Τα κινητά σκοτώστρες

Πρώτη εγώ έχω παραβεί αυτόν τον σοβαρό κανόνα του ΚΟΚ: “Να μη μιλάμε στο κινητό κατά την ώρα της οδήγησης”.

‘ Οση ανάγκη κι αν υπάρχει, δεν είναι δικαιολογία. Εσύ μπορεί και να σωθείς, ο διπλανός σου οδηγός τί σου φταίει ; Δεν σέβεσαι τον συνάνθρωπό σου και την ασφάλειά του. Είσαι κίνδυνος θάνατος, το καταλαβαίνεις;

Ανύποπτος, δίπλα σου, μπροστά σου ή πίσω σου, ο άτυχος οδηγός, που δεν φταίει σε τίποτα, βρίσκεται σε κίνδυνο. Η δική σου επιπολαιότητα μπορεί να του στοιχίσει τη ζωή . Δεν είναι ψιλά γράμματα, είναι η πραγματικότητα.

Αφήνω τελευταίους τους εαυτούς μας, γιατί είναι αυτοκτονική επιλογή μας η επιπολαιότητα κι η τρέλλα αυτή. Τα θέλαμε τα πάθαμε.

Αφορμή για να γράψω αυτές τις γραμμές, μου έδωσε μια έρευνα, που διάβασα σε εφημερίδα, τελευταία.

Στις ΗΠΑ, δυο πολύ αγαπημένες αδελφές 25-3Ο χρόνων, συνομιλούσαν από το κινητό τους, ενώ η μιά

οδηγούσε μετά τη δουλειά της. Μένανε στην ίδια πόλη, κι η οδηγός πήρε από το κινητό της την αδελφή της, να την ρωτήσει άν ήθελε να της πάρει κάτι από την αγορά, γιατί ήταν υπό μετακόμιση. Η συνδιάλεξη κράτησε κάτι παραπάνω απ’το κανονικό. Ξαφνικά, η μια αδελφή που μιλούσε μέσα από την ασφάλεια του σπιτιού της, άκουσε απ’το τηλέφωνο ένα γδούμπο και διακόπηκε απότομα η συνδιάλεξή τους. Δεν έβαλε κακό με το νού της. Θα της έπεσε καθώς συνομιλούσαμε, το τηλέφωνο απ’το χέρι, σκέφτηκε.

Ακόμη, μετά δύο χρόνια, τρέχει σε ψυχολόγους η αδελφή, για να επουλώσει τις ενοχές της , για τον βίαιο θάνατο της αδελφής της. Οι αρχές βρήκαν το κινητό της οδηγού και διαπίστωσαν, ότι την ώρα του ατυχήματος συνομιλούσε με την αδελφή της. Είναι να μη τρελλαίνεσαι;

Προσοχή λοιπόν!

Μια Θιακιά