οι καφετζούδες βρήκαν δουλειά

Συνεχίζουν ακάθεκτοι οι παράγοντες της Νέας Δημοκρατίας να κάνουν προβλέψεις για τον χρόνο των εκλογών. Αν και έχουν πέσει έξω πάνω από δέκα φορές, δεν λένε να σταματήσουν αυτό το άχαρο παιχνίδι που τελικώς τους εκθέτει. Τους έχει γίνει έμμονη ιδέα και, όπως όλες οι έμμονες ιδέες, έτσι κι αυτή τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά καταναγκασμού. Κλασική περίπτωση σύγχυσης ανάμεσα στην αχαλίνωτη επιθυμία και την πεισματάρικη πραγματικότητα.

Η ανάγκη της ηγεσίας να κρατήσει το κόμμα ενωμένο, συσπειρωμένο, σε ετοιμότητα και να αποτρέψει φαινόμενα αμφισβήτησής της, την υποχρεώνει να δίνει κάθε τρεις και λίγο πιθανές ημερομηνίες για τις κάλπες. Κάθε φορά που η Πειραιώς νομίζει ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε δύσκολη θέση, ζητάει εκλογές.

Κάθε φορά που ένα υπουργείο ανακοινώνει παροχές, ο αρχηγός του κόμματος υποψιάζεται προεκλογική σκοπιμότητα. Η τελευταία εκτίμηση των στελεχών της Ν.Δ. ήταν πως οι εκλογές θα γίνουν τον Μάρτιο, ίσως και τον Φεβρουάριο.

Πριν από λίγες μέρες ο Κυριάκος Μητσοτάκης «είδε» κάλπες τον Μάιο. Σε συνάντηση που είχε με δημοσιογράφους είπε πως, εάν όντως ο Πάνος Καμμένος το εννοεί και φύγει από την κυβέρνηση όταν έρθει προς κύρωση στη Βουλή η Συμφωνία των Πρεσπών, τότε ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα μπορέσει να συνεχίσει για πολύ ακόμη.

«Δεν βλέπω», είπε, «πώς μπορεί ο κ. Τσίπρας να συνεχίσει να κυβερνά, έχοντας χάσει επί της ουσίας τη δεδηλωμένη […] Γι’ αυτό βλέπω ως απώτατο όριο για τις εθνικές εκλογές τον Μάιο». Μένει να δούμε αν τούτη τη φορά θα δικαιωθεί η Ν.Δ. Αν όμως οι εκλογές γίνουν κανονικά στο τέλος της τετραετίας, όπως είναι το σχέδιο του Τσίπρα, τι θα βρει να πει ο κ. Μητσοτάκης;

Οι επιτελείς και οι επικοινωνιολόγοι του που τον έχουν παρασύρει σε πολλές αστοχίες σίγουρα κάτι θα σκαρφιστούν. Ωστόσο, το αν έχει μια κυβέρνηση ή όχι τη δεδηλωμένη, μόνον κοινοβουλευτικά μπορεί να διαπιστωθεί. Ας καταθέσει πρόταση δυσπιστίας η Ν.Δ.

Ξέρει όμως ότι δεν μπορεί να εξασφαλίσει τις 151 ψήφους για να ρίξει την κυβέρνηση. Ακόμη κι αν ο Πάνος Καμμένος αποφασίσει να αποσύρει την εμπιστοσύνη του, δεν είναι καθόλου βέβαιος ότι θα τον ακολουθήσουν όλοι οι βουλευτές του. Μάλλον για το αντίθετο πρέπει να είναι βέβαιος και γι’ αυτό ζητάει από τους υποψήφιους διαφωνούντες να παραδώσουν τις έδρες τους. Επίσης ο κ. Καμμένος έχει δηλώσει δημοσίως ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει πρόταση δυσπιστίας της Νέας Δημοκρατίας.

Τι θα κάνει αν ο κ. Μητσοτάκης αποφασίσει να δοκιμάσει την τύχη του; Ουδείς είναι σε θέση να πει. Πάντως υπάρχει και άλλο ενδεχόμενο. Πολιτικοί και δημοσιολόγοι που έχουν σπουδαίες επιδόσεις στο άθλημα της ελαφρότητας διακινούν τη βιτριολική άποψη ότι τούτη η αδίστακτη κυβέρνηση, για να μη χάσει την εξουσία, είναι ικανή να κάνει τα πάντα.

Ποια είναι τα… πάντα; Σύμφωνα με το νοσηρό μυαλό τους, μπορεί να επιβάλει χούντα (οπότε εκλογές γιοκ άγνωστο για πόσο καιρό) ή να προκαλέσει πόλεμο με την Τουρκία, οπότε εκλογές αργότερα, πολύ αργότερα. Πόσο αργότερα; Μέχρι να μπει ο Τσίπρας στη Βασιλεύουσα καβάλα σε άσπρο άλογο.

Ανάγωγα

«Δεν αντιμετωπίζω την Αθήνα ως αφετηρία για άλλους πολιτικούς σχεδιασμούς. Το να αφήνεις την κεντρική πολιτική σκηνή για να υπηρετήσεις την πόλη στην οποία έχεις μεγαλώσει και ζεις, νομίζω ότι δείχνει μια αντίστροφη πορεία από αυτήν που έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα». Από τη συνέντευξη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ του υποψήφιου δημάρχου Αθήνας, Νάσου Ηλιόπουλου.

Εχει δίκιο. Πράγματι, πολλοί είδαν τον δήμο σαν σκαλοπάτι για να ανεβούν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Μακάρι αυτός -αν χάσει στις εκλογές- να μην πράξει το ίδιο. Πάντως, μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις.