iloveithaki.gr / jun 27th 2019
το σκίτσο της ημέρας:
το ποίημα της ημέρας:
Στεκόμουν πάνω σ’ ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα Νέο.
Σέρνονταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί
Βρομούσε νέες μυρουδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε ξαναμυρίσει.
Η πέτρα που πέρασε κατρακυλώντας ήταν η νεότερη εφεύρεση
Και τα ουρλιαχτά από τους γορίλες που βαράγανε τα στήθια τους
Συνθέτανε την πιο μοντέρνα μουσική.
Παντού μπορούσες να δεις τάφους ανοιχτούς που χάσκανε άδειοι καθώς
το Νέο πλησίαζε την πρωτεύουσα.
Ολόγυρα στέκανε όσοι εμπνέονταν από τον τρόμο, κραυγάζοντας:
Φτάνει Το Νέο, το Ολοκαίνουργιο, χαιρετήστε το Νέο, γίνεται και εσείς νέοι σαν και εμάς!
Κι αυτοί που ακούγανε, τίποτα άλλο δεν ακούγανε από τις κραυγές τους,
Μα αυτοί που βλέπανε, βλέπανε αυτά που δεν φωνάζονταν.
Έτσι το Παλιό έκανε την εμφάνισή του σε Νέο μασκαρεμένο,
Και έφερε αλυσοδεμένο μαζί του το Νέο να το παρουσιάσει σαν Παλιό.
Το νέο βάδιζε αλυσοδεμένο και ντυμένο με κουρέλια.
Αποκαλύπτονταν τα θεσπέσια μέλη του.
Κι η πομπή συνέχιζε να προχωράει μες τη νύχτα,
μα αυτό που πήρανε για χάραμα ήταν το φως απ’ τις φωτιές στον ουρανό.
Και η κραυγή: Φτάνει Το Νέο, το Ολοκαίνουργιο, χαιρετήστε το Νέο,
γίνεται και εσείς νέοι σαν και εμάς!
Πιο εύκολα θα ακουγότανε, αν όλα δεν είχανε πνιγεί μες τις ομοβροντίες των όπλων
(Μπέρτολτ Μπρεχτ, Από τη συλλογή Ποιήματα του Σβέντμποργκ)
σημειώσεις / επισημάνσεις
- μέσα στην καλοκαιρινή ραστώνη και τον τουριστικό «ευδαιμονισμό» της χώρας, οι εκλογές της 7ης ιουλίου μας καλούν να ψηφίσουμε για τη ζωή μας. γιατί για πρώτη φορά έπειτα από 10 χρόνια έχουμε την πολυτέλεια να συζητάμε, για την επόμενη τετραετία, ένα πρόγραμμα που θα το εγκρίνει ο λαός και όχι η τρόικα
- το πρόγραμμα της νδ προβάλλει την αφαίρεση και αγνοεί την πρόσθεση. ένα πρόγραμμα το οποίο κάνει λογαριασμούς λες και δεν υπάρχει το μηδέν ούτε το αρνητικό πρόσημο. ένα πρόγραμμα που σε τίποτε δεν διαφέρει από εκείνα των προηγούμενων που μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο.
- «η αμερική έχει ηθική και οικονομική υποχρέωση να φορολογήσει τον πλούτο περισσότερο», αναφέρεται στην ανοιχτή επιστολή, που υπογράφουν 18 δισεκατομμυριούχοι. «όλοι έχουν θορυβηθεί επειδή οι στατιστικές δείχνουν ότι οι νέοι (αμερικανοί) βλέπουν θετικά τον σοσιαλισμό» (πρόεδρος του Ιδρύματος ford, ντάρεν γουόκερ), ξέρω, όμως, ότι υπάρχει σκεπτικισμός, η ανισότητα έχει τρελά διευρυνθεί και η μεσαία τάξη συρρικνωθει
επιλογή πραγματικών ειδήσεων:
το μήνυμα του πρωθυπουργού από την δραπετσώνα
το μήνυμα ότι «δεν θα ξεμπερδέψουν έτσι εύκολα με την αριστερά, με την προοδευτική παράταξη» έστειλε απ’ τη Δραπετσώνα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας σε εκδήλωση στον Πολυχώρο Λιπασμάτων. «Την πορεία προς τα εμπρός μπορεί να την εγγυηθεί μόνο η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές. Νίκη έστω και με μια ψήφο», τόνισε ο Αλ. Τσίπρας. «Και την επόμενη μέρα», σημείωσε, «να είστε σίγουροι ότι θα σχηματιστεί κυβέρνηση. Με προοδευτικό πρόσημο και προοδευτικό πρόγραμμα για να συνεχίσει η χώρα τη πορεία προς τα εμπρός. Την επόμενη μέρα θα σχηματιστεί κυβέρνηση με νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί εμείς δε ζητάμε από κανέναν λευκή επιταγή. Γιατί εμείς έχουμε αποδείξει ότι είμαστε δύναμη της συνεργασίας όχι της αλαζονείας». Ο κ. Τσίπρας υπογράμμισε ότι «ομαλότητα και σταθερότητα είναι η επιλογή να προχωρήσουμε μπροστά όλοι μαζί. Να συνεχίσουμε την προσπάθεια να βγει οριστικά η χώρα από τη κρίση. Να επαναφέρουμε τη κανονικότητα στην εργασία. ΄Έθεσε εξάλλου το ερώτημα ποια ομαλότητα μπορεί να εγγυηθεί ο κ. Μητσοτάκης, «αυτή που εγγυήθηκε μαζί με τους συνεταίρους του, τον κ. Σαμαρά, και τον κ. Βενιζέλο, στα μαύρα χρόνια της διακυβέρνησής τους;». «Η ομαλότητα, με δυο λόγια, έχει ως προϋπόθεση τη συναίνεση της κοινωνίας στην πολιτική που εφαρμόζεται. Όχι τις λευκές επιταγές», είπε και πρόσθεσε ότι «μια τέτοια αντίληψη, και μια τέτοια πολιτική, είναι ξένη και εχθρική για τη ΝΔ», η οποία «το μόνο που φρόντισε ήταν η ομαλή επιβολή των μνημονίων και των κάθε μορφής αντιλαϊκών μέτρων».
τα καμάρια της νδ
πολλά «καμάρια» – υποψήφιοι της νδ δείχνουν το κακό [χυδαίο] γούστο τους, κινούμενοι μεταξύ μιας επιφαινόμενης δημοκρατικότητας και μιας ακροδεξιάς νοοτροπίας, που, όμως, λένε, δεν επηρεάζει την παράταξη, παρά την ενισχύει απλώς και την ενδυναμώνει στην προσπάθειά της να κατακτήσει την αυτοδυναμία. Ολο τακτ και ευγένεια ο Αδωνις στις τηλεοπτικές εμφανίσεις του, όλος πατρικές συμβουλές και «στοργή» προς νεαρούς συναδέλφους του του ΣΥΡΙΖΑ -δεν αποκρύπτεται η αλαζονεία, δεν μπορεί να διαχειριστεί τον ενθουσιασμό του από την αναμενόμενη νίκη. Εδώ που τα λέμε, μη νομίζουν ότι την έχουν κιόλας στο τσεπάκι τους -είναι πολλή η ζέστη των ημερών και έχει αρχίσει να διαφαίνεται το κακό γούστο που τους διέπει και ας βοούν οι δημοσκοπήσεις. Εκείνος ο Μπογδάνος πάλι, τον οποίο η Ν.Δ. απέρριψε αρχικώς, απεδέχθη τελικώς, εκπέμπει διασκέδαση με την ημιμάθειά του και το ύφος του, γνωρίζει, όμως, πολύ καλά ότι αυτά είναι και τα όπλα του -εκεί καταντήσαμε, να πάνε στο Κοινοβούλιο άκαπνοι και υστερικοί με την εικόνα τους. Εδώ και δεκαετίες, βέβαια, εικόνες επιβραβεύουμε εμείς οι ψηφοφόροι και όσο πάει και χειροτερεύει αυτή η «συνήθειά» μας. Τουλάχιστον ο πωλών του Ιησού επιστολάς κατέρχεται μόνος του στον εκλογικό αγώνα και δεν κρύβει τις «αρχές» του και τις «αξίες» του, όπως κάνουν οι άλλοι δύο προαναφερθέντες. Είναι κι άλλοι [Ψαριανός, Κυρανάκης π.χ.] που προσπαθούν, όλοι τους, να κρύψουν μέσα σε φιλελεύθερες λεκτικές σούπες μια ιδεολογία φασίζουσα. Γιατί να φοβούνται να πουν ευθέως τι πραγματικά πιστεύουν; Είπαμε: διότι είναι ημιμαθείς και αδυνατούν να υποστηρίξουν ό,τι κουβαλάει η γκλάβα τους. Πρότυπό τους φαίνεται να έχουν τον κ. Σαμαρά, ο οποίος, θυμόμαστε (;) καλά, «εθήτευσε» πρωθυπουργός της χώρας για μια ολόκληρη διετία. Αυτούς προτιμά ο κόσμος, αφού δεν έχει και κανέναν άλλο [σοβαρό] να προτιμήσει. Το αν θα αποκτήσει ενδιαφέρον η εκλογική αναμέτρηση εξαρτάται από τη ζέστη περισσότερο και λιγότερο από την «αντεπίθεση» που άφησε να φανεί ότι θα εξαπολύσει ο πρωθυπουργός -με τι επιχειρήματα; Ο μπαμπούλας της Δεξιάς αποδείχτηκε ότι δεν τρομάζει τους ψηφοφόρους και ας αποδειχτεί ότι θα είμαστε για να μας κλαιν’ οι ρέγγες σε όχι μακρινό μέλλον.
