iloveithaki.gr / jun 20th 2019
σημειώσεις / επισημάνσεις / σχόλια:
- τη δεύτερη ευκαιρία δεν τη δικαιούται μόνο ο συριζα και ο πρωθυπουργός, τη δικαιούται και ο τόπος μας, η ζωή και το μέλλον μας, που βουλιάζει μέρα με τη μέρα στο αφρισμένο κύμα της λαιμαργίας, της βουλιμίας επαγγελματιών της πολιτικής να επιστρέψουν στον φυσικό, κατ’ αυτούς χώρο τους
- τόσο η εργασία όσο και το κεφάλαιο μετασχηματίζονται με βάση τις νέες ιδέες και τις καινοτομίες. μια αλλαγή που παραδίδει τον κόσμο στις επιχειρήσεις. ήδη σήμερα έχουν υπερισχύσει της πολιτικής και αυτό το συνειδητοποιούμε καθημερινά με τον τρόπο που οι οικονομικοί γίγαντες μπορούν να επιβάλουν όχι μόνο κυβερνήτες αλλά και πολιτικές που θα τους ευνοούν
- «μπορούμε να τους διαψεύσουμε ξανά, μπορούμε να πετύχουμε τη μεγαλύτερη εκλογική ανατροπή στη σύγχρονη ιστορία της ελλάδας. αν όχι εμείς, ποιοι; αν όχι τώρα, πότε; εμείς, λοιπόν, εδώ και τώρα, θα γυρίσουμε το παιγνίδι» / αλ τσίπρας
- οι εκστρατείες παραπληροφόρησης διαστρεβλώνουν και επηρεάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά από την τροφή μέχρι την ψήφο. πλέον η εμπιστοσύνη των πολιτών στους ηγέτες τους, στα δικαστικά συστήματά τους και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα όλων των εποχών. χειραγώγηση, αναξιοπιστία, ανασφάλεια: τα υλικά για ένα τερατώδους ισχύος εκρηκτικό μείγμα που μπορεί να κονιορτοποιήσει τις σημερινές δομές της πολιτικής εξουσίας
επιλογή πραγματικών ειδήσεων:
τα επιχειρήματα των απεχόντων
οι απέχοντες των εκλογών δηλώνουν ότι η στάση τους είναι βαθιά πολιτική, ότι αρνούνται να συμμετάσχουν στην κοροϊδία των εκλογών, ότι αυτές είναι κατευθυνόμενες από δυνάμεις που τους ξεπερνούν [ότι κατασκευάζονται δηλαδή από τα μίντια και τα μεγάλα συμφέροντα, ότι όποτε τα συμφέροντα αυτά αποφασίζουν κάτι αυτό και θα συμβεί – αλλά αυτό ακούγεται κομμάτι μοιρολατρικό]. Θεωρούν επίσης ότι και τα δυο μεγάλα κόμματα εξουσίας δεν διαφέρουν το ένα από το άλλο, ασχέτως εάν οι οπαδοί του ενός ισχυρίζονται -ξελαρυγγιάζονται- ότι το δικό τους κόμμα είναι πιο κοντά στην κοινωνία, ότι φροντίζει γι’ αυτήν και τον πάσχοντα λαό, ότι «θα δείτε τι έχουμε να πάθουμε εάν πάρει αυτοδυναμία η Νέα Δημοκρατία». Για το βόλεμά τους νοιάζονται οι πλείστοι και μερικοί για το ιδεολογικό παρελθόν τους [που είναι και υπαρξιακό, κυρίως· πώς να πετάξεις στα σκουπίδια μισόν ή και παραπάνω αιώνα αριστερής ιδεολογίας; Μόνο ο Ψαριανός στάθηκε ικανός για κάτι τέτοιο, ευθαρσώς δε αναποδογύρισε]… Το βόλεμα πάνω απ’ όλα και ας ξεσπάει πόλεμος για τις ιδέες τάχα, για τον λαό, για τη χώρα, για την εθνική αξιοπρέπεια και άλλα εντυπωσιακά και επικά. Είναι αρκετοί αυτοί που εκμεταλλεύονται τη σύγχυση των ψηφοφόρων και μέσα στην αναμπουμπούλα των μετακινήσεων και των νέων