iloveithaki.gr / feb 26th 2019
σχόλια ημέρας:
- για τους φασίστες, στο έδαφος της κοινωνικής απόγνωσης, όλα επιτρέπονται και δικαιολογούνται. και με μια τέτοια λογική επιχειρούν να δηλητηριάσουν τα απελπισμένα τμήματα της κοινωνίας και των νέων
- αν έχεις να οργώσεις, να σπείρεις, να θερίσεις, να τρυγήσεις, να μετακινήσεις το κοπάδι σου, να ταξιδέψεις σε θάλασσα ή σε βουνό, λογικό είναι να αγωνιάς για τον καιρό. για τα μποφόρ, για την πιθανότητα ξαφνικής καταιγίδας, που θα καταστρέψει τον μόχθο σου ή θα χαλάσει το όνειρό σου. αν όμως το σοβαρότερο πρόβλημά σου είναι πού θα πιεις καφεδάκι, στο κέντρο ή σε προάστιο, πού θα σουλατσάρεις το σαββατοκύριακο…
- την ελλάδα δεν την απειλεί ούτε η ακροδεξιά ούτε ο εθνικισμός. πόσο συμφωνούμε, βρε γιάννη μου. να, αυτό ακριβώς έλεγα τις προάλλες στην μάνα τού φύσσα και στον αδελφό τού λουκμάν αλλά με πλάκωσαν στα φάσκελα και τα μπινελίκια.
επιλογή πραγματικών ειδήσεων:
συριζα vs συριζα
ειπώθηκε ότι ο συριζα θα πρέπει «να παραμείνει δύναμη της ριζοσπαστικής αριστεράς». δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οποιαδήποτε άλλη πολιτική εφαρμοζόταν θα είχε ως αποτέλεσμα τη βαθμιαία αποδυνάμωσή του. κάτι τέτοιο όμως δεν είναι υπόθεση «επικοινωνιακού» χαρακτήρα. για να παραμείνει δύναμη της ριζοσπαστικής Αριστεράς, χρειάζεται μια προσπάθεια εξίσου μεγάλη με εκείνη που έκανε για να βγούμε από το τρίτο Μνημόνιο. Πρώτα απ’ όλα ακούγεται υπερβολικό -αλλά δεν είναι- χρειάζεται μια αυξημένη συνειδητοποίηση του τι έγινε τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Επίσης: η στρατηγική της δημοκρατικής ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν πρέπει να έρθει στο επίκεντρο των συζητήσεων; Για παράδειγμα, η έννοια του «δημόσιου συμφέροντος», από τη σκοπιά μιας Αριστεράς που δεν δημαγωγεί, όπως οι αντίπαλοί της, και παραμένει ριζοσπαστική, δεν χρειάζεται νέες επεξεργασίες; Πρέπει να βρεθούν καλύτερες ισορροπίες ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα και στον ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση όχι στη βάση αφηρημένων θεωριών, αλλά εξετάζοντας το κάθε συγκεκριμένο θέμα ξεχωριστά και στη συνέχεια επεξηγώντας δημόσια και αναλυτικά την πολιτική που ακολουθείται, όπως έγινε, κάπως αργά, αλλά έγινε, με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Πολλές σημαντικές κυβερνητικές επιλογές δεν έχουν επεξηγηθεί επαρκώς στον κόσμο κι αυτό πρέπει να γίνει στο οκτάμηνο που ακολουθεί. Η αλήθεια είναι μερικές φορές οδυνηρή, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες παρατηρείται μια υποχώρηση των σοσιαλιστικών δυνάμεων διεθνώς. Η λύση δεν είναι μια θάλασσα από κόκκινες σημαίες με σφυροδρέπανα και λόγοι γεμάτοι πύρινες γενικότητες κατά του καπιταλισμού. Με τα κατάλοιπα της ελληνικής χρεοκοπίας ακόμα γύρω μας και μπροστά στον πανευρωπαϊκό κίνδυνο του ανερχόμενου φασισμού, η εδραίωση του κοινωνικού κράτους αποτελεί στην παρούσα φάση το βασικότερο ανάχωμα.
είμαστε έκθετοι στην καιροτρομοκρατία
η εξάρτηση από τα μετεωρολογικά νέα είναι απλώς μία από τις μορφές της εξάρτησής μας από το κινητό και γενικότερα από τα σύνεργα και τα μίνεργα του γενναίου νέου κόσμου. Κάπως έτσι, κάναμε ήρωες της καθημερινότητάς μας τους μετεωρολόγους, που βλέπουν τη φήμη τους να μεταφράζεται σε κομματικά προσκλητήρια ένταξής τους σε ψηφοδέλτια. Κάπως έτσι, μένουμε έκθετοι στον κίνδυνο της καιροτρομοκρατίας, μιας και αρκετοί ειδικοί ανταγωνίζονται με αχρείαστη ή αμετροεπή σπουδή ποιος θα προφητέψει τα δεινότερα φαινόμενα. Κάπως έτσι, φτάσαμε να ζούμε σαν τυφώνα τη συνήθη νεροποντή. Και σαν «σιβηρικό χειμώνα» το μείον πέντε
ο φασισμός δεν τσακίζεται στα λόγια
τσακίζεται στην πράξη, στην καθημερινότητα, στην ευθύνη που νιώθει ο καθένας έναντι της κοινωνίας, του πολιτισμού, της δημοκρατίας, αλλά και της ιστορίας του τόπου του. Ο φασισμός συντρίβεται τη στιγμή που ο κάθε άνθρωπος μετατρέπεται από ιδιώτη, σε πραγματικό πολίτη, φορέα της αλήθειας, της μνήμης και τελικά της συλλογικής προόδου απέναντι στην οπισθοδρόμηση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
[gallery_bank type=”images” format=”thumbnail” title=”false” desc=”false” responsive=”true” special_effect=”overlay_fade-white” animation_effect=”bounce” album_title=”false” album_id=”1644″]
