Η ηθική της δημοσιογραφίας είναι ένα επίμαχο και αμφιλεγόμενο θέμα, ιδίως στις μέρες που διανύουμε. Πλέον η είδηση σε εγχώρια πλαίσια και μη, αμφιταλαντεύει πληροφορία και ηθικούς φραγμούς, γεννώντας το τέρας της λασπολογίας στον ειδησεογραφικό τομέα. Η γλώσσα πλέον της είδησης επιφέρει τρομολαγνικά υπονοούμενα, στο βωμό των συμφερόντων και της ψευτοδιαλλακτικής ιδεολογίας, και σε αυτό συμβάλουν και οι μετεωρολόγοι.
Πως; πολύ απλά χρησιμοποιώντας τον καιρό. Από τη μία αυτή η ονοματοδοσία που σύμφωνα με το Αστεροσκοπείο είναι χρήσιμη γιατί έχει αποδειχθεί ότι τα ονόματα στα καιρικά φαινόμενα τρομάζουν περισσότερο τον κόσμο, άρα τον κάνουν και πιο επιφυλακτικό, τον ωθούν να πάρει τα απαραίτητα μέτρα για να πάθει το μικρότερο δυνατό κακό.
Παράδειγμα: Λες σε κάποιον ότι έρχεται σφοδρή κακοκαιρία, θα σου πει «ντάξει μωρέ, σιγά μην έρθει», ενώ αν του πεις ότι θα έρθει ο τυφώνας Αλκιβιάδης, θα σου πει «ωχ, θα γίνει χαμός, πρέπει να προετοιμαστώ-προστατευτώ, να πάρω προμήθειες».
Αυτό το στοιχείο είναι που με κάποιον τρόπο οδήγησε και στο ξεχαρβάλωμα της σοβαρότητας ως προς την απλή ενημέρωση του κόσμου. Από την άλλη μεριά λοιπόν, είναι οι μετεωρολόγοι. Μετεωρολόγοι που ζήλεψαν από το επάγγελμα τον δημοσιογράφων-με σκοπό να πολιτευτούν-το έριξαν στους βαρύγδουπους τίτλους που είναι γεμάτες από αοριστολογία.
«Πτώση ως και 15 βαθμών στην Αττική» ακούς και αρχίζεις να τρέμεις. Και μένεις εκεί. Στην πορεία όμως, τα δεδομένα αλλάζουν, ο μετεωρολόγος αρχίζει και ρίχνει τις ευθύνες στην τεχνολογία ακόμα και στην ίδια την φύση, για το γεγονός ότι έπεσε έξω η πρόβλεψη. Ο ίδιος που τρόμαξε τον κόσμο 10 μέρες πριν την συντέλεια…είναι ο ίδιος που θα αρχίσει να λέει ότι το φαινόμενο αφορά τα ορεινά της χώρας κι όχι τα πεδινά. Μπορεί να σου πει ότι τα βόρεια σημεία της Αθήνας θα έχουν θερμοκρασίες λίγο πάνω από το μηδέν, αλλά αυτό θα αφορά μόνο τις βραδινές ώρες.
Και εντάξει, εμείς οι δημοσιογράφοι μας έχει μάθει ο κόσμος να σκορπάμε τρόμο με τα όσα γράφουμε ,δεν είμαστε επαΐοντες και αυτός που διαβάζει τον τίτλο χωρίς την εξήγηση στο κείμενο, φέρει μερίδιο ευθύνης. Όχι ότι είμαστε αθώες περιστέρες. Όμως οι μετεωρολόγοι , που βγαίνουν στα κανάλια και γίνονται το ίδιο καταστροφικοί-με τους δημοσιογράφους-είναι επιστήμονες. Οφείλουν να μιλάνε με ακριβολογία σε εμάς τους αδαείς.
Δεν είναι κανένα κρυφό μυστικό ότι υπάρχουν άνθρωποι που άπαξ και τρομοκρατηθούν, δεν θα μπουν στη διαδικασία να εξακριβώσουν όσα άκουσαν.
Όπως εκφυλίστηκε το πράγμα, ακόμα και η ενημέρωση για τον καιρό έγινε μια κωμική επιθεώρηση. Και σε αυτό φταίνε τα κανάλια που τους έχουν βάλει στην πρώτη θέση του γκριντ και όχι μετά το τέλος των δελτίων ειδήσεων. Αυτομάτως οι ίδιοι εκτός ότι εκτίθενται ανεπανόρθωτα κυρίως στην επιστήμη την οποία πρεσβεύουν – γίνονται και συνένοχοι σε ένα κακόγουστο παιχνίδι που έχει στηθεί από τα μέσα και δη τα κεντρικά δελτία ειδήσεων που για τα νούμερα θα έφερναν τσουνάμι μέχρι και στην Αίγινα.
Εν κατακλείδι αντί να μπαίνουν στο τρυπάκι της τηλεθέασης και του κιτρινισμού καλό θα ήταν να κάνουν την δουλειά τους και μόνο αυτή με απλή- σαφή και λεπτομερή ενημέρωση για τον καιρό.
‘‘Κατά πού θ’ απλώσουμε τα χέρια μας, τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός.Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα…” Οδ.Ελύτης
