Η θρησκεία στηρίζεται στην ενοχή, έχει τις ρίζες της στον φόβο του πατέρα κατά την παιδική ηλικία. Ο προσωπικός Θεός δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας υπερυψωμένος πατέρας ή, όπως λέει ο Φρόιντ, μια καλή νεύρωση, από την οποία δεν γλιτώνει εύκολα κάποιος. Κι αυτή η χώρα είναι παραδομένη από μόνη της στη νεύρωση που λέγεται θρησκεία. Ας μην ανησυχεί λοιπόν ο αρχιεπίσκοπος πάσης Ελλάδος. Ο τόπος θεμελιώθηκε πάνω στο τρίπτυχο πατρίς θρησκεία οικογένεια. Η χώρα κατοικείται από φανατικούς φονταμενταλιστές, από θρησκομανείς κι όχι από άτομα που η πίστη τους είναι ήπια κι απαλλαγμένη από μίσος προς την ανεξιθρησκεία. Το θρησκευτικά ουδέτερο σε τούτον τον τόπο θα αργήσει να βγάλει ρίζες. Ειδικά σε μία εποχή όπου το παγκόσμιο ακροδεξιό περιβάλλον θρέφει τον σκοταδισμό.
Όσο για εμάς, που δεν μας διακατέχει η θρησκοληψία, ας συνεχίσουμε να πορευόμαστε με τη γνώση, που στο τέλος τέλος δεν είναι αυταπάτη. Αυταπάτη είναι να πιστεύαμε ότι μπορούμε να πάρουμε από αλλού ό,τι η γνώση δεν μπορεί να μας δώσει.