ποιος και με ποιο πρόγραμμα θα κυβερνήσει την ελλάδα

Τρεις εβδομάδες έμειναν για την εκλογική αναμέτρηση της 7ης Ιουλίου, με τα διακυβεύματα της κάλπης να αποκρυσταλλώνονται όσο η προεκλογική περίοδος, που ξεκίνησε επίσημα την περασμένη Τρίτη, προχωρά.

Με το σύνολο σχεδόν των υποψηφιοτήτων να έχει ανακοινωθεί μετά τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία βρίσκεται πλέον με όλες τις δυνάμεις του στη μάχη. Μια μάχη για την ανατροπή του αποτελέσματος της 26ης Μαΐου, κάτι που αποτελεί βέβαια μια δύσκολη, αλλά όχι ακατόρθωτη συνθήκη, όπως εκτιμούν στην Κουμουνδούρου και την κυβέρνηση. Την τάση μείωσης της ψαλίδας επιβεβαιώνουν και οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν την περασμένη εβδομάδα.

Διαφορετικό το διακύβευμα των εθνικών εκλογών

Βασική προϋπόθεση γι’ αυτό είναι τις μέρες και τις εβδομάδες που απομένουν να γίνουν σαφή το επίδικο, οι προγραμματικές διαφορές και τα σχέδια για τη διακυβέρνηση της χώρας. Αυτό είναι και το κύριο στοιχείο που διαφοροποιεί τις εθνικές εκλογές από τις ευρωεκλογές, αφού το κεντρικό ερώτημα της 7ης Ιουλίου είναι ποιοι θα κυβερνήσουν τα επόμενα χρόνια και με ποιο πρόγραμμα, αν θα είναι μια πορεία συνεχούς ελάφρυνσης των στρωμάτων που επλήγησαν περισσότερο και συνέχιση της εξόδου από την κρίση ή αν θα είναι επιστροφή στη λιτότητα και τη διάλυση του κοινωνικού κράτους.

Άλλωστε, η διαφορά από τη Ν.Δ. είναι 500.000 ψήφοι, όπως σημείωσε στη συνέντευξή του στον Alpha o Αλ. Τσίπρας, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι “μπορούμε να το αντιστρέψουμε αν κατανοήσουμε πλήρως εκείνους τους ψηφοφόρους που δεν μας έκλεισαν την πόρτα, αλλά μας έδωσαν ένα μήνυμα: ότι αναγνωρίζουν μεν την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ τα τέσσερα χρόνια να βγάλει τη χώρα από τα Μνημόνια, ωστόσο εμείς είχαμε προσδοκία να τα καταφέρουμε όλα αυτά πιο γρήγορα και με λιγότερο πόνο”.

Στην πρώτη γραμμή η νέα γενιά

Η κινητοποίηση όλων των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδομένη, ωστόσο ο Αλ. Τσίπρας επιλέγει σε αυτή τη μάχη να βγει μπροστά πλαισιωμένος από τη νέα γενιά στελεχών, όπως η Έφη Αχτσιόγλου, η οποία αναλαμβάνει να παίξει κεντρικό ρόλο στον δρόμο προς τις κάλπες από τη θέση της εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ. Η πρώην εκπρόσωπος Τύπου Ράνια Σβίγκου θα διεκδικήσει την εκλογή της στην Α’ Αθήνας, εκεί που βρίσκονται μεταξύ άλλων ο Δ. Τζανακόπουλος, ο Ν. Φίλης, ο Ν. Βούτσης και ο… δικός μας Δ. Στούμπος.

Στην πρώτη γραμμή δίπλα στον πρωθυπουργό μπαίνουν ακόμα ο Νάσος Ηλιόπουλος, ο οποίος, τηρώντας τη δέσμευσή του πως θα αγωνιστεί από το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, δεν διεκδικεί την εκλογή του στο Κοινοβούλιο. Επίσης, ο υπουργός Οικονομικών Ευ. Τσακαλώτος, που θα βρίσκεται στον βόρειο τομέα της Β’ Αθήνας, ο Αλ. Χαρίτσης, που αντικαταστάθηκε από τον υπηρεσιακό υπουργό Εσωτερικών Α. Ρουπακιώτη και θα διεκδικήσει την ψήφο των πολιτών της Μεσσηνίας. Παράλληλα, στελέχη από τον κεντροαριστερό χώρο, όπως η Μ. Ξενογιαννακοπούλου, επίσης υποψήφια στον Βόρειο Τομέα, και ο Γ. Ραγκούσης, που κατεβαίνει στη Β’ Πειραιά.

