Του Χρήστου Παναγή
Έχει αρχίσει μια μεγάλη μάχη, προεκλογική, από τις κρισιμότερες της μεταπολίτευσης, ίσως η κρισιμότερη από το ‘90 και μετά. Για το πώς θα προχωρήσει η χώρα μας , η κοινωνία, τα επόμενα χρόνια, για το αν θα συνεχίσει αυτό το ιστορικό εγχείρημα της ανάληψης της ευθύνης διακυβέρνησης της χώρας από την Αριστερά, από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η έκβαση της μάχης ανάμεσα στα δύο πολιτικά σχέδια, στους δύο κόσμους που αντιπαρατίθενται, θα κριθεί με τις βουλευτικές εκλογές. Είμαστε με το σχέδιο για τους πολλούς, με τον κόσμο της εργασίας, νοιαζόμαστε, το λέμε και το κάνουμε πράξη, για τη δίκαιη ανάπτυξη, για περισσότερη δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνικό κράτος. Απέναντί μας έχουμε τον παλιό κόσμο, το σχέδιο του νεοφιλελευθερισμού και της Ακροδεξιάς.
Οι όροι των μαχών που έχουμε μπροστά μας θα διαμορφωθούν στην πορεία και σε όλους τους ενδιάμεσους σταθμούς μέχρι τις βουλευτικές.
Οι όροι διαμορφώνονται κι από την επίγνωση κι από τη μνήμη όλων μας. Γνωρίζουμε, θυμόμαστε; Πώς φτάσαμε στην κρίση και στα Μνημόνια, ποιες πολιτικές και ποιων οδήγησαν στην Ελλάδα του 2014; Ποιες ανάγκες ποιες προσδοκίες του κόσμου εξέφρασε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι κυβερνήσεις του Αλέξη Τσίπρα, τι καταφέραμε από το ‘15 μέχρι σήμερα, με τι όρους πετύχαμε την έξοδο από τη σκληρή επιτροπεία και τα μνημόνια, σε τι πεδίο, ποιες προοπτικές, ποιο δρόμο καταφέραμε να έχουμε ανοιχτό μπροστά μας;
Οι όροι για το τελικό αποτέλεσμα διαμορφώνονται και από τη μάχη των ευρωεκλογών. Ποιο νικηφόρο αποτέλεσμα θα καταγράψει η προοδευτική συμμαχία με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ; Στην Ευρώπη θα αναδειχθεί μια προοδευτική πλειοψηφία συμμάχων ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά;
Μάχες σε όλη την Ελλάδα
Οι όροι διαμορφώνονται κι από τις μάχες στις Περιφέρειες και στους δήμους. Στην Αττική πρέπει το έργο που ξεκίνησε πριν πέντε χρόνια με τη Ρένα Δούρου και τη «Δύναμη Ζωής» να συνεχίσει. Έδειξε ότι τα πράγματα μπορούν να γίνονται και αλλιώς, με χρηστή διαχείριση, με όραμα, με διαφάνεια, με έργα προς όφελος της κοινωνίας, που παράγουν αποτελέσματα.
Σε όλες τις Περιφέρειες θα δοθούν μάχες με ισχυρό το κεντρικό πολιτικό επίδικο, όπου καλείται ο δημοκρατικός προοδευτικός κόσμος να πάρει θέση.
Στους δήμους, στην Αθήνα με τον Νάσο, στη Θεσσαλονίκη με τη Νοτοπούλου, στον Πειραιά με τον Μπελαβίλα και σε άλλες μεγάλες πόλεις, όπου οι διαχωριστικές κι οι κόκκινες γραμμές, τα σχέδια και η πράξη είναι διακριτά, οι μεγάλες κρίσιμες μάχες αφορούν το κεντρικό πολιτικό πεδίο.
Στους μικρότερους δήμους, όπου μικρές συμμαχίες καθορίζονται μεν από ιδιαίτερους τοπικούς όρους αλλά δημιουργούν κι αυτές προοδευτικές δημοκρατικές συνεργασίες και διεργασίες.
Οι όροι διαμορφώνονται κι από τη δράση, τη συμμετοχή, την ενεργοποίηση του καθενός από μας, προσωπικά και συλλογικά ταυτόχρονα.
