efsyn.gr / 31/07/22, 11:05
Νόρα Ράλλη
«Διλήμματα δεν υπάρχουν! Εμένα ν’ ακούς ζλαπονάκι μου». Αυτό μου έλεγε σαν κάθε που με έβλεπε συννεφιασμένη (θες για τα μαθήματα, θες για τα οικονομικά, θες για τα γκομενικά), δίχως να ρωτήσει τι και πώς. Η γιαγιά μου η Ηπειρώτισσα.
Απόλυτο δίκιο είχε η κυρα-Λένη. Στο Πανεπιστήμιο έμαθα και την επιστημονική απόδειξη των λεγομένων της. Πρόκειται για την Αρχή της Κβαντικής Υπέρθεσης. Σύμφωνα με αυτή, ένα φυσικό σύστημα υφίσταται εν μέρει σε όλες τις πιθανές καταστάσεις ταυτόχρονα. Συνυπάρχει δηλαδή με τους πιθανούς εαυτούς του, σε κάθε πιθανή (κι απίθανη, μη σου πω) κατάσταση που μπορεί να υπάρξει. Τουτέστιν, όλα γίνονται και μάλιστα ταυτόχρονα!
Εγώ κι εσύ κι η γάτα σου μαζί αποτελούμε ένα μακροσκοπικό παράδειγμα του παραπάνω φαινομένου. Εξηγούμαι: Από τη μια έχουμε έναν βιαστή που τρέχει ανέμελος στα πάρκα, με τη βούλα της Δικαιοσύνης, δεκάδων μιντιοφόρων υποστηρικτών του κι ενός ολάκερου συστήματος που τον νιώθει «δικό του παιδί». Και από την άλλη έχουμε έναν ληστή τράπεζας, που είναι έτοιμος να πεθάνει διεκδικώντας το δικαίωμά του για αποφυλάκιση υπό όρους και του το αρνούνται. Γιατί ο δεύτερος αποτελεί απειλή για την κοινωνία (τις τράπεζες δηλαδή), ενώ ο πρώτος όχι.
Από τη μια έχουμε έναν ένστολο, υπεύθυνο για την προστασία του πολίτη, που σκότωσε 15χρονο, έφαγε ισόβια για ανθρωποκτονία, η ποινή μειώθηκε στα 13 χρόνια (!) κι αποφυλακίστηκε στα 9, με απόφαση του Εφετείου Λαμίας (τι φάση εκεί στη Λαμία;), ενώ ποτέ δεν δήλωσε μετάνοια για την εν ψυχρώ δολοφονία, με υπηρεσιακό όπλο. Και από την άλλη, έχουμε έναν καταδικασμένο σε 20 χρόνια για ληστεία τράπεζας και απόδραση, που έχει ήδη τελέσει το 50% σχεδόν της ποινής του, είναι έτοιμος να πεθάνει κι είναι έτοιμοι να τον αφήσουν, καθώς τον έκριναν (εκεί στη Λαμία πάλι) «ύποπτο τέλεσης νέων αδικημάτων».
Από τη μια έχουμε έναν μεσίτη, που δολοφόνησε με τα χέρια του ένα νέο παιδί, χωρίς απολύτως κανέναν λόγο, του επιβλήθηκε ποινή 10 ετών και βγήκε υπό όρους μέσα σε δύο μόλις μήνες. Ο ίδιος ανάβει κερί υπέρ υγείας στο όνομα των νοικοκυραίων του κόσμου τούτου, που καθόλου δεν τους νοιάζει αν ο Λιγνάδης κυκλοφορεί ελεύθερος (ίσα ίσα, έχουν πέσει σαν τα κοράκια με νύχια γαμψά να φάνε τις σάρκες όποιου στηρίζει το αντίθετο), ούτε αν ο Κορκονέας σουλατσάρει στην άνεση. Την ίδια στιγμή, που είναι (παν)έτοιμοι ν’ αφήσουν τον Μιχαηλίδη να πεθάνει, κρίνοντάς τον μη σωφρονισμένο.
Από τη μια έχουμε γιορτάσια και χαρές που η Δεξιά εκλέγει μια γυναίκα στο ανώτατο αξίωμα της Προέδρου της Δημοκρατίας, γιατί «ο πολίτης είναι γένους αρσενικού, αλλά η Δημοκρατία θηλυκού» όπως είπε ο Μητσοτάρχας τότε (ξεχνώντας, το στουρνάρι, και τα βασικά: ότι η λέξη πολίτης είναι και θηλυκού γένους). Κι από την άλλη, έχουμε την πρώτη αυτή γυναίκα ΠτΔ να μου φωτογραφίζεται εν λευκή περιβολή δίπλα στον φράχτη της ντροπής στον Εβρο (εκεί όπου δολοφονούν πρόσφυγες), να ακυρώνει τη βράβευση του Ιάσονα Αποστολόπουλου (αυτού που σώζει πρόσφυγες), να βραβεύει τον Ευαγγελάτο ως δημοσιογραφικό κολοσσό, να μιλάει (και) ως νομικός, ακυρώνοντας το ίδιο το δίκαιο (προσοχή: το δίκαιο, όχι τους νόμους) και στηρίζοντας την κυβερνητική γραμμή στην υπόθεση Λιγνάδη και, τέλος, απλά να παρακολουθεί το επικείμενο τέλος ενός απεργού πείνας με δίκαια αιτήματα ενώ μπορεί να παρέμβει. Από την άλλη, ίσως ζητάω κι εγώ πολλά…
Την ίδια στιγμή καίγονται σπίτια ανθρώπων, φωλιές πουλιών, η φύσις όλη κι ο Μητσοτάρχας χαμογελάει στα καμένα, όπως ακριβώς χαμογέλασε και στον Αραβα ηθικό αυτουργό της δολοφονίας δημοσιογράφου (βασικά, τον κατέσφαξαν).
Ολα τα παραπάνω συμβαίνουν μαζί, ταυτόχρονα και παράλληλα. Διλήμματα ωστόσο δεν υπάρχουν. Ούτε για δεξιούς, μήτε για κανέναν. Ο καθένας μας ξέρει πολύ καλά τι κυριαρχεί μέσα του. Κι αν δεν ξέρει, είμαστε απλά άμοιροι της τύχης του…
(Το μόνο δίλημμα που μπορώ να δεχτώ, επιστημονικά και ιδεολογικά μιλώντας, είναι το «Γοργόνα ή Πούλμαν» – όνομα εστιατορίου στη Β. Ελλάδα. Τίποτε άλλο. Και μιλάω σοβαρά, εντελώς).