Συνελεύσεις ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία παντού

Στο μεταξύ, σε καθημερινή βάση διεξάγονται συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Ήδη την περασμένη εβδομάδα σε δεκάδες περιοχές πραγματοποιήθηκαν ανοιχτές συνελεύσεις με το κλίμα να είναι θετικό, ενώ είναι εμφανές ότι η συσπείρωση του κόμματος ενισχύεται. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις όπου ανένταχτοι πολίτες, διαφορετικών πολιτικών καταγωγών αλλά και πρώην μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν τη στήριξή τους και τη διαθεσιμότητα να συνδράμουν στον κρίσιμο προεκλογικό αγώνα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η παρέμβαση πολιτών του Ιλίου από τον ευρύτερο προοδευτικό, δημοκρατικό και πράσινο χώρο, που καλούν σε συστράτευση και ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ τις 7 Ιουλίου. Σύμφωνα με πληροφορίες, αντίστοιχες πρωτοβουλίες καταγράφονται και σε άλλες περιοχές της χώρας τόσο στις κομματικές οργανώσεις όσο και στις οργανώσεις της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα με τη διενέργεια συνελεύσεων και περιοδειών προκειμένου να επικοινωνηθεί το πρόγραμμα, την ερχόμενη εβδομάδα είναι στο τραπέζι η σκέψη για τη διοργάνωση πολιτικής και πολιτιστικής εκδήλωσης στην Αθήνα.

Δύο αντιλήψεις

Έτσι, μετά την παρουσίαση κοστολογημένου και ρεαλιστικού προγράμματος διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αναδεικνύονται οι δύο διαφορετικές και πολιτικά και ιδεολογικά αντίπαλες αντιλήψεις για την έξοδο από την κρίση. Από τη μία πλευρά αυτή που εκφράζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, ότι η συλλογική πρόοδος, η ανάπτυξη και η πρόοδος της κοινωνίας και της οικονομίας προϋποθέτουν την ενίσχυση των αμοιβών, τη μείωση της ανεργίας, ποιοτικές δουλειές και προϋποθέτουν επίσης την τήρηση της εργασιακής νομοθεσίας.

Η άλλη αντίληψη που εκφράζεται, όσο κι αν επιχειρείται να αποσιωποιηθεί από τη Ν.Δ., τον Κ. Μητσοτάκη, τον Γ. Στουρνάρα, τη Μ. Ξαφά και όλο το ακραία νεοφιλελέυθερο στρατόπεδο εντός και εκτός Ελλάδας, είναι μια αντίληψη που βασίζεται στο αξίωμα ότι η ανάπτυξη περνάει μέσα από τη μείωση του μισθολογικού κόστους, την περικοπή των δαπανών για το κοινωνικό κράτος, το Δημόσιο, τους μισθούς και τις συντάξεις. Κάτι που προϋποθέτει φυσικά την επαναφορά της παραβατικότητας, εργοδοτικής και φορολογικής.

“Εκτός από ιδεολογικό πρόσημο, οι δύο αυτές αντιλήψεις δείχνουν και ποια Ελλάδα θέλουμε. Η παραβατικότητα δεν είναι φιλική στην επιχειρηματικότητα, δείχνει την παλιά Ελλάδα που αφήσαμε πίσω. Δημιουργεί άνισες συνθήκες ανταγωνισμού ανάμεσα στους ίδιους τους επιχειρηματίες” ανέφερε κατά την επίσκεψή του στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας την Πέμπτη ο Αλ. Τσίπρας, ο οποίος χαρακτήρισε εθνικό στόχο τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Το 1 προς 5 που διαλύει το κοινωνικό κράτος

Την ίδια ώρα, ο “οδοστρωτήρας” που υπόσχεται ο Κ. Μητσοτάκης μεταφράζεται σε ισοπέδωση της εργασίας και των κατακτήσεων της τελευταίας τετραετίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η δέσμευση της Ν.Δ. για την επαναφορά του μνημονιακού κανόνα 1 προς 5 στο Δημόσιο, για κάθε πέντε αποχωρήσεις, δηλαδή, μία πρόσληψη. Τη στιγμή που η κυβέρνηση προχωρά σε προσλήψεις 4.500 εκπαιδευτικών στην Ειδική Αγωγή και έχει σχεδιάσει ένα σύνολο 9.500 προσλήψεων για το 2019, η επιστροφή στον κανόνα 1 προς 5 σημαίνει ότι θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν μόλις 1.800 προσλήψεις. Εάν σε αυτό συνυπολογιστεί η έτερη δέσμευση του αρχηγού της Ν.Δ. για την πρόσληψη 1.500 αστυνομικών, σημαίνει ότι κρίσιμοι τομείς του κοινωνικού κράτους θα στελεχωθούν με μόλις 300 προσλήψεις.

Υπέρ της μεσαίας τάξης το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ

Την ίδια ώρα, στον ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύουν ότι η μεσαία τάξη έχασε το 35% του εισοδήματός της την περίοδο 2010-2014 από τις κυβερνήσεις εκείνων που εμφανίζονται σήμερα ως σωτήρες της. Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε δίνει μεγάλο βάρος στη στήριξη των μεσαίων στρωμάτων, τόσο φορολογικά όσο και μέσα από την αύξηση των μισθών και των θέσεων εργασίας. Τη μεσαία τάξη ωστόσο, που δεν είδε στην καθημερινότητά της αλλαγές από το τέλος των Μνημονίων αν και σταθεροποιήθηκε, αφορά άμεσα και το εάν θα πληρώνει ή όχι για τα νοσοκομεία, αν θα βρίσκει νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, εάν τα παιδιά στα σχολεία θα βρίσκουν καθηγητές.

