iloveithaki.gr / may 16th 2019
επισημάνσεις και κακίες:
- «έτσι και χάσει ο κυριάκος τις εθνικές εκλογές, θα του πιούμε το αίμα»/νεοφιλελέδες
- από τους ηλίθιους προτιμώ τους τρελούς, στους οποίους ανήκω και γω. / matoula
- απέναντι στον ολιγάρχη, ο μόνος θεσμός που απομένει είναι ο λαός / ανδρ παπανδρέου
- η αλληλεγγύη, η αγάπη, η ελπίδα δεν θα χαθούν ποτέ όσο υπάρχουν άνθρωποι
- ο σεξισμός είναι κάθε πράξη, χειρονομία, οπτική αναπαράσταση, προφορικός ή έγγραφος λόγος, πρακτική ή συμπεριφορά που βασίζεται στην ιδέα ότι ένα πρόσωπο ή μια ομάδα προσώπων υπερέχει λόγω του φύλου του
- εκείνο που πρέπει ν ανακτηθεί είναι το ενδιαφέρον για τα κοινά. διότι κάθε δημόσιος χώρος είναι κοινή υπόθεση. και ο δημόσιος χώρος, όπως και οι κοινές υποθέσεις, απειλούνται, πρωτίστως, από την αδιαφορία. η οποία δεν επιμερίζεται. είναι και του δήμαρχου και του… κλητήρα.
επιλογή πραγματικών ειδήσεων:
η αντιμετώπιση του σεξισμού
με το ζήτημα του σεξισμού ασχολήθηκε το συμβούλιο της ευρώπης, εκδίδοντας στις 28 μαρτίου το πρώτο διεθνές κείμενο που ορίζει τη συγκεκριμένη παθολογία και περιλαμβάνει κατευθυντήριες οδηγίες για την αντιμετώπισή του. σύμφωνα με τη Σύσταση (2019) 1 της Επιτροπής Υπουργών Εξωτερικών, ο σεξισμός είναι κάθε πράξη, χειρονομία, οπτική αναπαράσταση, προφορικός ή έγγραφος λόγος, πρακτική ή συμπεριφορά που βασίζεται στην ιδέα ότι ένα πρόσωπο ή μια ομάδα προσώπων υπερέχει λόγω του φύλου του. Ολα αυτά εκδηλώνονται στη δημόσια ή ιδιωτική σφαίρα, επιφέροντας την παραβίαση της αξιοπρέπειας ή των δικαιωμάτων, τη σωματική ή σεξουαλική ή ψυχολογική ή κοινωνικοοικονομική βλάβη, τη δημιουργία ενός εξευτελιστικού ή προσβλητικού εχθρικού περιβάλλοντος, εμποδίζοντας την αυτονομία και την πλήρη εφαρμογή των ανθρώπινων δικαιωμάτων και διατηρώντας, παράλληλα, τα στερεότυπα των φύλων. Πώς αντιμετωπίζεται λοιπόν ο σεξισμός; Το Συμβούλιο της Ευρώπης εκκινεί υποστηρίζοντας ότι χρειάζεται νομοθεσία που ορίζει και ποινικοποιεί τη σεξιστική ρητορική μίσους. Κεντρικό ρόλο στην καταπολέμηση του σεξισμού διαδραματίζει επίσης η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού, με την προώθηση στοχευμένης καμπάνιας.Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που θα αναδειχθεί από τις ευρωεκλογές του 2019 θα κληθεί να αναπτύξει τις νέες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την καταπολέμηση του σεξισμού. Μέσα στα επόμενα χρόνια το θέμα θα βρίσκεται στο επίκεντρο του πολιτικού σχεδιασμού της Ε.Ε., εφόσον βέβαια και οι επιλογές των πολιτών ως προς τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι οι αντίστοιχες. Διαφορετικά, ο σχεδιασμός αυτός μπορεί να συνθλιβεί μέσα στις μυλόπετρες της συντήρησης και των άκρων.
από την ψήφο μας ερξαρτάται η ευρωπαϊκή ένωση η ζωή μας
η παγκοσμιοποίηση, που αποτέλεσε μια πραγματικότητα και ένα εργαλείο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί προς όφελος των λαών, τελικά αποτέλεσε το όχημα πολιτικών που αύξησαν τις ανισότητες, περιθωριοποίησαν μεγάλα κομμάτια των κοινωνιών, δημιουργώντας έναν επιφανή ή πραγματικό πλούτο για τους λίγους. Η παράλληλη παγκοσμιοποίηση της πληροφορίας έκανε δυνατή τη θέαση αυτού του πλούτου, προκαλώντας αγανάκτηση στους αποκλεισμένους από τη διανομή του. Οι πολιτικές αυτές είναι που συσπειρώνουν τις ακροδεξιές κραυγές στην Ευρώπη. Οι Σαλβίνι και Ορμπαν και οι ομοϊδεάτες συνοδοιπόροι τους «ντύνονται συνοροφύλακες», χύνουν δηλητήριο και σπέρνουν μισαλλοδοξία, κραυγάζοντας ότι «θα γίνει χαλιφάτο η Ευρώπη αν κερδίσει η Αριστερά στις ευρωεκλογές». Με αντισυστημικά ψεύδη, που στην πράξη μεταμορφώνονται σε ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές και εκμεταλλευόμενοι τις αποτυχίες της Ε.Ε., επηρεάζουν σήμερα μεγάλα ποσοστά ψηφοφόρων ακόμα και σε χώρες με δημοκρατική παράδοση, όπως οι σκανδιναβικές, ή σε χώρες του ευρωπαϊκού Νότου που έζησαν δικτατορικά καθεστώτα ώς πριν από λίγες δεκαετίες. Ως «νέοι σταυροφόροι» οραματίζονται την «καθαρή και χριστιανική Ευρώπη», των κλειστών συνόρων και των κλειστών ψυχών, των κοινωνικών αποκλεισμών και της ευημερίας μόνο για τους λίγους και εκλεκτούς! Κεντρικό ατόπημα της ευρωπαϊκής στρατηγικής ήταν η μη εμβάθυνση της πολιτικής και οικονομικής ολοκλήρωσης της Ε.Ε. με κοινωνικούς όρους και βιώσιμη ανάπτυξη. Η αιτία δεν βρίσκεται κάπου αιωρούμενη, χαμένη στους πολυδαίδαλους διαδρόμους της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Εχει πολιτικό πρόσωπο και ευθύνη και αφορά συγκεκριμένες επιλογές που έγιναν και ακόμα γίνονται.
