Αν κρατήσει αυτή η έρμη οικονομική κρίση, για πολλά ακόμη χρόνια στη Χώρα μας-αντίθετα απ’ότι μας διαβεβαιώνει η Κυβέρνησή μας–ζήτω που καήκαμε! Πάει η ζωή, η συνέχεια της οικογένειας, το μέλλον. Με τι εφόδια, με τι οικογενιακή συνοχή, όνειρα, να προχωρήσει παρακάτω ο νέος άνθρωπος στην Ελλάδα;
Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία είναι απελπιστικά και απαισιόδοξα! Κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Χώρα γερόντων, μας λένε.
Πως να πολλαπλασιάσουν τα μέλη της οικογένειάς τους, οι νέοι γονείς; Με τι προσόντα; Ρωτήστε τους τι περνάνε για να μη λειψει στα παιδιά τους τίποτα. Στερούνται τα πάντα οι έλληνες οικογενειάρχες, για τα βλαστάρια τους.
‘Οσο για τους έλληνες νέους που επαναπατρίζονται, δεν νομίζω ότι είχαν κι άλλη επιλογή, αλλά διάλεξαν την εύκολη λύση. Κατά πόσο θα το μετανοιώσουν αργότερα, άλλο θέμα.
Οικογενειάρχες νέοι έλληνες, υπομονή. Δώστε τον τίμιο αγώνα σας. Θα σας παρηγορεί το χαμόγελο των πιτσιρικάδων σας.
Μη το βάζετε κάτω και αφανιστεί η Χώρα μας. Σε σας ελπίζουμε, πουθενά αλλού.Αγάντα !
Μια Θιακιά
One Comment
aris
Θιακιά μου δεν γνωρίζω την ηλικία σου αλλά όταν ο πατέρας μου παντρεύτηκε τη μάνα μου αγαπητά πρόσωπα στη μικρή τους κοινωνία ήταν, 12 κουμπάρους είχανε λόγω του τοπικού εθίμου ίσοι κουμπάροι και από τη μια μεριά και από την άλλη, πλην όμως με τενεκεδένιες βέρες παντρευτήκανε, το τραπέζι του γάμου είχε μπακαλιάρο παστό και 75 δραχμές ο πατέρας μου στη τσέπη. Σπίτι τίποτα, μια και είχε πολύ καλά αδέλφια και δουλειά μπαρμπούτσαλα!!! Χα χα χα.
Έσκαβε για ένα τάλαρο την ημέρα άμα υπήρχε και αυτό, μέχρι που πήε στα καράβια και λίγδωσε το αντέρι του κάπως.
Όταν γεννήθηκα εγώ, στον Ινδικό κάπου τον βρήκε το μαύρο το χαμπέρι, εκεί που ψάχνουνε τώρα το αερόπλανο.
Παρ΄όλα αυτά και σωστή οικογένεια πιστεύω ότι έβγαλε και τα παιδιά του σπούδασε και αυτός ανώτερο πλήρωμα στα πλοία έγινε και δε μπορώ να πω ότι έλειψαν στα παιδιά του πολλά πράγματα, από τα αναγκαία και μη καμιά φορά.
Και δεν ήτανε ούτε της κλεψιάς, ούτε του κοτραμπάτου μέχρι βλακείας.
Δεν είναι η έλλειψη χρημάτων το κυρίως πρόβλημα, αλλά ο τρόπος και η λογικές που εμφυσήθηκαν στα παιδιά του σήμερα.
Καλοπερασάκηδες κατά το 80% χωρίς θάρρος να αναλάβουν ευθύνες όχι για οικογένεια, αλλά ούτε και για την προσωπική τους ζωή, εξ΄ ου και η κυκλοφορία τόσων ναρκωτικών ουσιών, τόσων ποτών και ελάττωση του καπνίσματος που το θεωρούμαι επιτυχία.
