iloveithaki.gr / may 23rd 2019
επισημάνσεις / σχόλια / κακίες:
- η εκλογική ευρωπαϊκή αναμέτρηση αφορά στο μέλλον μας, πώς μπορούμε να κάνουμε αυτήν την ένωση να λειτουργεί σωστά για τους πολλούς, και να απομακρυνθούμε πλήρως από όλες τις πολιτικές δυνάμεις που επενδύουν στην οπισθοδρόμηση, στο χθες, στον εθνικισμό
- είμαστε στη θεσσαλονίκη, πιστοί στο ραντεβού με την ιστορία. στην πόλη της μεγάλης εργατικής απεργίας του μάη του 36. στη πόλη του πασαλίδη, του τσαρουχά, του μοσκώφ και του αναγνωστάκη. είμαστε oι πολλοί. και δίνουμε το μήνυμα για τη νέα νίκη της δημοκρατίας / αλ τσίπρας
- οι δημοκράτες, οι αριστεροί, οι προοδευτικοί κατανοούμε τον πατριωτισμό όχι ως σημαία ευκαιρίας για μικροκομματικά οφέλη αλλά ως καθημερινή έγνοια για την πατρίδα και για τους πολλούς. έγνοια, πράξεις, μέτρα, φροντίδα, και όχι κούφια λόγια και συνθήματα μίσους.
- το δντ μας λέει ότι το 2010 έγιναν όλα λάθος και η χώρα θυσιάστηκε για να σωθούν οι γαλλογερμανικές τράπεζες. εντάξει μωρέ, ένα λαθάκι έγινε. ούλοι κάνουμε λάθη. άλλος παρκάρει παράνομα, αλλουνού του φεύγει το αλάτι στο φαγητό, άλλος στέλνει στον καιάδα μερικά εκατομμύρια ανθρώπους. συμβαίνουν αυτά στη ζωή
- βαθιά τοξικός και ταξικά εχθρικός προς τον κόσμο της εργασίας ο κυριάκος, έχει αποκαλύψει το τελευταίο διάστημα όλα όσα σκοπεύει να εφαρμόσει και να δοκιμάσει στον δοκιμαστικό σωλήνα της κοινωνίας και της οικονομίας
- ο πρόεδρος της νδ είπε: «αναγνωρίζω ότι οι δουλειές του σπιτιού είναι γυναικεία υπόθεση». ας ελπίσουμε ότι συνεχίζει να αναγνωρίζει και το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες
- οι ευρωπαίοι αν φοβούνταν πραγματικά την ακροδεξιά, θα έκαναν το αυτονόητο: θα πολεμούσαν τα αίτια που μετέτρεψαν τον νάνο σε γίγαντα. θα άλλαζαν πολιτική. θα εγκατέλειπαν τις ελίτ. και πρώτα απ’ όλα θα απολογούνταν
επιλογή πραγματικών ειδήσεων:
εμείς οι νέοι είμαστε το ανάχωμα σ όσους επιβουλεύονται την ζωή μας
εμείς οι νέοι που βιώσαμε τις συνέπειες της κρίσης στο πετσί μας, εμείς που γυρνώντας σπίτι από το σχολείο δεν γνωρίζαμε αν θα είχαμε ρεύμα, αν θα υπήρχε ζεστό φαΐ στο τραπέζι ή αν ο πατέρας θα είχε ακόμη δουλειά… Σ’ εμάς που η επιτυχία στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, αντί να είναι πηγή περηφάνιας και χαράς, γινόταν άγχος αν πετυχαίναμε σε άλλη πόλη… σ’ εμάς που μας πέταγαν ένα ξεροκόμματο για δωδεκάωρη ανασφάλιστη εργασία, που την είχαν βαφτίσει «υποκατώτατο». Εμείς πρέπει να γίνουμε σήμερα το ανάχωμα σε όσους επιθυμούν την επιστροφή μας σ’ αυτή την αγοραία μορφή ζωής. Επειδή έχουμε δικαίωμα στη μόρφωση, στην υγεία, στην άθληση χωρίς να εξαντληθούμε οικονομικά ούτε εμείς ούτε οι οικογένειές μας. Η δύναμή μας είναι η ψήφος μας, όχι μόνο για να δείξουμε πως είμαστε αρκετά ώριμοι και ικανοί να φροντίσουμε για το μέλλον μας, αλλά για να βοηθήσουμε να γυρίσει η χώρα πιο αριστερά. Για να πλησιάσουμε πιο κοντά σε όσα ενέπνευσαν τις προηγούμενες γενιές και για να στοχεύσουμε τις μελλοντικές κατακτήσεις, ώστε, όταν έρθει η ώρα, να παραδώσουμε με τη σειρά μας στους επόμενους αυτή η φλόγα πιο δυνατή και ζωντανή…
για να αποκρούσουμε τα νεκραναστημένα ζόμπι του φασισμού
