πλάθω πέτρες να φτιάξω κεριά της ανάστασης

Όταν έπεσε η νύχτα — μαζεύτηκες.
Κ’ ήρθες τόσο κοντά, που δεν άφησες χώρο
ν’ απλώνω τα χέρια μου.
(Πλάθω πέτρες να φτιάξω
κεριά της ανάστασης).
Μα δεν βλέπεις λοιπόν
πως η ώρα περνά, πως ο Θεός μου μετρά
τις μέρες, και βιάζομαι;
Πότε νάβγει ο ήλιος,
να σε στείλω, στο σύμπαν να μαζεύεις λουλούδια.
Να σε στείλω στην άνοιξη να μου φέρεις νερό.