Ένα απλό τσιγάρο σε κάνει να σκεφτείς, τα σκληρά ποτά, μια «σύριγγα», ή ένα «τσιγαριλίκι» σε στέλνουν σε άλλους κόσμους εκτός πραγματικότητας και χάνεις το παιχνίδι. (Δεν έπεται ότι σώνει και καλά πρέπει να καπνίζει κάποιος, απλά αναφέρω τις αλλαγές συνηθειών που δεν είναι τυχαίες).
Για κοίτα καλή μου ένα γύρω και πες μου ποιος μεγαλώνει τα παιδιά των σημερινών ζευγαριών, (στο μεγαλύτερο ποσοστό πάντα)??.
Το οικονομικό πρόβλημα φταίει?
Δε θα ήθελα να επεκταθώ γιατί σίγουρα θα παρεξηγηθώ από τους νεότερους αλλά εγώ στην δημιουργία της οικογένειάς μου δεν είχα βοήθειες. Για να βγώ ένα βράδυ έξω έπρεπε να βρω και να πληρώσω κάποια κοπέλα να κάτσει στο σπίτι. Όλοι αυτής της ηλικίας λίγο πολύ δώσαμε ένα κομμάτι από τη ζωή μας για να δημιουργήσουμε μια οικογένεια, δεν είχαμε αρρωστημένα μυαλά ως προς αυτό τουλάχιστον.
Μια μέρα πήγαινα στη δουλειά μου και περνούσα από ένα παρκάκι. Μου έρχεται τρεχάτο ένα μαντρόσκυλο να με γλείψει. Του σηκώνω το πόδι και αρχίζει τα γαυγίσματα όπου τρέχει ένας τριαντάρης από πίσω και του φωνάζω άγρια, δέσε το σκύλο όσο προλαβαίνεις. Το βουτάει το αγριόσκυλο και του περνάει το λουρί.
Ξαναμένος εγώ, τον άλλονε τονε τράβαε ο σκύλος, κάπου ηρεμούνε τα πράγματα και μου λέει ήταν επικίνδυνο αυτό που κάνατε. Για μένα, ή το σκύλο σου του λέω?
Γιατί εγώ φίλε είμαι χωριάτης και αν δεν έβλεπα εσένα με το λουρί από πίσω ο σκύλος σου δεν θα είχε τώρα μασέλα, ένας σκύλος μόνος του όσο άγριος και να είναι, εμένα όσο κρατάνε τα ποδάρια μου δε μου κάνει τίποτα εκτός και αν μου τη φέρει αθόρυβα από πίσω. Και του εξηγώ μερικά πράγματα και πιάνουμε μια ωραία συζήτηση και τον αρωτάω στο τέλος: Ρε παλληκάρι μου πε μου έτσι για να καταλάβω σα πιο παλιός, το μαντρόσκυλο τι το θέλεις?
Γιατί μου λέει ήθελες να έχω κάνα κουτσούβελο να μου ζαλίζει τα αποτέτοια?!!
Αυτά κυρία Θιακιά μου και με το συμπάθιο.
Να συνεχίσω για τσι δεσποσύνες? Ώ τι θα ακούσω έπειτα, δε λέγεται!
Ως ωραίο φύλλο το αφήνω γιατί είμαι λίγο ιππότης.
Απλά μόνο ένα θα σου πω:
Τσι βλέπω και λέω στη συμβία μου περιπαιχτικά:
Παίρνε μέτρα για τσι νύφες σου.
Φταίνε τα παιδιά?
Όχι φυσικά, κάποιο μίγμα πιστεύω συγκυριών, γονέων και συστήματος.
Δεν είναι τα λεφτά το κυρίως πρόβλημα, δικά μου συμπεράσματα βέβαια και μπορεί να πέφτω έξω λόγω οπισθοδρομικότητας.
Αφορέστε με ελεύθερα, έτσι και αλλιώς εγώ δε πρόκειται να λειώσω.
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα.