iloveithaki.gr / apr 27th 2019
επισημάνσεις σχόλια:
- τα νησιά «βουλιάζουν» από κόσμο, πληρότητα σε πλοία – αεροπλάνα 100%. με δυσκολίες; με δυσκολίες, αλλά έτσι ήμασταν πριν από πέντε χρόνια; μόνο ένας λαός τυφλός ή αγνώμων δεν τα βλέπει αυτά
- «φάγονται πένητες και εμπλησθήσονται…» (ας φάνε οι φτωχοί να χορτάσουν). αυτό το απλό κοινωνικό και χριστιανικό φαίνεται παραμένει άγνωστο σε δύο άλλες μεγάλες κατηγορίες. πρώτον, στους μεταλλαγμένους φιλελέ που αναζητούν στο παρελθόν τους τις απαντήσεις για το μέλλον τους –δηλαδή, στους ληστρικούς τύπους διανομής που θέλουν τα «δωρεάν δείπνα» για τον εαυτό τους. δεύτερον, στους συλλογικά «ενοχικούς» μεταλλαγμένους που, «αντί να κοιτάνε την ευωχία του πλούσιου λάζαρου, γεύτηκαν τα αποφάγια του». καλή ανάσταση.
- αλλάζουν κανάλι μόλις δουν μητσοτάκη. σιγά μην τον ψηφίσουν
- επιπλέον έχουμε και μια μπάντα που παίζει πένθιμα εμβατήρια, σαν να είχαμε την κηδεία κάποιου στρατηγού, και την παρουσία κάποιου στρατιωτικού αγήματος με τα όπλα υπό μάλης σε ένδειξη πένθους. με έναν ελεύθερο συνειρμό, είναι σαν οι ρωμαίοι στρατιώτες που σταύρωσαν τον χριστό, να πήγαιναν στην κηδεία του, με τις λόγχες τους που είχαν τρυπήσει την προηγούμενη μέρα τα πλευρά του
- τα ευαγγέλια, είτε τα έγραψαν είτε όχι οι 12 απόστολοι, σε κάθε περίπτωση συνέβαλαν στο πως η δύση υϊοθέτησε ένα συλλογικό αφήγημα για τις αξίες της ζωής σε μία κοινωνία
- εύα καϊλή: τα επιδόματα είναι για τους τεμπέληδες. στον “ιησού από τη ναζαρέτ”, η αγαπημένη μου σκηνή είναι εκεί που ο ιησούς πάει να κάνει το θαύμα και να δώσει το φως σε έναν τυφλό και αυτός του λέει “κύριε, δε θέλω χάρες και επιδόματα, θέλω ισότιμη αντιμετώπιση” και ο ιησούς του λέει “καϊλή, καϊλή, *λαμά σαβαχθανί”
*γιατί με εγκατέλειψες
επιλογή πραγματικών ειδήσεων:
οι αναποφάσιστοι θα κρίνουν τις ευρωεκλογές
η αριστερά βαδίζει προς τις ευρωεκλογές έχοντας μια καθαρή γραμμή, ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά. με τις συμμαχίες της να διευρύνονται. Με τον κόσμο της συσπειρωμένο, περήφανο και αποφασισμένο. Με εκδηλώσεις που γεμίζουν γήπεδα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Η Δεξιά πηγαίνει προς τις ευρωεκλογές αναζητώντας κατασκευασμένα θέματα και fake news ώστε να χειραγωγήσει την αντιπαράθεση. Προσπαθεί να αποφύγει τον δημόσιο ανοιχτό διάλογο θέσεων. Οι δημόσιες εμφανίσεις του Κ. Μητσοτάκη είναι 100% σκηνοθετημένες, σε ελεγχόμενο περιβάλλον και χωρίς παρουσία δημοσιογράφων. Οι προεκλογικές συγκεντρώσεις γίνονται με επιλεγμένο κοινό 50 – 60 ατόμων. Η ατζέντα της Ν.Δ. για την Ευρώπη δεν περιλαμβάνει τίποτα απολύτως πέρα από τη στενή φιλία με τον άκρως αμφιλεγόμενο Μ. Βέμπερ. Και η ατζέντα της για την Ελλάδα υπόσχεται κοινωνική οπισθοδρόμηση. Ο παράγοντας που θα κρίνει τις εκλογές είναι οι αναποφάσιστοι. Αυτή η κατηγορία ψηφοφόρων θα πρέπει να κληθεί να απαντήσει αν θέλει να εμπιστευτεί το μέλλον της στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και του προοδευτικού πόλου ή στην πολιτική του Κ. Μητσοτάκη και των θατσερικών think tanks που τον περιστοιχίζουν. Αν θα επιλέξει μια πολιτική εξόδου από την κρίση με ταυτόχρονη στήριξη της κοινωνίας ή μια πολιτική επιστροφής στης κρίση για τους πολλούς, ώστε να ωφεληθούν οι λίγοι. Αν θα τοποθετηθεί με αυτούς που στηρίζουν τις συλλογικές συμβάσεις, την αύξηση του κατώτατου μισθού, τον έλεγχο στις απολύσεις, το κοινωνικό κράτος. Ή με αυτούς που θεωρούν την προστασία της εργασίας και των κοινωνικά αδύναμων νεοκομμουνιστικές ιδεοληψίες. Τόσο καθαρά είναι τα διλήμματα. Η απάντηση σε αυτά θα κρίνει τον νικητή.