η ευρώπη των λίγων ήδη καταρρέει
ο νεοφιλελευθερισμός ως μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης και πολιτική επιλογή αποδείχτηκε επιζήμιος, αν όχι καταστροφικός, για την Ευρώπη και την Ε.Ε. ως θεσμό. Είναι ενδεικτική η άρνηση των συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων να προχωρήσουν στην ενδυνάμωση της βιώσιμης οικονομίας με την ενίσχυση περιβαλλοντικών και κοινωνικών κριτηρίων. Να προωθήσουν μέτρα κοινωνικής και περιφερειακής σύγκλισης. Να ολοκληρώσουν την από τους ίδιους επιθυμητή και καθορισμένη τραπεζική ένωση, με τη δημιουργία του τρίτου πυλώνα της, της ευρωπαϊκής εγγύησης καταθέσεων. Να εγγυηθούν την εφαρμογή αυστηρών κανόνων και για τις μεγάλες εταιρείες. Να ενδυναμώσουν τη διαφάνεια και τη δημοκρατική λογοδοσία, για να αναφέρουμε μόνο μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα. Ολα τα παραπάνω θα ενδυνάμωναν την Ε.Ε. και την εμπιστοσύνη των πολιτών προς αυτή. Αυτές οι πολιτικές ουσιαστικά στρώνουν τον δρόμο σε αυτούς που θέλουν να μην υπάρχει μια κοινωνική, δημοκρατική και δυνατή Ε.Ε. Είναι ξεκάθαρο πια ότι αυτός που θέλει μια Ε.Ε. à la carte, αποκλειστικά με κριτήρια μόνο τα δικά του συμφέροντα, ουσιαστικά την υπονομεύει περισσότερο από τον λαϊκιστή ακροδεξιό. Επίσης, και οι παγκόσμιες μεγάλες δυνάμεις που θέλουν μια αδύναμη, κατακερματισμένη και αλληλοσυγκρουόμενη Ε.Ε. αυξάνουν γύρω της. Δεν είναι τυχαίο ότι υποστηρίζουν ανοιχτά πια αυτές τις αντιευρωπαϊκές φωνές, είτε με επίσημα πρωτόκολλα συνεργασίας με τα ακροδεξιά κόμματα είτε με οργανωμένα σχέδια μιας καλά συντονισμένης ευρωπαϊκής εθνικιστικής Ακροδεξιάς. Μέσα από διάλογο και με αποφασιστικότητα, σεβόμενοι τις όποιες διαφορές τους, οι προοδευτικές ευρωπαϊκές δυνάμεις πρέπει να γίνουν το ανάχωμα στις επιδιώξεις των «ακροδεξιών σταυροφόρων» και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που τις τρέφουν. Μόνο μια Ε.Ε. που θα σχεδιάσει μια πολιτική βιώσιμης ανάπτυξης με σεβασμό στον περιβάλλον, με υγιή επιχειρηματικότητα και οικονομία και δημόσιο τομέα στην υπηρεσία του πολίτη, με κοινωνική δικαιοσύνη και συμμετοχή, ευρωπαϊκή σύγκλιση, περιφερειακή και κοινωνική, με προστασία των ευπαθών κοινωνικών ομάδων, χωρίς θρησκευτικούς, κοινωνικούς ή εθνοτικούς αποκλεισμούς, σεβόμενη τις πολιτισμικές διαφορές, που θα εγγυάται την ασφάλεια, μπορεί πράγματι να προσδώσει και πάλι στην Ευρώπη τις αξίες και το όραμα που έχει απολέσει. Η Ευρώπη των λίγων ήδη καταρρέει, υπό το βάρος των ανισοτήτων, της ανεργίας, της περιθωριοποίησης, ανοίγοντας την κερκόπορτα στις αντιευρωπαϊκές ακροδεξιές πολιτικές. Η Ευρώπη μπορεί να υπάρξει πολιτικά και θεσμικά μόνο αν είναι μια Ευρώπη των πολλών και όχι των λίγων, των λαών και όχι των ελίτ, των ανοιχτών κοινωνιών και όχι του φόβου! Η ψήφος για τις ευρωεκλογές του Μαΐου θα δείξει την κατεύθυνση και την εικόνα της αυριανής Ευρώπης, όπου θα ζήσει η νέα γενιά.
[gallery_bank type=”images” format=”thumbnail” title=”false” desc=”false” responsive=”true” special_effect=”overlay_fade-white” animation_effect=”bounce” album_title=”false” album_id=”1718″]
