το νερό, οι πολίτες, οι εταιρείες

Οσοι αγαπάνε τα νερά (και τα όνειρα) χαρακτηρίζουν αυταπάτη την ανάθεση της διαχείρισής τους σε κόμματα, κυβερνήσεις και κάθε είδους εξουσίες. Τι πρέπει να γίνει; Η διαχείριση να περάσει στα χέρια των ίδιων των πολιτών με συνεταιρισμούς νερού σε κάθε δήμο. Επίσης: να αποτραπεί κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του νερού και να θωρακιστεί η παροχή υψηλής ποιότητας, καθώς και η φτηνή τιμή του.

Κεντρικό μήνυμα όλων αυτών των υπερασπιστών της αυτονομίας και αυτοτέλειας του νερού είναι: «Το νερό στα χέρια των πολιτών, όχι των εταιρειών» – δεν φαίνεται να διαφωνούν πολλοί με αυτό το μήνυμα (το 90% των Θεσσαλονικέων, τουλάχιστον). Κάνουν λόγο για τη «σιωπηλή επανάσταση» χιλιάδων συνεταιρισμών νερού στον πλανήτη και την αποδοχή τους από τη διεθνή κοινότητα. Η τελευταία έχει πειστεί ότι αυτό είναι το πιο επιτυχημένο μοντέλο διαχείρισης του νερού: κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά.

Οι μεγαλύτεροι συνεταιρισμοί νερού στον κόσμο σε αστικές περιοχές βρίσκονται στη Λατινική Αμερική και επίσης: Αυστρία, πάνω από πέντε χιλιάδες· Δανία, πάνω από δυόμισι χιλιάδες· Φινλανδία, περίπου χίλιοι τετρακόσιοι· Ηνωμένες Πολιτείες, σχεδόν τρεις χιλιάδες τριακόσιοι· Καναδάς, περίπου διακόσιοι.

Ο πόνος του νερού (τα είπαμε αυτά – τα έχει γράψει δηλαδή ο Γκαστόν Μπασελάρ: «Το νερό και τα όνειρα») είναι απέραντος ειδικά όταν χάνει την κίνησή του, τη ροή του, όταν δεν το αφήνουν να γεωργώνει τη γη, όταν δεν εισρέει καθαρό και γάργαρο στον οισοφάγο ανθρώπων και κάθε ζωντανού (ζωικού ή φυτικού) πλάσματος, όταν φυλακίζεται από την αποσταγμένη επιστήμη (αδίστακτα εμπορική, πώς αλλιώς;) σε «ανθρωπιστικές» φιάλες – τι να κάνουμε;

Το νερό έχει ανάγκη από κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία – εκάς οι πολυεθνικές και οι άτολμες και αντικοινωνικές κυβερνήσεις (καλή ώρα η δική μας· και ακόμη είμαστε στην αρχή του ξεπουλήματος των δημόσιων αγαθών). Το νερό θέλει «αυτοδιοικητική» επαγρύπνηση σε καθημερινή βάση – είναι η ζωή, το σπέρμα, η κάθαρσις σωμάτων και ψυχών, η απελευθέρωση από εκκρίματα επίκτητα και βαριά, δύσοσμα και εμμονικά (καθημερινά). Εάν οι ίδιοι οι πολίτες δεν αρχίσουν να ελέγχουν τι πίνουν (και τι τρώνε) σύντομα η υγεία θα κλονιστεί (έχει κλονιστεί) και θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση (έχει αρχίσει) για το είδος ζωής που ξέρουμε (που έχουμε μάθει ώς τώρα).

Είναι να σπάει κανείς το κεφάλι του με την τόση αδιαφορία και απάθεια που επιδεικνύουν οι πολίτες, παρότι έχουν συνειδητοποιήσει (για τα καλά!) πόσο εγκληματικά «αμέριμνες» είναι για την υγεία των πολιτών οι κυβερνήσεις του πλανήτη, κυρίως αυτές που έχουν παραδοθεί άνευ όρων στις επιταγές των δανειστών τους (πάντα υπήρχαν δανειστές, άρα άγριοι εκμεταλλευτές των λαών, σήμερα όμως έχουν εκτραχυνθεί, έχουν απελευθερώσει σύμπαντα τον κυνισμό τους – και τη δουλοφροσύνη τους, σύμπασα και αυτή).

Το μόνο που κάνουν οι κυβερνώντες είναι να υπογράφουν, όπως οι αρχαίοι, στα νερά το συμβόλαιό τους με την κοινωνία (για την υποστήριξή της και τη βελτίωσή της) – άρα δεν υπογράφουν· καμώνονται πως υπογράφουν αλλά το κάνουν στη ρευστότητά του, η πυκνότητα της οποίας δεν επιτρέπει εγχάραξη τινά (υπογραφή, πώς το λένε). Να μην ξεχάσουμε ότι το νερό είναι από τα τέσσερα βασικά στοιχεία της φύσης (μας).