ο πολιτικός χάρτης
ένα κόμμα με ποσοστά κοντά στο 30% δεν είναι ένα κόμμα που έχει συντριβεί στις εκλογές, αλλά ένα κόμμα εν αναμονή για να σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση. Καθώς βαδίζουμε στις πιο υποτονικές εκλογές το ερώτημα είναι αν η Νέα Δημοκρατία θα έχει αυτοδυναμία ή όχι οπότε θα σχηματίσει κυβέρνηση με το Κινάλ -ή την ανοχή του- ή θα πάμε σε νέες εκλογές με απλή αναλογική τον Αύγουστο. Τι σημαίνει αυτό το σενάριο, που αν δεν συμβεί θα εκκρεμεί για το μέλλον, αν όπως φαίνεται πιθανότερο, η Νέα Δημοκρατία και το Κινάλ δεν αλλάξουν τον εκλογικό νόμο- με 200 ψήφους; Σημαίνει πως το πρώτο κόμμα δεν θα μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση με ένα ακόμα και πολύ περισσότερο το δεύτερο. Αναπόφευκτα η μόνη λύση είναι τότε η συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας – ΣΥΡΙΖΑ ή μια κυβέρνηση οικουμενικού τύπου -στην οποία φαίνεται να αποβλέπει το Κινάλ ως ρυθμιστής που θα επιβάλλει μια τέτοια κυβέρνηση με την τρίτη εντολή που ελπίζει να πάρει. Ήδη στο τραπέζι πέφτει η ιδέα για …γυναίκα πρωθυπουργό, ενώ η ηγεσία του Κινάλ θεωρεί πως ο επόμενος πρόεδρος δημοκρατίας- που θα μπορεί να εκλεγεί με 151 έδρες- πρέπει να προέρχεται από την «παράταξή» του -πολύ περισσότερο αν έχει ένα διψήφιο νούμερο. Προφανώς το σενάριο αυτό δεν έχει καμία βάση αν η Νέα Δημοκρατία εξασφαλίσει αυτοδυναμία -κι όπως φαίνεται θα την πετύχει, αλλά υπάρχει στο τραπέζι για τις επόμενες εκλογές που μπορεί να γίνουν νωρίτερα από το τέλος της τετραετίας. Αν ο Μητσοτάκης σχηματίσει μια αδύναμη κυβέρνηση και βρεθεί γρήγορα απέναντι στην λαϊκή οργή, όταν οι υποσχέσεις του καταρρεύσουν. Ή αν επιχειρήσει να περάσει αντιλαϊκά μέτρα -του νέου μνημονίου -στο οποίο θα οδηγήσει η «επαναδιαπραγμάτευσή του»- μη αποκλειομένου: ο ΣΥΡΙΖΑ το λέει καθαρά πως μας οδηγεί στο ΔΝΤ και πάλι. Η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ -που ήθελε το Κινάλ και η Νέα Δημοκρατία δεν ήλθε. Αντίθετα ο ηττημένος μεν Τσίπρας είναι πανίσχυρος με ένα ισχυρό κόμμα που κυριάρχησε στον χώρο της δημοκρατικής παράταξης με συμμάχους που προέρχονται από την δεξιά παράταξη -που μπορεί να αποδειχθούν πολύτιμοι στο μέλλον. Ένα κόμμα με ποσοστά κοντά στο 30% δεν είναι ένα κόμμα που έχει συντριβεί στις εκλογές, αλλά ένα κόμμα εν αναμονή για να σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση με ποσοστά που δεδομένης της φθοράς της Νέας Δημοκρατίας και της εξαφάνισης των ενδιάμεσων κομμάτων θα ξεπεράσουν το 40%- όταν κάποτε οι εκλογές γίνουν.
[gallery_bank type=”images” format=”thumbnail” title=”false” desc=”false” responsive=”true” special_effect=”overlay_fade-white” animation_effect=”bounce” album_title=”false” album_id=”1761″]
