Δεν μπορεί, θα υπάρχει τουλάχιστον μία θέση εργασίας στο επιτελείο του Προέδρου της ΝΔ με αποκλειστικό αντικείμενο να «μαζεύει»τις νεοφιλελεύθερες χοντράδες του
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗ (*)
Εστω ότι είστε ένας από τους επικοινωνιολόγους του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δουλειά σας είναι να «μαζεύετε», όπως μπορείτε κάθε φορά, τις νεοφιλελεύθερες χοντράδες του Προέδρου. (Δεν μπορεί, θα υπάρχει τουλάχιστον μία θέση εργασίας στο επιτελείο του με αποκλειστικά και μόνον αυτό το αντικείμενο).
Και έστω ότι γυρίζουμε περίπου ένα μήνα πίσω, στις 22 Απριλίου, όταν «το αφεντικό» συμμετέχει στο οικονομικό forumστην Κύπρο. Τότε, λοιπόν, τον ακούτεlivestreamingνα λέει: «Αν χρειάζεται να κάνουμε κάποια εξισορρόπηση στην κοινωνική μας πολιτική, θα πρέπει να επικεντρωθούμε στη στήριξη των μακροχρόνια ανέργων με ευκαιρίες αντί για ένα δώρο (σ.σ. Χριστουγέννων) το οποίο δεν θα μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα είναι διαθέσιμο για πάντα».
ΝΤΑΝ! Σας έρχεται κεραμίδα! «Ένα δώρο που δεν θα είναι διαθέσιμο για πάντα;;;».Ο Πρόεδρος -σε άπταιστα αγγλικά- συνεχίζει να λέει διάφορα ωραία νεοφιλελεύθερα, από αυτά που του αρέσουν, όμως στα δικά σας αυτιά, ως επαγγελματίες που είστε, αντηχούν σε επανάληψη οι τελευταίες (μπολνταρισμένες) λέξεις, κάθε φορά και πιο οδυνηρές. Διάφορες ερωτήσεις έρχονται αυθόρμητα στο μυαλό σας, όπως… «πώς του ξέφυγε αυτό, ρε φίλε;» ή «καλά, ένα μήνα πριν τις εκλογές έπρεπε να το ξεφουρνίσει;», για να καταλήξει η σκέψη σας στο κρίσιμο ερώτημα: «και τώρα, αυτό πώς μαζεύεται»;
Δεν μπορώ να προβλέψω τι θα κάνατε εσείς. Ξέρουμε, όμως, τι αποφάσισε να κάνει ο πραγματικός επικοινωνιολόγος του Κυριάκου, όταν βρέθηκε στη θέση που περιγράψαμε (με περισσή ακρίβεια, θα έλεγα). Εκανε –αν το σκεφτείτε- το μόνο λογικό πράγμα που μπορούσε, για να «μαζέψει» τον παραλογισμό του «αφεντικού». Τον διέψευσε. Σαν να λέμε: «Αυτό το πράγμα δεν εξηγείται. Διαψεύδεται». Βέβαια, η διάψευση θα έπρεπε να είναι καθολική, μαζική και επαναλαμβανόμενη. Μέχρι να πιστέψουν οι πολίτες ότι δεν άκουσαν αυτό που άκουσαν. (Κυνικά επικοινωνιακά μιλώντας, σωστά το σκέφτηκε, κατά τη γνώμη μου. Ηταν η μόνη ρεαλιστικήεπιλογή που είχε μπροστά του).
Από την επόμενη μέρα, λοιπόν, όλα τα στελέχη της ΝΔ έλεγαν ότι ο Πρόεδρός τους δεν μίλησε ποτέ άσχημα για το δώρο Χριστουγέννων, αντιθέτως το σέβεται και το τιμάκαι πως όλα αυτά είναι fakenews των Συριζαίων.
Ενώ, όμως, η μπόρα φαινόταν να περνάει… ΝΤΑΝ! Και άλλη κεραμίδα με το ωράριο του εργαζόμενου! «Μα, τι τον έπιασε τώρα να μιλήσει για το ωράριο, μου λες;» σας ξεφεύγει αυθόρμητα και πάλι (την Κυριακή το μεσημέρι, στη διακαναλική).
Ας ξαναμπούμε στη σκηνή…
Μόλις έχετε ακούσει τον Πρόεδρο να διαφημίζει την πρότασή του για εργασία 7 μέρες την εβδομάδα, σε ζωντανή σύνδεση με όλα τα κανάλια της χώρας. Οι σκέψεις σας –γιατί είστε τρομερός επαγγελματίας- μπαίνουν σε «κινητικότητα» και «αξιολόγηση» στον εγκέφαλό σας. Και είναι περίπου οι ακόλουθες:
-Και άντε, την πρώτη φορά, καταφύγαμε στην έσχατη λύση να τον διαψεύσουμε ευθέως. Τώρα; Θα τον διαψεύσουμε και πάλι;
-Με τίποτα! Θα τον κάνουμε να φαίνεται χαζούλης, που δεν ξέρει τι λέει!
