Ορέστης ΜεταξάςΟ κόσμος θα ψηφίσει ότι κάνει κέφι. Ας είμαστε cool. Ας μην μεμψιμοιρούμε.
«Έρχεται το χειρότερο μίγμα νεοφιλελευθερισμού ακροδεξιάς. Θα κοπούν τα επιδόματα στους
οικονομικά ασθενέστερους. Να μην ξαναγυρίσουμε πίσω…»
Αλήθειες; Αλήθειες. Τις είπαμε, τις λέμε. Κι όποιος θέλει ακούει.
Ο πολύς κόσμος έχει ήδη αποφασίσει. Έχει κάνει την επιλογή του…
Μίλησε κι η κυρία Αρβελέρ:
Περί αλαζονείας της αριστεράς. Και ότι αριστερός είναι αυτός που κάνει αριστερά πράγματα κι όχι αυτός που λέει ότι είναι.
Οποιανού η ιδεολογία είναι διαφορετική, όταν ακούει πράγματα διαφορετικά από αυτά που θα ήθελε ν’ ακούσει, τα ονομάζει αλαζονεία,δογματισμό, εμμονές. Τα χαρακτηρίζει ότι δεν είναι αριστερά και ξεμπερδεύει. Είναι ένας απλουστευτικός τρόπος να απαξιώσει ό,τι δεν μπορεί ή δεν θέλει να καταλάβει . Εφόσον δεν μπορεί να κρίνει τις πολιτικές, κρίνει το υποτιθέμενο ύφος τους. Κάτι που «πιάνει» στους ανθρώπους που απευθύνεται. Στην upper middle class. Η οποία διψά για γενικότητες, στρογγυλάδες , καθωσπρεπισμό. Άραγε αυτό ήταν το μόνο που είδε εις Παρισίους; Τίποτε άλλο δεν παρατήρησε να συνέβη στην Ελλάδα τα δέκα τελευταία χρόνια; Μεροληψία, προκατάληψη, με μπόλικες βυζαντινές ανορθογραφίες!
Μίλησε κι ο Αρκάς. Ακόμα κι ένας Αρκάς μπορεί να κρύβει μέσα του έναν ενοχλημένο, εξοργισμένο, κακόμοιρο νοικοκύρη. Γιατί όχι;
Ο κόσμος έχει ήδη πειστεί. Τον έπεισαν και τα κανάλια. Δεν έχει ανάγκη την γνώμη των «σοφών».
Μπροστά στα ΑΤΜ έβγαζε «χολή και όξος», για κάθε πρόσφυγα ή μετανάστη που περίμενε στην ουρά να πάρει χρήματα. «Εμείς τους πληρώνουμε. Εκεί πάνε τα λεφτά μας». Δεν νοιάστηκε να μάθει την αλήθεια.«Βολεύτηκε» με το ψέμα.
Αποφαινόταν: Οπωσδήποτε έφταιγε ο Ζακ Κωστόπουλος. Το πρεζόνι πήγε να κλέψει και ήταν και γκέι.
Η ψήφος των ευρωεκλογών ήταν προαποφασισμένη.
Ήταν η μουρμούρα, οι παράδοξες φήμες, η παρανοϊκή συνωμοσιολογία, η συντηρητική σχιζοφρένεια. Ήταν η κοινωνία που έβλεπε μια γελοία καρικατούρα στον καθρέφτη, νόμιζε ότι ήταν οι «άλλοι», ήταν όμως η ίδια.
Ο κόσμος θα ψηφίσει αυτό που θέλει, αυτό που καταλαβαίνει κι αυτό που του αξίζει. Κι αν είναι να πάθει, ας πάθει κι ας πάθουμε κι εμείς. Όλοι μαζί ζούμε.
Μέχρις εδώ όλα καλά…
Αυτό που δεν αντέχω, είναι όταν τους φαντάζομαι, το βράδυ των εκλογών. Άλλοι στην Γερμανία γιατί αν εισέλθουν στην Ελλάδα θα συλληφθούν κι άλλοι στην Ελλάδα, έξω από το Μέγαρο Μαξίμου να περιμένουν να εισέλθουν. Γεμάτοι χαρά και ικανοποίηση, θα ανοίγουν σαμπάνιες και με την αστική τους ψυχρότητα και ευγένεια, θα τσουγκρίζουν νοητά τα ποτήρια τους, «εις υγείαν των κορόιδων», που τόσο γρήγορα ξέχασαν…
Θα νοιώθουν τόσο δικαιωμένοι, που κι οι ίδιοι θ’ αρχίσουν ν’ αμφιβάλλουν, αν υπήρξαν ποτέ σκάνδαλα. Ένα κακό όνειρο ήταν και πέρασε.
Εκατοντάδες ρήμαξαν, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν την χώρα. Τώρα ήρθε η ώρα της «δικαίωσής» τους.
Και τα «κορόιδα»,θα είναι πανευτυχή διότι επιτέλους θα ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια, θα καταργηθεί το πανεπιστημιακό άσυλο, θα ξαναελευθερωθεί η Μακεδονία, θα αδειάσει ο τόπος απ’ τους «λαθρομετανάστες». Και ένα μέρος της μεσαίας τάξης, θα φαντασιώνεται «ξελιγωμένη» τον εαυτό της, ανάμεσα σε μιά στοίβα σπασμένα πιάτα στα μπουζούκια, σε πασπαλισμένες με χρυσόσκονη ξαπλώστρες στην Μύκονο και σ’ ένα σαλέ πέντε αστέρων για τις Χριστουγεννιατικες διακοπές της στην Αράχωβα. Πόσο τα στερήθηκαν τον τελευταίο καιρό!
Μου έλεγε ένας φίλος μου μηχανικός, ότι όταν πριν είκοσι περίπου χρόνια εξελέγη ένας συγχωριανός του δήμαρχος του είπε: «Τώρα τα πράγματα θα τα κανονίσουμε όπως θέλουμε εμείς». Εννοούσε τις δουλειές, τα έργα, την κονόμα, τις μίζες.
Είμαι σίγουρος ότι το βράδυ της 7ης Ιουλίου αν βγει η ΝΔ θα ξαναειπωθεί: «Τώρα τα πράγματα θα τα κανονίσουμε όπως θέλουμε εμείς». Και θα πίνουν σαμπάνια εις υγείαν των «κορόιδων», που είχαν μνήμη χρυσόψαρου και με την ψήφο τους, τους αποδίδουν κατάλευκες περιστερές στην κοινωνία.
