Η προσχηματική όσο και παράνομη επίθεση στη Συρία ολοκληρώθηκε στην πρώτη της φάση, χωρίς να είναι σαφείς ούτε οι επιδιώξεις των επιτιθέμενων, ούτε ο κίνδυνος της κλιμάκωσης.

Στη Μέση Ανατολή τα “χημικά” ταξιδεύουν από χώρα σε χώρα, δεν εντοπίζονται αλλά αποτελούν πάντα την αφορμή για επεμβάσεις, όπως η επιλεκτική ευαισθησία για δικτάτορες, τρομοκράτες, ασφάλεια. Οι μεγάλες δυνάμεις κατά καιρούς εγκαθιστούν καθεστώτα σε χώρες με φυσικούς πόρους, στην πορεία τα αποσταθεροποιούν και στο τέλος τα εργαλειοποιούν ως “άξονες του κακού” και τα βομβαρδίζουν.

Στην περίπτωση της Συρίας οι βομβαρδισμοί δεν είχαν πολλά θύματα μέχρι τώρα. Σύμφωνα με τις ΗΠΑ, η επιχείρηση εξετελέσθη επιτυχημένα και με “χειρουργική ακρίβεια”  όμως φαίνεται ότι ο ασθενής “πέθανε” καθώς  η επίθεση εκμηδένισε κάθε πιθανότητα για εξεύρεση πολιτικής λύσης. Στην πραγματικότητα όμως αυτή δεν ήταν ποτέ ζητούμενο ενώ οι ΗΠΑ δεν έχουν δώσει ακόμη κάμια λογικοφανή εξήγηση για τους στόχους της επίθεσης.

Στην περιοχή της Συρίας έχουν συγκεντρωθεί τόσες πολλές δυνάμεις που η αποκλιμάκωση παραμένει δύσκολη ενώ οι κίνδυνοι για γενίκευση είναι μεγάλοι. Πάντως η ίδια η Συρία φαίνεται να είναι η τελευταία που ενδιαφέρει πραγματικά ενώ σπαράσσεται από έναν εμφύλιο απέναντι στα τετελεσμένα που δημιούργησαν οι… προηγούμενοι βομβαρδισμοί.