Του Κώστα Γεωργουσόπουλου
Επειδή δεν ήθελα να εμφανίζομαι σαν προεκλογικός εισαγγελέας, περίμενα έως την τελευταία στιγμή μήπως αλλάξουν τα πράγματα και διαψευστώ.
Τώρα που δώσατε την ψήφο σας και την άλλη εβδομάδα θα ξαναπάτε στις κάλπες για όσους δημοτικούς άρχοντες και περιφερειάρχες δεν βγήκαν με την πρώτη, καθώς και για υποψήφιους ευρωβουλευτές, θέλω να βάλετε την πρόσφατη μνήμη σας να λειτουργήσει και να θυμηθείτε αν καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο ακούσατε σ’ ένα έστω πάνελ, κάποιον από τους κομματικούς εντεταλμένους, να επιστρατεύει επιχειρήματα, ρητορική και πειθώ για να μιλήσει για πολιτισμό και παιδεία.
Πρέπει να είναι πολύ αφελείς όσοι νομίζουν πως η οικονομική κρίση είναι μόνο οικονομική. Οι παλιοί έλεγαν πως η οικονομία είναι ψυχολογικό κλίμα και η κατάρρευση όλων των αξιών του ευρωπαϊκού πολιτισμού και η εργαλειακή παιδεία και ο άκρατος ωφελισμός δημιουργούν μια κοινωνική κατάθλιψη που εμφανίζεται ως αδιαφορία, κυνισμός, απέχθεια για κάθε ηθικό κώδικα, για κάθε πράξη αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Και όλα αυτά οδηγούν σε μια απαξίωση κάθε ανθρωπιστικής αξίας, γνώσης, αισθητικής και φιλοσοφικής απορίας. Γιατί η φιλοσοφία είναι απορία, όχι απάντηση.Από απαντήσεις και βεβαιότητες έχει μπουχτίσει η ψυχή μας. Αλλά σκέφτομαι πως κανείς δεν ασχολήθηκε από τους κομματικούς εκπροσώπους και τα προγράμματα με την παιδεία, γιατί παιδεία, πολιτισμός και κοινωνική δράση και εκπαίδευση έχουν πάθει σήμερα στον τόπο ολική έκλειψη. Διότι ενώ υπάρχουν έξοχες καλλιτεχνικές και λογοτεχνικές επιστημονικές φωνές, χάνονται μέσα στο χάος του λαϊκισμού, της χυδαίας κιτς πιάτσας και στην τάχαμου μεταμοντέρνα αριστοκρατική χλαπάτσα.
Ακρα του τάφου σιωπή η πολιτιστική ζωή και η κάλπη πέρα βρέχει.
