ο πρόεδρος της βολιβίας.
- βολιβία: πεντακόσια χρόνια μετά την έλευση των ευρωπαίων, αποφασίσαμε να πάρουμε εμείς την τύχη στα χέρια μας, να κυβερνήσουμε εμείς την χώρα μας / έβο μοράλες
- ελλάδα: 194 χρόνια μετα το διώξιμο των τούρκων αποφασίσαμε να πάρουμε εμείς την τύχη στα χέρια μας, να κυβερνήσουμε εμείς την χώρα μας, μέσω του αλέξη τσίπρα
- το γελοίο της ιστορίας είναι ότι στην ηγεσία αυτού του λαϊκίστικου κινήματος, που με εξαίρεση την ελλάδα και την ισπανία παίρνει το επάνω χέρι στην ευρώπη, βρίσκεται η ελίτ των συντηρητικών, αυτοί οι σύγχρονοι κατιλίνες, οι οποίοι κατά τους financial times δεν είναι παρά μια κλίκα «δημαγωγών, ξεπερασμένων εθνικιστών και οικονομικά αστοιχείωτων και αχαλίνωτων ανθρώπων». εξίσου γελοία είναι η υποστήριξη που προσφέρει στους συντηρητικούς νεοφασίστες η εργατιά.
επιλογή πραγματικών ειδήσεων:
πρέπει να μιλάμε και να ξεσκεπάζουμε τον φασισμό
στις περισσότερες πλέον χώρες της ευρώπης οι ακροδεξιοί, για να διαδώσουν τις ιδέες τους, χρησιμοποιούν μια κλασική μέθοδο του ιστορικού φασισμού: τη θυματοποίηση. υποκρίνονται ότι οι ιδέες τους βρίσκονται υπό διωγμό, ότι οι ίδιοι λογοκρίνονται από το κατεστημένο και, σε τελική ανάλυση, ότι «φιμώνονται» από τις ελίτ. αυτή τη μέθοδο χρησιμοποιεί για παράδειγμα στην Ελλάδα ο Αδωνις Γεωργιάδης: μιλά για συντριπτική ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς, η οποία πρέπει να ηττηθεί, ζητά διαρκώς τον λόγο σαν να μην του δίνεται και καθημερινά όλη μέρα βρίσκεται στα κανάλια, στα ραδιόφωνα και στις εφημερίδες, όπου διαφημίζει τις ακροδεξιές απόψεις του. Την ίδια μέθοδο χρησιμοποιούν και άλλοι αυταρχικοί και ακροδεξιοί ηγέτες: ο Ορμπαν εμφανίζει την Ουγγαρία ως διωκόμενη και θύμα της Ε.Ε., ο Τραμπ υποστηρίζει ότι όλος ο κόσμος εκμεταλλεύτηκε για χρόνια τις ΗΠΑ και τώρα πρέπει να στηριχτεί «Πρώτα η Αμερική», ενώ ο Ερντογάν εμφανίζει τη χώρα του ως θύμα πότε του ενός και πότε του άλλου, με τον ίδιο στον ρόλο του υπερασπιστή της αξιοπρέπειας του έθνους. Επόμενο βήμα από τη θυματοποίηση είναι το κάλεσμα για «απενοχοποίηση»: «Αρκετά κρύψαμε τις ιδέες μας, αρκετά ντραπήκαμε γι’ αυτές, τώρα είναι καιρός να τις φωνάξουμε δημόσια για να τις ακούσει όλος ο κόσμος». Αυτά διαλαλούν εδώ και χρόνια οι απανταχού ακροδεξιοί, αυτά λένε ήδη από τον ΛΑΟΣ οι Βορίδης-Γεωργιάδης. Στο εύφορο έδαφος της απογοήτευσης, της απελπισίας και της κοινωνικής και ηθικής κρίσης φύεται στη συνέχεια το «άνθος» της αποδοχής και της «κανονικοποίησης» των ακροδεξιών και φασιστικών ιδεών, οι οποίες από το περιθώριο της πολιτικής ζωής μεταφέρονται στο κέντρο της. Σήμερα η στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη θυμίζει τη ρήση του ακροδεξιού ρατσιστή πρώην πρωθυπουργού της Βαυαρίας και ηγέτη του υπερσυντηρητικού κόμματος CSU, Φραντς Γιόζεφ Στράους, ότι «δεξιά από το κόμμα μου πρέπει να είναι μόνο ο τοίχος». Δυστυχώς στην Ελλάδα ανάμεσα στη Ν.Δ. και στον τοίχο υπάρχει και η Χρυσή Αυγή. Σήμερα όχι μόνο πρέπει να μιλάμε για τον φασισμό, αλλά να ξεσκεπάζουμε καθημερινά τα ψέματα, την υποκρισία και τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας από τους φασίστες. Και, φυσικά, να υπάρχει ζωντανό ένα ισχυρό αντιφασιστικό κίνημα, ικανό να τους αντιμετωπίζει και στον φυσικό τους χώρο: στους δρόμους
το κοινό καλό ενάντια στο μίσος
ολόκληρος ο κόσμος συνταράχτηκε χθες από τη σφαγή στη νέα ζηλανδία. από αυτό το τυφλό και ψυχρό μαζικό έγκλημα μίσους, με 49 ανθρώπους νεκρούς -ανάμεσά τους και παιδιά- και περίπου άλλους τόσους τραυματίες. Το προφίλ του δολοφόνου αποδεικνύει πόσο συγγενής είναι ο ακροδεξιός φανατισμός με τα δολοφονικά ένστικτα. Η χαρά και η ικανοποίηση του να επιτίθεσαι σε ανυπεράσπιστους, το να βλέπεις μια ομάδα εχθρών εκεί που υπάρχουν απλοί άνθρωποι, η απέχθεια για όλες τις κουλτούρες εκτός από τη δική σου, η δίψα για αίμα και συλλογική τιμωρία, το φετίχ με τα όπλα, ο φόβος για τους «εισβολείς» που απλώς προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φτώχεια και την εξαθλίωση, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά των ρατσιστικών εγκλημάτων μίσους δεν γεννήθηκαν στο κεφάλι του συγκεκριμένου. Υπάρχουν στις κοινωνίες σαν αντίληψη, που εξαπλώνεται ολοένα περισσότερο, καρποφορώντας στο έδαφος της κρίσης των δυτικών κοινωνιών. Δεν είναι βέβαια πολλοί οι πυροβολημένοι που θέλουν να περάσουν στο πάνθεον των μαρτύρων της σύγχρονης Ακροδεξιάς, μαζί με τον Μπρέιβικ. Είναι όμως πάρα πολλοί αυτοί που συναισθάνονται τη σκέψη και τα κίνητρα τέτοιων εγκλημάτων. Μια ματιά στα σχόλια των αναγνωστών, σε ιστοσελίδες υψηλής επισκεψιμότητας που φλερτάρουν με τον ακροδεξιό λαϊκισμό, όπως π.χ. το «Πρώτο Θέμα», είναι πολύ διαφωτιστική πάνω σε αυτό. Δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση να εξαλείψουμε το πολιτισμικό και το θρησκευτικό μίσος από τον κόσμο. Μια πρώτη ιδέα είναι να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο. Και σε αυτό βοηθάει πολύ η χθεσινή παγκόσμια μαθητική διαδήλωση για την προστασία του κλίματος. Υπάρχουν και αισιόδοξα νέα από τη χθεσινή ημέρα.
[gallery_bank type=”images” format=”thumbnail” title=”false” desc=”false” responsive=”true” special_effect=”overlay_fade-white” animation_effect=”bounce” album_title=”false” album_id=”1659″]
