ουδείς μπορεί να παραμείνει αμέτοχος…

Η κανονικότητα είναι μία συνθήκη που ναι μεν κουράζει κάποιες φορές, αλλά όταν ισχύει επιτρέπει μία μορφή ηρεμίας. Επίσης μειώνει τα ρίσκα και την έκθεση για όποιον αναλαμβάνει να δημοσιολογήσει.

Όταν, όμως, προκύπτουν έκτακτα γεγονότα, όταν τα πράγματα αρχίζουν να λαμβάνουν μία διαφορετική τροπή, οι «συναγερμοί» που ακούγονται είναι περισσότεροι από όσους θα προ-υπολογίζαμε. Τότε είναι, λοιπόν, που οι διατυπώσεις πρέπει να γίνονται με προσεκτικότερο τρόπο, που οι ερμηνείες πρέπει να ξεφεύγουν από στείρους υποκειμενισμούς, και που οι προβλέψεις (επειδή φλερτάρουν έντονα με την αβεβαιότητα) πρέπει να περιοριστούν στο όποιο πεδίο του απαραίτητου.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα συμβαίνουν διάφορα γεγονότα, όπως για παράδειγμα η απέλαση των δύο Ρώσων διπλωματών, που και μεγάλη σημασία έχουν, και τη δημιουργία ενός διαφοροποιημένου σκηνικού περιγράφουν. Πάνω από τα δίκαια της κάθε πλευράς, τις επιθυμίες, την κοινή λογική, όλα εντάσσονται σε ένα μηχανισμό που οι καταλύτες ορίζονται από τις ευρύτερες στοχεύσεις της κάθε πλευράς.

Ο πλανήτης πέρα από τα τόσα προβλήματα που τον ταλανίζουν, με την κλιματική αλλαγή φερ΄ειπείν να (παρα)δείχνει τις προηγούμενες μέρες τα δόντια της στη Σκανδιναβία, έχει να αντιμετωπίσει και τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις, οι οποίοι επηρεάζουν την τύχη και γεωγραφικών περιοχών όπως η δική μας…

Ένα αποσπασματικό γεγονός γίνεται αντιληπτό -στην ουσία των πραγμάτων- ως ένα τμήμα της αλληλουχίας των γεγονότων. Μπορεί, επίσης, να αποτελεί μήνυμα, ένδειξη προθέσεων, προειδοποίηση, ή και απειλή. Μπορεί να επηρεάσει τα επερχόμενα ελάχιστα ή λίγο, μπορεί όμως και πάρα πολύ.

Η ελληνική κυβέρνηση διακηρύσσει εδώ και καιρό την ανάγκη της καλλιέργειας αγαστών σχέσεων συνεργασίας με τους διάφορους ισχυρούς πόλους του παγκόσμιου γίγνεσθαι. Το τελευταίο διάστημα παίρνει συγκεκριμένες αποφάσεις, που μπορούν να ερμηνευτούν ποικιλοτρόπως.

Σε κάθε κινητικότητα κάποιας πλευράς, κάποιοι ικανοποιούνται, και κάποιοι όχι. Οι πρώτοι μπορεί να θελήσουν κι άλλα στο μέλλον και σίγουρα θα δώσουν αυτά που θέλουν, όταν και με τον τρόπο που τους βολεύει. Οι δεύτεροι θα προσπαθήσουν να διερευνήσουν αν οι πρόσφατες τάσεις σηματοδοτούν κάτι το συγκυριακό ή κάτι το μόνιμο. Και ανάλογα θα κινηθούν και αυτοί.

Όταν επικρατεί η κανονικότητα υπάρχει χώρος για την ουδετερότητα. Όταν αυξάνουν οι πιέσεις και οι εντάσεις, ο ουδέτερος είναι μάλλον ανεπιθύμητος για όλους και θεωρείται μέχρι και εν δυνάμει εχθρός των συμφερόντων τους. Οι μόνες ουδετερότητες που ευδοκιμούν είναι εκείνες που συνάπτονται από τις συμμαχίες πολλών ουδέτερων, αλλά τότε μιλάμε για ευδιάκριτο τρίτο πόλο. Στους καιρούς μας αυτό δεν είναι καν υπο-παράδειγμα…

Η ρευστότητα είναι το κυρίαρχο συστατικό της εποχής μας. Στους γεωστρατηγικούς ανταγωνισμούς καλό είναι να πρυτανεύει η λογική, η διορατικότητα και η ψυχραιμία, γιατί οι ισορροπίες είναι λεπτές, και οι βιασύνες ή οι μονόπλευρες εκλεκτικότητες δύναται να επιφέρουν δυσχέρειες κάθε είδους.

Ο κάθε «παίκτης» κάνει τις επιλογές του. Σταθμίζει τους όρους, κάνει υπολογισμούς, μετριάζει το συναίσθημα και την παράδοση, και αφήνεται στην αγκαλιά της ορθολογικής προς το σκοπό (επιχειρώντας να παρουσιάσει φραστικά τις κινήσεις του ως ορθολογική προς την αξία δράση).

Όταν θα αρχίσει η καταμέτρηση των συνεπειών, τότε μπαίνει στο παιχνίδι και ο παράγοντας της πλειοψηφικής ανταπόκρισης. Αυτός πάντα αργεί, αλλά στο τέλος παίρνει θέση. Είτε το θέλει, είτε όχι. Είτε υπέρ της μίας πλευράς, είτε υπέρ της άλλης. Στις αλληλοδιαπλεκόμενες δομές της σύγχρονης εποχής, ουδείς μπορεί να παραμένει αμέτοχος…

Βέβαια, τότε είναι η ώρα που κοιτάς στη θυρίδα σου να δεις το είδος και το ποσό του λογαριασμού.