Εξάλλου, η βασική φορολογική ελάφρυνση που περιγράφει το πρόγραμμα της Ν.Δ. είναι για τα κέρδη των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων και τα μερίσματα, κάτι που αφορά ένα πολύ μικρό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, με κόστος μάλιστα 1,5 δισ. ευρώ. Ένα ποσό το οποίο ακόμα δεν έχει απαντηθεί από την Πειραιώς πώς θα εξασφαλιστεί, εάν όχι από την περικοπή κοινωνικών, μισθολογικών και συνταξιοδοτικών δαπανών.

Επιμένει στο ντιμπέιτ ο ΣΥΡΙΖΑ

Σε κάθε περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να απευθύνει πρόσκληση στη Ν.Δ. να προσέλθει σε ένα ντιμπέιτ Τσίπρα – Μητσοτάκη προκειμένου η αξιωματική αντιπολίτευση να αποκαλύψει τις συγκεκριμένες προτάσεις και θέσεις της πίσω από τις γενικολογίες και την υποκριτική μετριοπάθεια. Έχει ενδιαφέρον εάν ο αρχηγός της Ν.Δ. θα τηρήσει την υπόσχεσή του: “Προκηρύξτε εκλογές, κ. Τσίπρα, και θα κάνουμε όσα ντιμπέιτ θέλετε” έλεγε τον Μάιο στη Βουλή.

Περί καμένης γης…

Ένα ντιμπέιτ που θα ξεδιάλυνε τη θολή και ψευδή εικόνα που φιλοτεχνούν με συνέπεια στα στελέχη της αντιπολίτευσης και τα μίντια που τη στηρίζουν, τα οποία προετοιμάζουν το έδαφος για την επιστροφή στην πολιτική της περιόδου 2010-2014. Πρόκειται φυσικά για το αφήγημα της “καμένης γης” που δήθεν αφήνει η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ουδέν ψευδέστερον. Σε αντίθεση με τη χώρα που παρέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015, με άδεια ταμεία και τις υποχρεώσεις κάθε μήνα να βγαίνουν με το σταγονόμετρο, με τα ομόλογα στο… ταβάνι, την πρόσβαση στις αγορές να μοιάζει με ανέκδοτο. Σήμερα η Ελλάδα έχει ένα “μαξιλάρι” ρευστότητας ύψους 35 δισ. ευρώ, υπάρχει η δυνατότητα να μειωθούν τα πλεονάσματα μέσα από τον ειδικό λογαριασμό των 5,5 δισ. ευρώ για τη μείωση κατά 1 μονάδα των στόχων από το 2020 και μετά, με την πρόσβαση της χώρας στις αγορές να είναι δεδομένη, με τα ομόλογα να καταγράφουν ιστορικά χαμηλά εδώ και πολλούς μήνες.

Κάτι που οφείλεται στην έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια, τους χειρισμούς της κυβέρνησης, την απόδοση της οικονομίας, την αναπτυξιακή πορεία- σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον καθόλου ευνοϊκό, με μια στάσιμη ανάπτυξη- και όχι φυσικά στην… αναμονή της νίκης της Ν.Δ. Επιπλέον, η ανεργία βαίνει σταθερά μειούμενη. Παράλληλα αναμένεται νέο ρεκόρ στον τουρισμό με αυξημένες αφίξεις (+13,0% στο τετράμηνο) και εισπράξεις (+37,2%), ενώ καταγράφεται “φρένο” στη μακρόχρονη τάση διόγκωσης των ληξιπρόθεσμων οφειλών των φορολογουμένων προς το Δημόσιο.

Παράλληλα, η Ελλάδα παίζει πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο στα Βαλκάνια και στη νοτιοανατολική Ευρώπη, έχοντας κλείσει ένα ανοιχτό κεφάλαιο δεκαετιών με τους βόρειους γείτονες ανάβοντας “κόκκινο” στις βλέψεις της Άγκυρας στην περιοχή. Την ίδια ώρα, με ενισχυμένες συμμαχίες, λόγο και ρόλο στις πολυμερείς συνεργασίες με όλους τους σημαντικούς γεωπολιτικούς παίκτες της περιοχής, από τα Βαλκάνια, τον ευρωπαϊκό Νότο, έως τις αραβικές χώρες, το Ισραήλ και την Κύπρο, η Ελλάδα παίζει ρόλο σταθερότητας στην περιοχή σε μια περίοδο που, λόγω της τουρκικής προκλητικότητας, η σταθερότητα δεν είναι κάτι δεδομένο.