-Αρα, αυτή τη φορά, πώς μαζεύεται, λοιπόν;
Αξιολογώντας σωστά την κρισιμότητα της στιγμής, χωρίς να χάνετε δευτερόλεπτο, κάθεστε στον υπολογιστή, βρίσκετε το επίμαχο σημείο, εντοπίζετε τις βασικές αδυναμίες της διατύπωσης και κρατάτε σημειώσεις:
«Μπορεί να πηγαίνει κόντρα στην παραδοσιακή εργασία 8 ώρες, 5 μέρες την εβδομάδα, αλλά είναι καλό».
(σημείωση του… μεταφραστή: Ωχ! Τι καλό, ρε Πρόεδρε; Μας έκαψες).
«Αν μια επιχείρηση συμφωνεί με τους εργαζόμενους να πάει από 5ήμερο σε 7ήμερο…»
(σημείωση του… μεταφραστή: Εδώ δεν λέει τις λέξεις 7 μέρες εργασίας ακριβώς! Μπορούμε να πούμε ότι εννοούσε 7 μέρες λειτουργίας των επιχειρήσεων).
«είμαστε σε έναν κόσμο που αλλάζει και πρέπει, εργαζόμενοι και επιχειρήσεις, να προσαρμοστούν σ’ αυτή τη νέα πραγματικότητα».
(σημείωση του… μεταφραστή: Ωχ! Αρα, δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι, πριν, εννοούσε τη λειτουργία των επιχειρήσεων, αφού μιλάει για νέα πραγματικότητα).
Το αποτέλεσμα της πρώτης σας προσπάθειας ήταν απογοητευτικό. Καταλήγετε στο συμπέρασμα ότι «αυτό το πράγμα δεν μαζεύεται» και κάθεστε στον πρώτο καναπέ που βρίσκετε μπροστά σας. «Μόλις λίγες μέρες πριν τις εκλογές, είπε ότι θέλει να δουλεύουν οι άνθρωποι 7 μέρες την εβδομάδα…», σκέφτεστε και ξανασκέφτεστε, με έκφραση απορίας στο πρόσωπό σας. Όμως, ξέρετε ότι πρέπει να βρείτε μία λύση, είναι η δουλειά σας. Ποια πραγματική επιλογή έχετε μπροστά σας;
Να υποστηρίξετε ότι είναι καλό πράγμα να δουλεύουν οι άνθρωποι 7 μέρες την εβδομάδα. Το να ακούς τον Πρόεδρο να επιχειρηματολογεί για αυτό είναι όντως ενδιαφέρον, όμως το να προσπαθήσεις να πείσεις τους εργαζόμενουςείναι τουλάχιστον αυτοκτονικό. Οπότε, διαγράφεται. Άλλο;
Να πείτε ότι εννοούσε 7 μέρες λειτουργίας των επιχειρήσεων.
Υπάρχει κάποια τρίτη εναλλακτική; Όχι. Αρα, κερδίζει η δεύτερη επιλογή, αφού πρώτη δεν υπάρχει. Τόσο απλό.
Ναι, είναι προβληματικό αυτό το επιχείρημα, αφού η τοποθέτηση του Προέδρου καλούσε τους πολίτες να αντιληφθούν τη «νέα πραγματικότητα» και προφανώς το να λειτουργούν επιχειρήσεις 7 μέρες την εβδομάδα δεν είναι καθόλου νέο. («Ως προς αυτό, θα κάνουμε το κορόιδο», αποφασίστηκε τελικά στη γαλάζια σύσκεψη).
Ναι, είναι δύο φορές προβληματικό αυτό το επιχείρημα, γιατί πρόκειται γιατη δεύτερη συνεχόμενη φορά που θα πρέπει ο Πρόεδρος να διαψεύσει τον εαυτό του, μαχαιρώνοντας (ο ίδιος) την αξιοπιστία και τη σοβαρότητά του. («Ως προς αυτό, θα κάνουμε επίσης το κορόιδο», αποφασίστηκε στην ίδια γαλάζια σύσκεψη).
Εντάξει, απολύτως προβληματικό είναι. Όμως, και τι άλλο να κάνεις; Εσείς σκέφτεστε κάτι άλλο, δηλαδή; Όχι, πείτε μου…
(*) Ο Γιώργος Χριστοφορίδης είναι δημοσιογράφος –οικονομολόγος.
