Απαγορευτικό βάζει η τρόικα στις προεκλογικές προσδοκίες του Αντώνη Σαμαρά και η λεγόμενη διαπραγμάτευση εξελίσσεται σε γυμνάσια διαρκείας για την κυβέρνηση. Οι δανειστές, αρνούμενοι να συναινέσουν στην παροχή μέρους του πρωτογενούς πλεονάσματος σε κοινωνικές παροχές, προκαλούν σοβαρούς πονοκεφάλους στον Αντώνη Σαμαρά, αφαιρώντας από τη φαρέτρα του το μοναδικό όπλο που διέθετε.
Η τρόικα, ουσιαστικά, ακυρώνει το βασικό εργαλείο της κυβέρνησης, εκβιάζοντας έτσι με προφανή στόχο να ληφθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα με αιχμή την εφαρμογή της «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ, μέσω της οποίας δρομολογείται η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και η μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών.Οι προεκλογικές φιλοδοξίες της κυβέρνησης προσγειώθηκαν άγρια και μαζί οι όποιες ελπίδες υπήρχαν σχετικά με την επίτευξη συμφωνίας έως το Eurogroup της 10ης Μαρτίου, ώστε η κυβέρνηση να προχωρήσει χωρίς το βάρος των διαπραγματεύσεων στην προεκλογική της εκστρατεία.
Τα παζάρια, βέβαια, θα συνεχιστούν μέχρι το τέλος της εβδομάδας, αλλά όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση Σαμαρά δεν μπορεί, πλέον, να χρησιμοποιήσει επικοινωνιακά το τελευταίο της πυροτέχνημα και θα πειθαρχήσει ακόμη μία φορά στα κελεύσματα των τροϊκανών.
Γεγονός που σημαίνει ακόμη ένα θρίαμβο των ξένων δανειστών και νέα δυσβάστακτα μέτρα για την κοινωνία, που υποφέρει ήδη πολλά από την αβουλία των κυβερνώντων να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Δειλοί και μοιραίοι, οι κυβερνώντες δείχνουν να ανησυχούν μόνο για τη δική τους πολιτική επιβίωση, αδιαφορώντας για τον μέγα αγώνα της πραγματικής επιβίωσης των πολιτών, σε μια διαδικασία που κάθε φορά καταλήγει να θυμίζει το μύθο του Μινώταυρου.
Δυστυχώς, τα κυβερνητικά στελέχη με ευθύνη του Αντώνη Σαμαρά αρέσκονται απλώς στο να υποδύονται ότι διαπραγματεύονται, ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κερδίσουν λίγο χρόνο μέχρι τις ευρωεκλογές και να αποφύγουν τη συντριβή.
Η τρόικα ζητεί νέες ανθρωποθυσίες και η κυβέρνηση θα συναινέσει και αυτή τη φορά με φθηνές δικαιολογίες και επικοινωνιακά τερτίπια, διατηρώντας έναν φαύλο κύκλο που επί σχεδόν τέσσερα χρόνια αποδομεί τον κοινωνικό ιστό και κάθε έννοια κράτους -διαλύοντας αργά αλλά σταθερά την ίδια τη χώρα.
Η Ελλάδα τείνει να εξελιχθεί από χώρα σε γεωγραφικό μέρος, με τους Ελληνες ενοίκους και τους δανειστές ιδιοκτήτες. Ποιος νοιάζεται όμως;
