Εκτός από την κοινή διαπίστωση ότι το προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ είναι συνειδητά γενικόλογο και θολό, στερούμενο στοιχειώδους κοστολόγησης, από την επίσημη παρουσίασή του την Παρασκευή ξεχωρίζουν και αρκετές παγίδες από τον τρόπο που διατυπώνονται και -κυρίως- δεν διατυπώνονται σημαντικά θέματα όπως τα εργασιακά και το ασφαλιστικό.

Αντιλαμβανόμενος την ανασφάλεια που προκαλεί η ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού, τύπου Πινοσέτ, ο αρχηγός της ΝΔ παρέλειψε στο πρόγραμμά του οποιαδήποτε αναφορά στο σχέδιο των “τριών πυλώνων”, όπως το ονομάζει κομψά. Η απόπειρα του να κρύψει από το πρόγραμμα της ΝΔ το σχέδιο του μαρτυρά και την αδυναμία να διατυπωθούν οι καταστροφικές επιπτώσεις που θα έχει για το κοινωνικό κράτος και την περίθαλψη η δημιουργία ιδιωτικού πυλώνα.

Το σχέδιο για τα εργασιακά, δεν το παρέλειψε, απλώς προσπάθησε να το “μακιγιάρει” μιλώντας για “ολλανδικό μοντέλο”. Πρόκειται για έναν όρο που είχε χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν αλλά αποσύρθηκε για κάποιο διάστημα καθώς εξελίχθηκε σε συνώνυμο με την πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και τη μερική απασχόληση. Επιπλέον η επίκληση του γίνεται αποσπασματικά, δηλαδή μόνο σε ότι αφορά στη διαμόρφωση των σχέσεων εργασίας, ενώ παράλληλα παραβλέπονται οι ιδιαίτερες συνθήκες κάθε χώρας, με τελείως διαφορετικό μοντέλο παραγωγής και οικονομίας.

Πίσω από εύπεπτα συνθήματα όπως τα “κοινωνικά συμβόλαια”  και πως “εργοδότες και εργαζόμενοι θα καταλήγουν σε συναινετικές λύσεις”, κρύβεται η απόλυτη απελευθέρωση μέσω των επιχειρησιακών συμβάσεων. Τα δικαιώματα, οι σχέσεις εργασίας και οι μισθοί θα εξαρτώνται από τα “δεδομένα της αγοράς”. Είναι ακριβώς αυτό που είχε δηλώσει πριν από λίγο καιρό, και προς στιγμή το διέψευσε, όταν υποστήριζε πως “αν κάποιος εργαζόμενος συμφωνεί για επταήμερη εργασία, δεν είναι κακό, είναι η νέα πραγματικότητα”, στην οποία “το κράτος δεν θα πρέπει να παρεμβαίνει”.

Πέρα από το φαιδρό επιχείρημα ότι το “αόρατο χέρι της αγοράς” θα καθοδηγεί δικαιώματα, εργασιακές σχέσεις και αποδοχές με “δίκαιες συναινετικές συμφωνίες”, η ατζέντα έχει πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: Ωθεί σε επιχειρησιακές συμβάσεις, όταν αυτές δεν θα σχετικοποιούνται πλέον σε καμία κλαδική ή οποιαδήποτε ευνοϊκότερη ρύθμιση. Στις περιορισμένες συνθήκες που δημιουργεί η διάρθρωση και το μικρό μέγεθος των ελληνικών επιχειρήσεων, με μαθηματική ακρίβεια θα προκύπτουν πάντα δυσμενέστεροι όροι για τους εργαζόμενους σε σχέση με οποιαδήποτε κλαδική σύμβαση.

Είναι ακριβώς οι θέσεις που έχουν εκφράσει το ΚΕΦΙΜ και ο ΣΕΒ, ενθουσιάζοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη, για συμπίεση του μισθολογικού κόστους, για απολύσεις χωρίς αποζημίωση, ωράριο που θα εφαρμόζεται σε διευρυμένη κλίμακα και αλλεργία για οποιαδήποτε συλλογική σύμβαση. Άλλωστε, αν σε κάτι ήταν συνεπής η ΝΔ στη διάρκεια της περασμένης τετραετίας ήταν ότι στη Βουλή καταψήφισε όλες τις ρυθμίσεις που επανέφεραν την κανονικότητα και την προστασία στις εργασιακές σχέσεις.

Μετά από μια σειρά διαψεύσεων και ισχυρισμών περί fake news, το πήγε από εδώ, το πήγε από εκεί, τελικά ο αρχηγός της ΝΔ μας “ξεφούρνισε” ένα σκληρό πακέτο απόλυτης απορρύθμισης της αγοράς εργασίας και επιβεβαίωσε το “όραμα” για μια πελώρια “γαλέρα”.