Κομβικής σημασίας υπήρξε η παρέμβαση του Σάμπυ Μιωνή, οιονεί εκπροσώπου του Ισραήλ στην Ελλάδα, με άρθρο στην «Εφ. Συν.». Δεν είναι τυχαίο ότι η παρέμβαση αυτή, με την υπόμνηση του Ολοκαυτώματος, υποχρέωσε τον Αδωνη Γεωργιάδη (για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες) σε άτακτη υποχώρηση: «Δεν εξισώνουμε τον κομμουνισμό και τον ναζισμό». Οποιες αντιρρήσεις κι αν έχει κάποιος, το άρθρο κάνει μια μεγάλη υπόμνηση: Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δίπλα –μαζί– με τους Εβραίους στάθηκαν οι κομμουνιστές και δημοκράτες-αντιφασίστες, «εκεί στη σκάλα την πλατιά και των δακρύων τη σκάλα», όπως ανεξίτηλα έγραψε ο Ιάκωβος Καμπανέλης και μελοποίησε ο Μίκης.
Εκεί ο Αντώνης τη φωνή φωνή, φωνή ακούει ω καμαράντ, ω καμαράντ βόηθα ν’ ανέβω τη σκάλα.
«Κομμουνιστής δεν είμαι, ούτε και ήμουν ποτέ. Πιστεύω σε ένα καπιταλιστικό μοντέλο με κοινωνικό πρόσωπο. Ομως ως άνθρωπος και απόγονος θυμάτων του Ολοκαυτώματος παρακολουθώ με φρίκη την προσπάθεια εξίσωσης του ναζισμού με τον κομμουνισμό στον βωμό μιας μάταιης πολιτικής αντιπαράθεσης.
Η προσπάθεια αυτή είναι ανήθικη και άκρως επικίνδυνη, ιδιαίτερα σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, η οποία δυστυχώς, σύμφωνα με την παγκόσμια έρευνα του Anti-Defamation League, είναι η χώρα της οποίας οι πολίτες έχουν τα περισσότερα αντισημιτικά αισθήματα (σε ποσοστό 69%!).
Φυσικά και όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα έχουν διαπράξει εγκλήματα. Ομως η όποια προσπάθεια σύγκρισης των εγκλημάτων του ναζισμού με άλλων καθεστώτων είναι όχι μόνο ανιστόρητη αλλά και επικίνδυνη.
Μπορεί να εκληφθεί μόνο ως προσπάθεια “ξεπλύματος” των ακραίων στοιχείων που έχουν εισχωρήσει στην κεντρική πολιτική σκηνή της Ελλάδας. Και για να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή ιστορική τους βάση, έτσι ώστε να μαθαίνουν οι νεότεροι και να μην ξεχνούν οι παλιότεροι, οι ναζί οργάνωσαν με απόλυτη λεπτομέρεια το μεγαλύτερο έγκλημα της ιστορίας της ανθρωπότητας, το Ολοκαύτωμα.
Η Θεσσαλονίκη είχε το τρίτο μεγαλύτερο ποσοστό εξόντωσης Εβραίων στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα που ζούσαν 100.000 Εβραίοι, σήμερα ζουν μόνο 4.500. Από τους λίγους που σώθηκαν, οι περισσότεροι σώθηκαν χάρη στο κουράγιο και στην αυτοθυσία των αριστερών και κομμουνιστών συμπατριωτών τους.
Οι ίδιοι αυτοί αριστεροί και κομμουνιστές συμπατριώτες τους κατέληξαν μετά τον πόλεμο στις εξορίες και τις φυλακές, ενώ οι συνεργάτες των Γερμανών κυβέρνησαν την Ελλάδα για δεκαετίες και μάλιστα έγιναν υπουργοί, δήμαρχοι, νομάρχες, δικαστές κ.λπ.
Την Ελλάδα κυβέρνησαν οι χίτες και οι ταγματασφαλίτες, ενώ οι αριστεροί και οι κομμουνιστές που διέσωσαν τους Εβραίους κυνηγήθηκαν ανελέητα. Ο κομμουνισμός έχει βάση του το “Κεφάλαιο” του Μαρξ, ενώ ο ναζισμός το “Αγών μου” του Χίτλερ. Πώς μπορεί λοιπόν να συγκρίνει κανείς τις δύο ιδεολογίες;
Το ότι τα κομμουνιστικά καθεστώτα εξελίχθηκαν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι ο κομμουνισμός είναι δολοφονική και μισάνθρωπη ιδεολογία. Ο ναζισμός όμως είναι μόνο αυτό. Τίποτε άλλο. Και όσο και να προσπαθούν διάφοροι δήθεν πατριώτες νεοναζί πολιτικοί να ονομάσουν την ιδεολογία τους “ακτιβισμό της Δεξιάς”, η ιστορική αλήθεια δεν αλλάζει.
Η ντροπή ανήκει στα κόμματα που τους δίνουν στέγη, διότι οι ίδιοι είναι ανίκανοι να αισθανθούν ντροπή. Η ευθύνη όμως να σταματήσει η επιρροή αυτής της άρρωστης ιδεολογίας στην πολιτική και τη Δικαιοσύνη είναι όλων των ελεύθερα σκεπτόμενων πολιτών. Δηλαδή και δική σου».
*Ο Σάμπυ Μιωνής είναι συνεπικεφαλής του Task Force for Antisemitism of the Jewish Agency, προέδρου του Εμπορικού Επιμελητηρίου Ισραήλ-Ελλάδας
* Περιοδικό Hot Doc #136, «Αντικομμουνισμός, το εξώγαμο της ακροδεξιάς, 24/09/2017