Που ζούμε ρε παιδιά ; Στο “Μικρό σπίτι στο λιβάδι” ή στη ζοφερή ελληνική μας πραγματικότητα;
Στριμώκολα τα πράγματα για όλους μας. Βλέπω την φτώχεια σου και παίρνω ανάσα. Είμαι κατά τι
καλύτερα από σένα και ανασαίνω. Η κατσίκα του γείτονα που λέγαμε! Που αλληλεγγύη και πράσινα άλογα. Η πραγματικότητα μας προσγειώνει.
Στην “Κυριακάτικη Δημοκρατία” διάβασα ότι τα Ιόνια νησιά έχουν ρίξει τις τιμές τους στα ξένα τουριστικά πρακτορεία κατά 5Ο% ! Γιατί; Σε τι υστερούμε από το Αιγαίο;
Επειδή ο εγκέλαδος μας επισκέφτηκε, χωρίς να φταίμε, πρέπει να χάσουμε και τ’ αυγά και τα πασχάλια;
Αν δεν συγκλίνουμε, δεν γεφυρώσουμε τις διαφορές μας, δεν κάνουμε διάλογο.
‘Αν δεν καταργήσουμε το “υψηλός” και “ταπεινός”, θα κοντραριζόμαστε και αποτέλεσμα δεν θα βγαίνει.
Μια σουμάδα είμαστε! ‘Ενας χυμός. ‘Οσο κι αν θέλετε να μας απομακρύνετε είμαστε αίμα του αιματός σας. Αν μας αποβάλλετε θα τα βρείτε μπροστά σας. ‘Ολοι και οι πιο αδύνατοι κρατάμε κάποια δύναμη μέσα μας.
Είσαστε δυνατοί, γιατί εμείς σας συντηρούμε. Χωρίς εμάς; Είσαστε τίποτα!
Συγκοινονούντα δοχεία. Χωρίς εμάς τους αφελεις , τους μισότρελλους, τους αγαθιάρηδες, σιγά μην είχατε θρόνο να κόθόσαστε.
Κλείστε λίγο την ψαλίδα, που μας χωρίζει και μπορεί να βρεθεί η χρυσή τομή.
Να προχωρήσουμε κι εμείς.
Να μην είμαστε πάντα πίσω απ’όλα τα δρώμενα. Κρίμα είναι! Μας προσπερνάει η εποχή, που λένε.
Μια Θιακιά
