Σε ένα σύντομο απολογισμό της σφοδρής πολιτικής κόντρας που ξέσπασε την επομένη των ευρωεκλογών σχετικά με το τελευταίο βήμα ολοκλήρωσης της επιλογής ηγεσίας του Αρείου Πάγου από το υπουργικό συμβούλιο προκύπτουν οι εξής διαπιστώσεις:
1. Για πρώτη φορά κι ενώ ήδη είχαν αναδειχτεί με ευρύτατες πλειοψηφίες στις διασκέψεις των προέδρων της Βουλής οι επικρατέστεροι από τους άξιους η αντιπολίτευση με τη βοήθεια των ΜΜΕ ξεκίνησε τις μετεκλογικές αντιδράσεις. Αντιδράσεις που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν διατυπωθεί ούτε για τα πρόσωπα ούτε πολύ περισσότερο για τη διαδικασία.
2. Για πρώτη φορά σήμερα και παρά τις προηγούμενες εξώφθαλμες παραβιάσεις επί δεκαετίες της επετηρίδας και τους αποκλεισμούς άξιων δικαστικών λειτουργών με μοναδικό κριτήριο ότι κάποιοι ήταν λιγότερο… αρεστοί στην εκάστοτε κυβέρνηση, η επιλογή βαφτίστηκε διορισμός ενώ πολλοί συνταγματολόγοι έσπευσαν -κι αυτοί μετεκλογικά- να καταδικάσουν μια διαδικασία που προβλέπεται απολύτως από το Σύνταγμα και το Νόμο Καστανίδη.
3. Οι ακρότητες έφτασαν σε σημείο που δημοσιογράφοι χαρακτήρισαν εγκάθετους και βαλτούς το σύνολο των δικαστικών λειτουργών που επελέγησαν από τους προέδρους της Βουλής ενώ η αντιπολίτευση σπεύδει απροκάλυπτα να προκαταλάβει με πιέσεις και με απειλές όχι μόνο την αναμενόμενη υπογραφή του Προεδρικού Διατάγματος από τον ΠτΔ αλλά και την μελλοντική απόφαση του ΣτΕ. Είναι δε τόσο κοντή η μνήμη των πρώην κυβερνήσεων που η Ντόρα Μπακογιάννη έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί πως ποτέ η Ν.Δ. δεν κατηγορήθηκε από κανένα κόμμα για παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη. Και μόνο οι χιλιάδες σελίδες πρακτικών της Βουλής, τα εκατοντάδες πρωτοσέλιδα του συνόλου του Τύπου, οι (τότε) τοποθετήσεις συνταγματολόγων αλλά και η νωπή ακόμα μνήμη του 1989 αποδεικνύουν τον έωλο αυτό ισχυρισμό.
4. Δημοσιεύματα που ακολούθησαν την απόφαση του υπουργικού συμβουλίου με ερωτήματα του τύπου «σκοντάφτει οριστικά στον ΠτΔ το διάταγμα για την νέα ηγεσία του Αρείου Πάγου;» αναφέρουν ότι «στην πρόβλεψη πως τελικά ο Προκόπης Παυλόπουλος δεν θα υπογράψει ούτε την 1η Ιουλίου το προεδρικό διάταγμα διορισμού της νέας ηγεσίας του Αρείου Πάγου, κάνουν δικαστικές και νομικές πηγές, θεωρώντας πως ο ανώτατος πολιτειακός παράγων της χώρας, θα επιλέξει επί της ουσία να μείνει εκτός της σφοδρής πολιτικής αντιπαράθεσης που έχει ξεσπάσει για το θέμα». Πέρα από την προφανή συσκότιση του γεγονότος ότι η μη υπογραφή αυτομάτως θα σημαίνει ότι ο ΠτΔ υιοθετεί τη στάση της αντιπολίτευσης και ειδικά αφότου οι πηγές της Προεδρίας ξεκαθάρισαν ότι δεν προχωρήσει ο πρόεδρος σε καμία διαρροή για το τί θα κάνει, είναι ηλίου φαεινότερο ότι ανάλογες προκαταβολικές βεβαιότητες απλά ασκούν ασφυκτικές πιέσεις σε ένα βασικό πυλώνα της δημοκρατίας.
5. Για πρώτη φορά από την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ οι πολύ επιθετικές και συχνότατες -επίσης για πρώτη φορά- ανακοινώσεις των Δικαστικών Ενώσεων και μεμονωμένων δικαστών και εισαγγελέων πήραν αποστάσεις από τον πολιτικό και μιντιακό αυτό ορυμαγδό παραπληροφόρησης.
6. Ενώ τα περισσότερα σοβαρά επιχειρήματα έκαναν λόγο για πολιτικό ζήτημα και όχι νομικό, κρίνοντας ότι η ενέργεια της κυβέρνησης είναι μεν νόμιμη πλην όμως δεν είναι ηθική και πρέπουσα, λόγω της απονομιμοποίησης της μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, οι ίδιοι άνθρωποι παροτρύνουν την κυβέρνηση να φέρει στη Βουλή προς ψήφιση του Ποινικούς Κώδικες «για τους οποίους υπάρχει συναίνεση». Όμως ανάλογη συναίνεση υπήρχε και στη γνωμοδότηση για τους επικεφαλής της Δικαιοσύνης ενώ η συναινετική πρόταση του υπουργού Δικαιοσύνης απορρίφθηκε άμεσα από Ν.Δ. και ΚΙΝ.ΑΛΛ. χωρίς δεύτερη σκέψη.
7. Η αποστροφή της ανακοίνωσης της Ν.Δ. ότι η κυβέρνηση θέλει να δεσμεύσει τη δικαιοσύνη για τα επόμενα χρόνια είναι ίσως το χαρακτηριστικότερο δείγμα των προθέσεών της και η πλήρης παραδοχή ότι αυτή είναι η «γνώριμη» δική της μέθοδος επί δεκαετίες.
8. Τελευταία και ίσως τα δύο πιο σημαντικά συμπεράσματα είναι ότι:
α) ενώ η αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ μέχρι τις ευρωεκλογές δεν είχαν εκφράσει την παραμικρή αντίρρηση για τα πρόσωπα που προτάθηκαν τώρα -κι αυτό είναι το πλέον επικίνδυνο και προσβλητικό για το θεσμό της δικαιοσύνης- κάποιοι προσπαθούν να τους συκοφαντήσουν και
β) οι αβάσιμες κατηγορίες κατά της νυν εισαγγελέως του Αρείου Πάγου περί δήθεν χειραγώγησής της από την κυβέρνηση έπεσαν σαν τραπουλόχαρτα ότι οι ίδιοι οι συκοφάντες της Ξένης Δημητρίου παρά τις επίμονες προσπάθειες τους να… αποκαλύψουν πιέσεις προς την ίδια να παραιτηθεί ώστε να διευκολύνει την κυβέρνηση, διαπίστωσαν ότι η Εισαγγελέας όπως και ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου δεν άφησαν κανένα απολύτως περιθώριο στο ενδεχόμενο να το πράξουν.
