Αναφέρομαι μόνο στις γυναίκες συνταξιούχους και όχι στους άντρες, γιατί έχουν υψηλότερο προσδόκιμο ζωής.Οι καϋμένοι οι άντρες δεν ζούν τόσο, ώστε ν’απολαμβάνουν των προνομίων που δίνει τώρα στις γερόντισσες η κρίση. Ναι, δεν κάνω πλάκα.
Το βλέπετε όλοι σας, στα ώπα-ώπα τις έχουν τώρα τις γιαγιάδες. Στα μάτια τις κοιτάνε, σας λέω. Τι σε γιατρούς και συνεχή τσεκάπ τις τραβολογάνε, τι την διατροφή και τη δίαιτά της προσέχουν. ‘Οσο για το ψυχολογικό κομμάτι δεν υστερούν. Κομμωτήρια, φυσιοθεραπευτές, ακόμα και σε καφετέριες τις βλέπουμε. Μές τα όλα, για να νοιώθουν ζωντανές και ενεργές, μη τις πάρει από κάτω! Χώρια τα χαϊδολογήματα-καθοδηγούμενα πάντα- από τα εγγόνια.
Αν ήταν δυνατόν και το νερό του Καματερού ή τον σκορπιό της Κούβας να της φέρουν, ώστε να μακρύνουν τη ζωή της. Πάνε και τα γηροκομεία , αναδουλειές. Γιατί άλλωστε να φεύγει στα ιδρύματα η πολύτιμη σύνταξη και να μη την γεύονται τα μέλη της οικογένειας, που είναι και άνεργα;
Τελικά βρέθηκε η μέση λύση αποκλειστικά και μόνο από κοινωνικό αυτοματισμό. Και οι συγγενείς να βολεύονται και η μέχρι τώρα περιφρονημένες ίσως και παραπεταμένες γριούλες να καλοπερνάνε.
Από το χαρατσωμένο ακίνητο που πέφτει βαρύ στους ώμους των κληρονόμων, χίλιες φορές καλύτερο το ρευστο της σύνταξης. Να καίει μιλάμε!
Η ζωή σου μεγαλώνει την δική μου. Πάει το παλιό “ο θάνατός σου η ζωή μου”. Πέθανε.
Μια Θιακιά