ο πολιτικός χάρτης της σημερινής «ενωμένης» ευρώπης και η άνοδος της ακροδεξιάς, με φόντο τις επικείμενες εκλογές. Λίγες μέρες απέμειναν ώς τις κατά γενική ομολογία κρισιμότερες ευρωεκλογές στην Ιστορία της Ενωσης και όλες οι «συστημικές» πολιτικές και δημοσιογραφικές φωνές συναινούν σε ένα πράγμα: ότι η ενωμένη Ευρώπη, αυτό το σπουδαίο ομοσπονδιακό, υπερεθνικό εγχείρημα που γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες και τα ερείπια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, κινδυνεύει να διαλυθεί και πως η βασικότερη απειλή για την επιβίωσή της είναι η ραγδαία άνοδος της εθνικιστικής, ρατσιστικής και μισαλλόδοξης Ακροδεξιάς, που κερδίζει συνεχώς έδαφος σε σειρά από χώρες-κλειδιά. Γι’ αυτό και μας ζητούν πιεστικά, χρησιμοποιώντας την Ακροδεξιά (την οποία συχνά αμπαλάρουν και με το σελοφάν του «λαϊκισμού», χωρίς πρόσημο, ώστε να παίρνει η μπάλα κατά βούληση και όσες δυνάμεις της Αριστεράς εξακολουθούν να αντιστέκονται) σαν δαμόκλειο σπάθη ή μπαμπούλα, αν προτιμάτε, να κάνουμε για ακόμη μια φορά τα στραβά μάτια στα μύρια όσα κακώς κείμενα της κοινής ευρωπαϊκής μας εμπειρίας και να τους ξαναψηφίσουμε, τους ίδιους Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες και Φιλελεύθερους που μας έφεραν εδώ, ώστε να αποκρούσουμε τα νεκραναστημένα ζόμπι του φασισμού και να συνεχίσουμε να ζούμε το ευρωπαϊκό μας όνειρο, όπως πριν…
οι ψηφοφόροι είναι (ως πρέπει) αρκετά καχύποπτοι
«γιατί ο συριζα παρά τις αντιφάσεις του και τις απότομες στροφές του δεν κατέρρευσε;» «τι εξασφαλίζει στον συριζα αυτή την προσαρμοστικότητα; είναι η ευελιξία της πολιτικής αφήγησής του, η ριζική απροσδιοριστία που δεν επιτρέπει να καταταγεί οριστικά στη μεριά του ευρωσκεπτικισμού ή του ευρωπαϊσμού, η κατασκευή εν τέλει μιας ηγεμονικής ιδεολογικής αμφισημίας». νομίζω, για να είναι πλήρης η εικόνα, ότι πρέπει να προσθέσουμε σ’ αυτήν –και μάλιστα σε δεσπόζουσα θέση– τον Τσίπρα, ο ρόλος του οποίου ήταν και εξακολουθεί να είναι καθοριστικός. Στις εκλογικές αναμετρήσεις που δεν τίθεται ζήτημα ριζικής αλλαγής πορείας παντού (στο κράτος, στην οικονομία, στους θεσμούς) το ερώτημα που απασχολεί τους πολίτες είναι ποιο κόμμα απ’ αυτά που θέλουν να κυβερνήσουν έχει το καλύτερο πρόγραμμα για τη διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης και το ικανότερο πολιτικό προσωπικό. Οι ψηφοφόροι, αρκετά καχύποπτοι επειδή έχουν ακούσει πολλά, αλλά έχουν δει λίγα, δεν παίρνουν τοις μετρητοίς τις βαρύγδουπες εξαγγελίες και τις λυσιμέριμνες υποσχέσεις των κομμάτων εξουσίας. Τα κόμματα ξέρουν ότι οι πολίτες δεν τα πολυπιστεύουν όταν τάζουν λαγούς με πετραχήλια και οι πολίτες ξέρουν ότι τα κόμματα ξέρουν. Ετσι υπάρχει ένα παιχνίδι συνενοχής. Ουδείς δικαιούται να πει ότι δεν γνωρίζει πώς παίζεται. Το κόμμα που θα αποδείξει ότι είναι σε θέση να διαχειριστεί καλύτερα τις κρατικές υποθέσεις, την οικονομία και την εξωτερική πολιτική, θα έχει το προβάδισμα. Στο πεδίο αυτό ρίχνει το βάρος της η κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός, μιλώντας χθες στο News24/7, ανέφερε ότι η κυβέρνησή του πέτυχε εκεί όπου απέτυχαν οι άλλες κυβερνήσεις γιατί είχε σχέδιο, δούλεψε οργανωμένα, έβαλε στόχους και τους έπιασε, προώθησε τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη η χώρα, ενώ οι προηγούμενοι αποδείχτηκαν ανίκανοι, όλα τα έκαναν άρπα κόλλα, εκτός από τα μέτρα εναντίον των εργαζομένων. Και προς απόδειξη, καταθέτει τα στοιχεία των ανεξάρτητων αρχών, τις εκθέσεις των διεθνών οργανισμών, τις αναλύσεις των οίκων αξιολόγησης, τους επαίνους των Βρυξελλών και του Βερολίνου, τις επιτυχείς εξόδους στις αγορές, τα θετικά σχόλια των ξένων μέσων ενημέρωσης και βεβαίως την ομολογία του ΔΝΤ ότι έκανε θηριώδη λάθη, ομολογία που δικαιώνει την κριτική του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευθύνες του Ταμείου. Συμπέρασμα Τσίπρα; Δεν είμαστε εμείς ερασιτέχνες, οι αντίπαλοί μας είναι· δεν είμαστε εμείς επικίνδυνοι, οι αντίπαλοί μας είναι.
[gallery_bank type=”images” format=”thumbnail” title=”false” desc=”false” responsive=”true” special_effect=”overlay_fade-white” animation_effect=”bounce” album_title=”false” album_id=”1729″]
