δδμανιάς: πώς ο κόσμος πάει κατά διαόλου, όπως πάντα

iloveithaki.gr, 15/4/2025

Γατόνια vs Μωρόχαβλοι:

Τα γατόνια, λοιπόν, είναι τα γνωστά: οι επιτήδειοι, οι σβέλτοι, τα «καλύτερα μυαλά της γενιάς μας» που τελικά κατέληξαν να κάνουν PR σε FUNDS ή σε ομάδες αλήθειας της ΝΔ ή να διορίζουν τα ανίψια τους στο Δημόσιο «με εξετάσεις». Είναι αυτοί που λένε “έτσι είναι ο κόσμος”, γιατί βολεύτηκαν μέσα σε αυτόν. Ρεαλιστές με GPS προς τα λεφτά, ευέλικτοι σαν φίδια και με παρελθόν τόσο καθαρό όσο τα νερά του Θερμαϊκού, είναι οι κυρ Παντελήδες.

Ψηφίζουν δεξιά, κεντροδεξιά, δεξιοκεντρώα, ή ό,τι έχει tax cuts και λιγότερη φορολόγηση για «τους παραγωγικούς». Φοράνε κουστούμι στο σώμα και κυνισμό στην ψυχή. Και όταν μιλάνε για κοινωνικά θέματα, είναι σαν να ακούμε AI που έχει εκπαιδευτεί με tweets από CEO.

Από την άλλη, οι μωρόχαβλοι – οι ρομαντικοί, οι ουτοπιστές, οι χαζοβιόληδες της ιστορίας – είναι αυτοί που ακόμα μιλούν για ισότητα, δικαιώματα, σχολεία, υγεία. Μπορεί να μην έχουν τριάρι στο Παγκράτι , αλλά έχουν κάτι που κάνει τα γατόνια να ιδρώνουν: συνείδηση. Και αυτό το επικίνδυνο πράγμα, η συνείδηση, είναι μεταδοτικό.

Είναι αυτοί που δουλεύουν για ψίχουλα και λένε “όχι, δεν είναι εντάξει”. Αυτοί που φωνάζουν σε δρόμους, γράφουν σε τοίχους, και επιμένουν να θυμίζουν ότι «όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι». Και όχι, δεν είναι αφελείς. Ξέρουν πως λειτουργεί το παιχνίδι. Απλώς αρνούνται να παίξουν με σημαδεμένη τράπουλα.

Και ξέρεις κάτι; Στο τέλος της μέρας, τα γατόνια έχουν τα φράγκα, αλλά οι μωρόχαβλοι έχουν το βλέμμα καθαρό. Τα γατόνια φοβούνται μη χάσουν, οι μωρόχαβλοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν – και αυτό τους κάνει πανίσχυρους. Γι’ αυτό άλλωστε η Ιστορία δεν γράφεται από τους βολεμένους. Γράφεται από τους κουτούς που πίστεψαν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Και κάποιες φορές, το κατάφεραν.

Γιατί, εν τέλει, όταν όλα καταρρεύσουν – και όλα κάποια στιγμή καταρρέουν – δεν θα μετράνε τα χρήματα στην τσέπη. Θα μετράει ποιος έμεινε άνθρωπος.

Οπότε ναι, τα γατόνια μπορεί να κερδίζουν τις μάχες. Αλλά οι μωρόχαβλοι… αυτοί κερδίζουν τον σεβασμό. Και ίσως, κάποτε, και την επανάσταση.

υγ:

PR είναι τα αρχικά του Public Relations, δηλαδή Δημόσιες Σχέσεις. Στην πράξη, σημαίνει να φροντίζεις την εικόνα κάποιου – είτε είναι άτομο, εταιρεία, κόμμα, προϊόν ή… πολιτικός που έμπλεξε αλλά θέλει να δείξει ότι «αδίκως κατηγορείται».

πλασάρεις κάποιον/κάτι με θετικό τρόπο στα ΜΜΕ και στον κόσμο,
κρύβεις τα άπλυτα κάτω από το χαλί με στιλ,
σερβίρεις το αρνητικό ως “παρεξηγημένο θετικό” (π.χ. «Δεν είναι σκάνδαλο, είναι δημιουργική λογιστική»),
οργανώνεις events, καμπάνιες, συνεντεύξεις, ώστε να φαίνεται ότι «όλα πάνε καλά» – ακόμα κι αν καίγεται ο τόπος.

Στην καθομιλουμένη, όταν λέμε κάποιος “κάνει PR”, εννοούμε ότι:

Δεν κάνει κάτι ουσιαστικό, απλώς προσπαθεί να φαίνεται καλός/σωστός/προοδευτικός/έντιμος, για να κερδίσει εντυπώσεις ή ψήφους ή πελάτες.