εφσυν, 27.02.2022, 11:20 / Νόρα Ράλλη
Τα κάτωθι (διάλογος, πρόσωπα, γεγονότα) είναι απολύτως φανταστικά – εκτός από κάποια που δεν είναι. Φανταστική είναι και η τελική απόφαση, όσο κι αν θεωρείται απολύτως αναμενόμενη, βάσει των όσων φανταστικών περιγράφονται, σε σχέση με τα όσα αφάνταστα φανταστικά ζούμε, ξέρουμε, βιώνουμε. Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα φανταστικό προϊόν, ενός φανταστικού μυαλού, που μιλάει κατά φαντασίαν -εκτός από όταν δεν το κάνει.
Αίθουσα δικαστηρίου. Τον λόγο παίρνει ο πρόεδρος. Στο εδώλιο, ένας πρώην, νυν και, ως όλα δείχνουν, αεί πρωθυπουργός. Το κατηγορητήριο δεν αποκαλύφθηκε ποτέ…
Π.: Κύριε πρωθυπουργέ, αν καθίσετε τακτικός ανακριτής σε μια τέτοια υπόθεση, θα δω αν θα έχετε τον χρόνο να τη μελετήσετε. Προσωπικά, δεν τον είχα. Ισως γιατί διώξατε άρον άρον την προηγούμενη εισαγγελέα και δεν πρόλαβε να με ενημερώσει καταλλήλως.
Πρ.: Κατανοώ. Ακριβώς γι’ αυτό το έκανα.
– Μεγαλοφυές! Μόνος σας το σκεφτήκατε;
– Εχω τρανό μυαλό για τέτοια ζητήματα. Σπούδασα αντι-Κοινωνιολογία σε τρανά πανεπιστήμια στο εξωτερικό, όπως ξέρετε. Το μόνο που κάνω είναι να κατεβάζω ιδέες.
– Θεωρείτε εαυτόν ιδεολόγο δηλαδή;
– Μίλησα για ιδέες, κύριε Πρόεδρε, όχι για ιδεολογίες. Με μπερδεύετε με έναν που μπήκε κάπως ξώφαλτσα στο επάγγελμά μας, εμάς των Πρωθυπουργών. Εμείς, πάππου προς πάππου, μόνον ιδέες έχουμε: χρηματικές!
– Αρα, εσείς το «χρήμα» το ονομάζετε «ιδέα». Μάλιστα. Γι’ αυτό κάνατε και τα εν λόγω σκάνδαλα; Για να αβγατίζουν αυτές οι… ιδέες;
– Οχι. Γι’ αυτό τα ονομάσαμε «σκευωρίες».
– Στα τρανά πανεπιστήμια σας το έμαθαν αυτό;
– Εμένα μου το έμαθε ο μπαμπάς μου.
– Ο πατέρας σας τι ήταν;
– Καλός άνθρωπος.
– Δηλαδή; Τι δουλειά έκανε;
– Κατήργησε τους κομμουνιστές εν ενεργεία και έμαθε εμένα, τον υιό, τι να κάνω ώστε να μη βρουν ποτέ ξανά δουλειά. Τότε λέγαμε πως με τον κομμουνισμό δεν θα πάρουν ποτέ αμάξι. Τώρα λέμε πως αφού είναι φτωχοί (άρα αριστεροί), ας μη βάζουν βενζίνη!
– Μα, υπάρχουν ακόμα κομμουνιστές;
– Οχι επικίνδυνοι. Μόνο άνεργοι. Υπάρχουν και κάποιοι που ήταν κομμουνιστές, μα τώρα είναι δημοσιογράφοι. Δικοί μου. Τους καθοδήγησα επαρκώς.
– Εννοείτε, τους χρηματίσατε επαρκώς.
– Μάλιστα. Η περιουσία τους θα αποκαλυφθεί μόνο μετά θάνατον. Ηδη έγινε για έναν.
– Πρώην κομμουνιστής κι αυτός;
– Οχι. Σκέτος χρηματιζούμενος.
– Και οι υπόλοιποι;
– Στους υπόλοιπους, τους απλούς αριστερούς, απλά κλείνουμε τα μικρόφωνα.
– Γιατί δεν τους κόβετε τη γλώσσα καλύτερα;
– Ολα στην ώρα τους… Βλέπω κατεβάζετε κι εσείς «ιδέες», κύριε πρόεδρε!
(Ο πρόεδρος χαμηλώνει το βλέμμα και χαμογελά, διακριτικώς μα αυτάρεσκα)
– Πάντως σας κατηγορούν για σημαντικές πολιτικές ολιγωρίες, διασπάθιση δημοσίου χρήματος, κατάργηση δικαιωμάτων, αδιαφορία προς τον πολίτη, καταστρατήγηση κάθε κοινωνικής μέριμνας… Να συνεχίσω;
– Οχι. Ηδη μου έχετε κάνει αρκετά κομπλιμέντα. Είμαι επαρκώς ευχαριστημένος μαζί σας.
– Ολα τα παραπάνω έγιναν εις γνώσιν σας; Απευθείας αναθέσεις δισεκατομμυρίων σε ημετέρους, πώληση δημόσιων επιχειρήσεων σε εταιρείες όπου εργάζεται και η κόρη σας, αύξηση του κόστους ενέργειας και προϊόντων βασικής κατανάλωσης, υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης.
– Κάνω ό,τι μπορώ. Τα περισσότερα τα προλαβαίνω. Η γυναίκα μου, βλέπετε, έχει διακοσμήσει το γραφείο μου έτσι ώστε να γίνομαι όλο και πιο αποδοτικός. Θέλει συνέχεια να είμαι όλο και πιο αποδοτικός.
– Και; Αποδίδετε;
– Ανευ επιλογής ετέρας, έκαστος ορθός εστί!
– Μα πώς τα καταφέρνετε;
– Είμαι και τυχερός (κι ας λένε): πρώτα δημιουργήσανε (κάποιοι σαν κι εμένα) έναν οικονομικό πόλεμο, μετά μας έκαστε κι ένας υγειονομικός, τώρα ένας ενεργειακός. Ισως γίνει κι ένας κανονικός! Οπως καταλαβαίνετε, όλα αυτά βοηθούν αρκετά. Ο κόσμος σκιάζεται, λουφάζει και -το καλύτερο!- πεθαίνει κιόλας. No φας, no πας.
– Πας;
– Αν δεν έχεις να φας, πού αλλού θα πας; Πουθενά. Εδώ θα μείνεις. Σε μένα.
Μετά από ολιγόλεπτη σύσκεψη, σύσσωμο το δικαστικό σώμα απεφάνθη: Αξιος!
Το «αθώος ή ένοχος» δεν τέθηκε ποτέ ως διακύβευμα…
