Ο ξενοφοβικός κατήφορος της Ευρώπης συνεχίζεται ενώ οι κυρίαρχες δυνάμεις, όπως και η Κομισιόν, παρακολουθούν αδύναμες να αντιδράσουν, εγκλωβισμένες στα δικά τους αδιέξοδα. Τα προηγούμενα χρόνια εξάντλησαν το πολιτικό τους κεφάλαιο στις πολιτικές της λιτότητας, απελευθερώνοντας τις δυνάμεις που σήμερα απεργάζονται την καταστροφή της Ε.Ε.

Πρόσφατα, ο ακροδεξιός πρώην σύμβουλος του Τραμπ, Στήβ Μπάνον (σημ: φωτογραφία), γνωστοποίησε την έναρξη μιας ευρωπαϊκής του εκστρατείας με στόχο τη δημιουργία ενός ακροδεξιού δικτύου για την προώθηση της ακροδεξιάς ατζέντας στην Ε.Ε.. Επιδίωξή του, όπως λέει, να στήσει ένα ιδεολογικό αντίβαρο στις δημοκρατικές δυνάμεις.

Η φιλελεύθερη και ανοιχτή αντίληψη της Ευρώπης έχει περιπέσει σε έντονη κρίση από την ενίσχυση των ξενοφοβικών δυνάμεων, ειδικά στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη που ουδόλως πλήττονται από κάποια προσφυγική κρίση, αλλά και στην Ιταλία του Νότου, που σπρώχνει τους πρόσφυγες στο βυθό της Μεσογείου. Από την άλλη, οι ακρότητες χωρών όπως η Ουγγαρία, μπορεί να φαντάζουν περιθωριακές, αλλά όλο και περισσότερες συντηρητικές δυνάμεις γοητεύονται από τον ανέξοδο ακροδεξιό λαϊκισμό του Όρμπαν και τα μικροκομματικά ωφέλη του. Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε μακριά για να το επιβεβαιώσουμε.

Στην ουσία καλλιεργείται ένας φαντασιακός κίνδυνος προσφυγικής κρίσης, που επιχειρεί να απομονώσει στα κράτη από τις πολιτικές που παραμένουν κοινές και ευρωπαϊκές εδώ και 20 χρόνια. Τα τείχη και οι φράκτες μικρή πρακτική σημασία έχουν ως αποτρεπτική πολιτική αλλά συμβολίζουν τους εθνικούς απομονωτισμούς στην εποχή παγκοσμιοποίησης.

Είναι στην ουσία τα ίδια τείχη, οι ίδιες αντιλήψεις, που αιματοκύλισαν τη γηραιά ήπειρο τον 20ο αιώνας. Με πρόσχημα το μεταναστευτικό οι ακροδεξιοί επιχειρούν να διαλύσουν την ΕΕ επιδιώκοντας μια νέα εποχή εθνικισμών. Για την Ευρώπη δύο είναι οι άξονες που απειλούν τη συνοχή και το δημοκρατικό μέλλον των λαών της, η λιτότητα και η ξενοφοβία. Και από τον τρόπο που θα τις αντιμετωπίσει θα κριθεί το κοινό της μέλλον.