κομμάτων που εμφανίζονται πλασάρουν εαυτούς σαν μια κάποια «αιρετική» λύση και τους βλέπουμε σε λίγο να κορδώνονται στα βουλευτικά έδρανα. Ο στόχος επετεύχθη – όχι, παίζουμε… Αυτά πάνω κάτω είναι τα επιχειρήματα των απεχόντων και όποιος θέλει τα αντικρούει ή πείθεται [καμιά φορά συμβαίνουν και τέτοια]. Ποιος όμως να πειστεί; Ετσι και δηλώσεις ότι απέχεις σε βλέπουν σαν αποπομπαίο τράγο, σε αποκαλούν, όπως οι αρχαίοι, ιδιώτη, δηλαδή άχρηστο, ηλίθιο – πάνε και τα επιχειρήματα, πάνε όλα. Κατά τα άλλα όλοι μιλάμε για δημοκρατικά δικαιώματα. [Αυτή] η δημοκρατία μας μάρανε. Οπως και να ’χει, είτε ψηφίζεις είτε όχι, δεν παύεις να είσαι πιόνι της υποκρισίας του αντιπροσωπευτικού συστήματος και δέσμιος της «σοφίας» του λαού. Πού τη βρήκε ο λαός τη σοφία, ο θεός κι η ψυχή του, αλλά ας έχει έτσι. Είναι, πάντως, ένα ερώτημα.
τώρα για το αύριο της ζωής μας
«κανείς δε μπορεί να ξεχάσει όσα ζήσαμε τη καταστροφική για τη χώρα και το λαό μας 5ετία από το 2010 ως το 2015, κανείς δε μπορεί να ξεγράψει τις ευθύνες όσων οδήγησαν τη χώρα και το λαό μας στη ταπείνωση και την αναξιοπρέπεια και κανείς δε μπορεί να παραλείψει το σκληρό αγώνα που κάναμε, παρά τα λάθη και τις αδυναμίες, για να βγάλουμε τη χώρα σε ξέφωτο και να βγάλουμε από το λαιμό μας τη βαριά θηλιά των δανειστών», «Η πραγματικότητα σήμερα είναι ότι έχουμε την πολυτέλεια, μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια, να διεξάγουμε εκλογές και να είναι ο ελληνικός λαός, και μόνο ο ελληνικός λαόςαυτός, που θα αποφασίσει με ποιο σχέδιο θα κυβερνηθεί η χώρα. Ο λαός και όχι οι δανειστές και οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ», «Τώρα ήρθε η ώρα για να προχωρήσουμε όλοι μαζί σε στοχευμένες πολιτικές ενίσχυσης του εισοδήματος, μείωσης της φορολογίας και ακόμη μεγαλύτερης, ακόμη πιο δραστικής μείωσης της ανεργίας. Αυτό είναι το δικό μας σχέδιο. Έχει τίτλο : Μπροστά όλοι μαζί», «Στο χέρι του καθενός και της καθεμιάς είναι να αποφασίσει στις 7 του Ιούλη: Αν η χώρα θα ξεφύγει οριστικά προς τα εμπρός ή θα ξανακυλήσει πίσω. Αν θα συνεχίσουμε μαζί ενωμένοι, αποφασισμένοι για ένα μέλλον με ασφάλεια», επισήμανε ο Αλ. Τσίπρας. Είπε ότι η λέξη ασφάλεια είναι σημαντική και κρίσιμη για τον ελληνικό λαό και χαρακτήρισε «αισχρή, ανήθικη και άδικη» την προσπάθεια να την «καπηλευτούν οι ίδιοι άνθρωποι που βύθισαν το λαό μας στην ανασφάλεια και τώρα αυτοπαρουσιάζονται ως δήθεν εγγυητές της. «Ασφάλεια, δεν είναι μια λέξη σε μια διαφημιστική καμπάνια, είναι η προοπτική μας για το σήμερα και το αύριο, για την ίδια μας τη ζωή»
γιατί κρύβεται ο μητσοτάκης
