Την ώρα που ο κόσμος όλος –και εμείς μαζί τους– τσαλαβουτούσε ξανά σοκαρισμένοι στο αίμα και στην εκατέρωθεν ρητορική του μίσους, με «οδηγούς» τον νεοναζί γυμναστή από το Κράισττσερτς και τον ισλαμοφασίστα μικροκακοποιό της Ουτρέχτης, στο Παρίσι ο αντιφασίστας –υποτίθεται– «πρόεδρος των πλουσίων», ο Εμανουέλ Μακρον, άφηνε στην άκρη τα ωραία λόγια περί «εθνικού διαλόγου» και «συμφιλίωσης» με τα «κίτρινα γιλέκα» και διέταζε την περαιτέρω αστυνομική αλλά –όπως θα δούμε παρακάτω– και στρατιωτική (!) καταστολή τού μακράν πιο μαζικού, δυναμικού και «από τα κάτω» ταξικού, κινήματος διαμαρτυρίας της ηπείρου μας.
Για πρώτη φορά, λοιπόν, από τον καιρό του πολέμου στην Αλγερία, που έληξε το 1962, ο Μακρόν διέταξε την περασμένη Τετάρτη, ύστερα από έκτακτο υπουργικό συμβούλιο, την ανάπτυξη στρατιωτικών μονάδων σε αστυνομικό ρόλο, για τη «στατική» (και καλά) «φύλαξη των κυβερνητικών κτιρίων», που αποτελούν στόχο των ανωνύμων «ταραχοποιών».
Σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Μπενζαμέν Γκριβό, η εμπλοκή των ενόπλων δυνάμεων θα ισχύσει από τις αυριανές κιόλας κινητοποιήσεις των «γιλέκων», και είναι απαραίτητη προκειμένου η αστυνομία «να επικεντρώσει τις προσπάθειές της στην αντιμετώπιση των διαδηλωτών και την επαναφορά της δημόσιας τάξης», μετά τα σοβαρά επεισόδια και τους εκτεταμένους βανδαλισμούς του περασμένου Σαββάτου στο Παρίσι και άλλες γαλλικές πόλεις.
Η επιστροφή του στρατού στους γαλλικούς δρόμους προς αντιμετώπιση του «εχθρού λαού», φυσικά, είναι μόνο ένα σκέλος του γνήσια οργουελικού «Διάταγματος Μακρόν»: τα περισσότερα μέτρα αφορούν την περαιτέρω ενίσχυση των κατασταλτικών υπερεξουσιών της αστυνομίας, σε μια χώρα που εδώ και τέσσερα χρόνια –με το επιχείρημα της άμυνας ενάντια στην ισλαμική τρομοκρατία– έχει μεταβληθεί και επίσημα σε αστυνομικό κράτος, όντας ουσιαστικά σε μόνιμη κατάσταση πολιορκίας.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η γαλλική αστυνομία αποκτά πλέον το δικαίωμα να απαγορεύει προκαταβολικά και αυθαίρετα οποιαδήποτε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην οποία θα κρίνει πως έχουν παρεισφρήσει «ακραία στοιχεία», και διατάσσεται να σχηματίσει πολυπληθείς «ταξιαρχίες κατά των ταραχοποιών», αλλά και να στήνει μπλόκα για προληπτικό σωματικό έλεγχο των διαδηλωτών, όπου και όποτε το θεωρεί απαραίτητο. Προβλέπεται ακόμη η εκτεταμένη χρήση drones, αλλά και ειδικών χημικών για το «μαρκάρισμα» των χούλιγκαν.
Ποιοι είναι όμως οι «ταραχοποιοί» που προκάλεσαν ξανά τα επεισόδια και τις καταστροφές στα Ηλύσια Πεδία και σε άλλες εμβληματικές περιοχές των Παρισίων; Στις δηλώσεις του μετά τις συγκρούσεις, ο υπουργός Εσωτερικών Κριστόφ Καστανέρ «τσουβάλιασε» τους πάντες, δηλώνοντας ότι «στο Σανζ Ελιζέ δεν υπήρχαν “κίτρινα γιλέκα”, αντιμετωπίζαμε 10.000 ταραξίες που ήθελαν να ανακαταλάβουν και να καταστρέψουν την Αψίδα του Θριάμβου».
Ομως παρά τη συστηματική δαιμονοποίηση των «γιλέκων» από την κυβέρνηση και τα φιλικά της ΜΜΕ, μια διαδικασία που ξεκίνησε από την πρώτη κιόλας μέρα των κινητοποιήσεων ενάντια στις προκλητικές κοινωνικές και εισοδηματικές ανισότητες, δεν υπάρχει καμιά απόδειξη ότι κάτω από τις κουκούλες των «μπαχαλάκηδων» κρύβονται μέλη του κινήματος.
Αντιθέτως, τόσο στελέχη της Αριστεράς όσο και καθ’ ύλην αρμόδιοι αιρετοί αξιωματούχοι, με πρώτη τη δήμαρχο της γαλλικής πρωτεύουσας, Αν Ινταλγκό, καταγγέλλουν ανοιχτά πως τα επεισόδια προκλήθηκαν από ομάδες μασκοφόρων ακροδεξιών, που εκμεταλλεύτηκαν την «αδράνεια» και την «έλλειψη συντονισμού» των περίπου πέντε χιλιάδων αστυνομικών για να σπάσουν και να λεηλατήσουν επί ώρες επώνυμα καταστήματα και τράπεζες.
Ταυτόχρονα, στο διαδίκτυο κυκλοφόρησαν βίντεο που δείχνουν αστυνομικούς να συμμετέχουν στο πλιάτσικο, λεηλατώντας το επίσημο κατάστημα της Παρί Σεν Ζερμεν, αλλά και δημοσιεύματα για παρακρατικά ακροδεξιά στοιχεία μέσα στην αστυνομία, που συμμετείχαν με πλήρη ασυλία στα «μπάχαλα», την ώρα που οι συνάδελφοί τους έδερναν, ψέκαζαν, τραυμάτιζαν με πλαστικές σφαίρες και συνελάμβαναν στον σωρό τους κανονικούς, ειρηνικούς διαδηλωτές…
Μέχρι και ο υφυπουργός Εσωτερικών, Λοράν Νουνιέζ, αναγκάστηκε να παραδεχτεί στο RTL, διαψεύδοντας στην πράξη τον προϊστάμενό του Καστανέρ, ότι «το Σάββατο φανήκαμε λιγότερο επιθετικοί, και αποφύγαμε την προληπτική δράση περισσότερο από το συνηθισμένο»…
Σας θυμίζει κάτι; Δοκιμασμένα πράγματα, κομμάτια της παραδοσιακής παρακρατικής φασιστικής εργαλειοθήκης, στην οποία καταφεύγουν πάντοτε οι ταγοί της αστικής δημοκρατίας και οι διαφεντεύουσες ελίτ, όταν νιώθουν πως τα προνόμιά τους απειλούνται από τους εκάστοτε «ξεβράκωτους»…