Χρειάζεται πλατύς κόσμος συμμέτοχος, ενήμερος, ενεργός στην πορεία αυτή ανασυγκρότησης της χώρας, όπου τα μάτια μας είναι στραμμένα στις ανάγκες και στο δίκιο των πολλών. Η μιντιακή επικοινωνία είναι προνομιακό πεδίο του συστήματος, η μιντιακή πρωτοφανής προπαγάνδα δεν αντιμετωπίζεται στο δικό της γήπεδο. Το δικό μας καλό πεδίο είναι η πραγματικότητα, οι ιδέες και η πράξη μας, το ηθικό μας πλεονέκτημα, η κατά πρόσωπο συζήτηση και επαφή.
Ο χαρισματικός ηγέτης Αλέξης Τσίπρας, ο καταξιωμένος, που τα κατάφερε, που εμπνέει, που μπορεί ο κόσμος να εμπιστεύεται, προχωράει μπροστά, ο ΣΥΡΙΖΑ προχωράει μπροστά. Τα καταφέραμε κι αυτό είναι πολύ σπουδαίο. Το πολιτικό μας σχέδιο του Σεπτέμβρη του ‘15 ήταν δίκαιο, ήταν εφικτό, έγινε πράξη. Δίνοντας μεγάλο αγώνα, εμείς, η κοινωνία όλη, βγάλαμε τη χώρα από τα Μνημόνια, από τη φαυλότητα, από την αναξιοπιστία, μένοντας όρθιοι, και κάθε μέρα που περνάει, τα πράγματα, οι ζωές των ανθρώπων, βήμα – βήμα, πάνε προς το καλύτερο, η χώρα μας αλλάζει προς το καλύτερο και το δικαιότερο.
Βρισκόμαστε πια για τα καλά στο ξέφωτο, ενώνουμε δυνάμεις, δημιουργούμε πολιτικό ρεύμα, των πολλών για τους πολλούς, πλατύ, προοδευτικό, δημοκρατικό, κρατώντας το αριστερό ριζοσπαστικό είναι μας. Πρέπει να το κρατήσουμε το είναι μας, είναι αυτό που κάνει τη διαφορά, που δεν μεταλλάσσεται εύκολα, που δεν αλλάζει την πίστη και τις ιδέες του, που αντέχει, που δεν ενσωματώνεται να γίνει κι αυτό σύστημα, ιδιοτελές και φαύλο σαν το παλιό.
Το αριστερό μας όνειρο
Πρέπει να μην σταματήσουμε να βλέπουμε μπροστά, με προσήλωση, το αριστερό μας όνειρο, τον ορίζοντα του αριστερού ριζοσπαστισμού, που κανένας κυβερνητισμός, καμιά σειρήνα, δεν θα μας κάνει να προδώσουμε. Πρέπει ταυτόχρονα να κάνουμε κάθε φορά τις σωστές ιεραρχήσεις, χωρίς διαχειριστικές εκπτώσεις ή συμβιβασμούς της ευκολίας, χωρίς όμως και αυτοαναφορικές απογειώσεις από τις ανάγκες και τις προσδοκίες των πολλών.
Οι πολλοί, οι σύμμαχοι κι οι φίλοι, εμείς το κόμμα, ως πυρήνας της μεγάλης πορείας, πρέπει να οργανωθούμε, να ενισχυθούμε, να κάνουμε πολιτική δουλειά, να βγούμε στον κόσμο, να ακούσουμε και να πούμε, να βρεθούμε παντού. Η πορεία αυτή, το άνοιγμα του δρόμου που οφείλουμε να συνεχίσουμε προχωρώντας, αφορά και θα καθορίσει κρίσιμα, το παρόν και το μέλλον της χώρας μας, της κοινωνίας, των παιδιών μας, των πολλών.
Σε αυτούς τους λίγους μήνες κρίνονται πολλά επόμενα χρόνια. Ας αναλογιστούμε πάλι τι προηγήθηκε, ποιοι, πώς και γιατί έφτασαν τη χώρα μας στο χείλος του γκρεμού, τι καταφέραμε σε τέσσερα χρόνια σε ασφυκτικό πεδίο, πού βρισκόμαστε σήμερα, με ποιες δυνατότητες και προοπτικές. Ας αναλογιστούμε με επίγνωση, με ωρίμανση, ας βγούμε στην κοινωνία με ορμή πάλι, μαζί της, για να νικήσουμε προχωρώντας μπροστά.