ο κ. μητσοτάκης ξεκινάει από τη διαφορά που του δίνει το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και έχει αποφασίσει να αποφύγει κάθε αντιπαράθεση. θεωρεί ότι η φθορά που υφίσταται είναι σαφώς μικρότερη αν του καταλογίζεται φυγομαχία και λιποταξία -έχει άλλωστε ισχυρά Μέσα για να τον προστατεύσουν- παρά αν μπλέξει σε μια ανοιχτή δημοκρατική αντιπαράθεση ουσίας. Γιατί στη δεύτερη περίπτωση ο χώρος της αποχής θα καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτό που τον περιμένει και θα αναγκαστεί να πάρει θέση. Αυτό θα ενισχύσει τον ΣΥΡΙΖΑ και θα κλείσει αποφασιστικά την ψαλίδα. Όλο αυτό το κρυφτούλι του Κ. Μητσοτάκη, λοιπόν, έναν στόχο έχει. Να μην διαταράξει και να μην ενεργοποιήσει τον κόσμο της αποχής. Αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο πρέπει να απευθυνθεί, ώριμα και σοβαρά, ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ο κίνδυνος μιας ολοκληρωτικής κοινωνικής οπισθοδρόμησης με τα σχέδια του Κ. Μητσοτάκη είναι πολύ σοβαρή απειλή για την κοινωνία και τη χώρα.
τρία μέτωπα εναντίον του συριζα
ισως η πιο κρίσιμη δυσκολία του συριζα στην παρούσα προεκλογική περίοδο είναι πως δεν έχει να πολεμήσει σε ένα μέτωπο, αλλά σε τρία. Η αντιπαράθεσή του με τη Δεξιά και την Ακροδεξιά είναι δεδομένη με ξεκάθαρους ταξικούς και ιδεολογικούς όρους. Στο μέτωπο της Δεξιάς εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ μετέχει και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝ.ΑΛΛ. Οχι όμως μόνο επειδή η νεοφιλελευθεροποίησή του το έχει εκ των πραγμάτων οδηγήσει προς τα εκεί, αλλά επειδή έχει και «προσωπικά» με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αδύνατον να χωνέψει πως η κρίση και τα μνημόνια του αφαίρεσαν οριστικά την πρωτοκαθεδρία του μεταξύ των «προοδευτικών» δυνάμεων. Κατά συνέπεια, ενώ σε περίπου όλα τα σημαντικά ζητήματα -της Συμφωνίας των Πρεσπών συμπεριλαμβανομένης- ταυτίζεται κατ’ ουσίαν με τη Ν.Δ., αποπειράται ταυτόχρονα να ασκήσει «αριστερή» κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιους μπορεί να πείθει. «Θανάσιμη ζήλια» όμως αισθάνεται και το ΚΚΕ. Αποκαλυπτικό είναι πως το πρόβλημα που δεν είχε ποτέ του με το ΠΑΣΟΚ -δηλαδή να βρίσκεται εκείνο στην κυβέρνηση- το έχει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οχι απλώς «πρόβλημα», το ΚΚΕ θα αισθανόταν ασύγκριτα πιο άνετα με μια κυβέρνηση της Δεξιάς. Πρακτικά τρία διαφορετικά μέτωπα σημαίνει τρεις διαφορετικές στρατηγικές εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και συνεπώς τρεις διαφορετικοί τρόποι πιθανής απώλειας ψήφων. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «λαϊκιστικό» κόμμα για τη Δεξιά, «συντηρητικό» για το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝ.ΑΛΛ., «συστημικό» για το ΚΚΕ
[gallery_bank type=”images” format=”thumbnail” title=”false” desc=”false” responsive=”true” special_effect=”overlay_fade-white” animation_effect=”bounce” album_title=”false” album_id=”1754″]