η θρησκεία πρέπει να είναι αυτόνομη και ανεξάρτητη από κάθε αρχή
και είναι απορίας άξιον πώς η ιεραρχία της εκκλησίας δέχεται αυτήν την υποταγή, ενώ διαπρεπείς θεολόγοι υποστηρίζουν πως η θρησκεία πρέπει να είναι αυτόνομη και ανεξάρτητη από κάθε αρχή, κρατική ή άλλη. Αναρχος ο Θεός, άναρχη και η εκκλησία του. Αποστολή της η αγάπη και η ειρήνη μέσα στην ισότητα και την απλότητα. Μην ξεχνάμε πως ο Ιησούς γεννήθηκε σε στάβλο, όπως δηλαδή γεννούν οι πρόσφυγες στα στρατόπεδα ή στους δρόμους. Ας πάρουμε το παράδειγμα του κρατούμενου-μελλοθάνατου Ιησού Χριστού, όπως μας το καταθέτει ο ευαγγελιστής Μάρκος και όπως σχολιάζει η Αμερικανική Ιατρική Ενωση* τις συνέπειες των βασανιστηρίων και της σταύρωσης. Και να δούμε: Εχει καμία σχέση με τη σημερινή κρατική φιέστα; Μόλις ο Πιλάτος έδωσε την εντολή για σταύρωση, τον παρέλαβαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες. Το πλήθος άρχισε να μαζεύεται για να παρακολουθήσει ένα αγαπημένο θέαμα: το λιντσάρισμα ενός ανθρώπου σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής από το Διοικητήριο του Πιλάτου, στο κέντρο της πόλης, μέχρι τον λόφο Γολγοθά, που σημαίνει «κρανίου τόπος» και βρισκόταν έξω από την πόλη. Με κνούτα που είχαν στην άκρη σιδερόμπαλες ή κόκαλα από αρνί, με μπαστούνια και ξύλα χτυπούσαν τον κρατούμενο, ακόμα και όταν έπεφτε κάτω. Τον υποχρέωναν να περπατήσει και το μαστίγωμα συνεχιζόταν και άνοιγαν βαθιές πληγές. Καμιά φορά τα κόκαλα στην άκρη του κνούτου έσπαγαν και λειτουργούσαν σαν μικρές λεπίδες. Το αίμα έτρεχε άφθονο αλλά δεν είχε καμία σημασία αφού τον κρατούμενο τον περίμεναν τα χειρότερα. Η σταύρωση. Ο Ιησούς πρέπει να έφτασε στον σταυρό με σπασμένα πλευρά, με βαθιές πληγές και εξαντλημένος από την προηγούμενη κράτηση όπου είχε στερηθεί τροφή, νερό και ύπνο. Τον ξάπλωσαν με την πλάτη στον σταυρό. Με καρφιά 18 εκ. του κάρφωσαν τους καρπούς και στη συνέχεια τους αστραγάλους για να μπορεί το σώμα να κρατιέται. Μια πρακτική που χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι ήταν να σπάνε τα κόκαλα των ποδιών κάτω από το γόνατο για να επιταχύνουν τον θάνατο. Στη χειρότερη περίπτωση ο θάνατος ερχόταν ύστερα από τέσσερα μερόνυχτα. Ανάλογα με την κράση του κρατουμένου. Διάφορα έντομα πήγαιναν στις πληγές στα μάτια, το στόμα ή στα αυτιά και πουλιά τράβαγαν λουρίδες από τη σάρκα του σταυρωμένου.
