edit: dion diom manias
φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικανικού κολεγίου. η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούργιο συμμαθητή τους, τον ιάπωνα σακίρο σουζούκι και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας.
“για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία;” λέει η δασκάλα.
“ποιός είπε ‘δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο’;”
κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούργιο:
” ο πάτρικ χένρυ το 1775 στη φιλαδέλφεια”, απαντά.
“μπράβο σουζούκι, και ποιός είπε’κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό’,” ξαναρωτά την τάξηη δασκάλα.
“ο αβρααμ λίνκολν, το 1863 στο γκέτυσμπουργκ”, απαντά και πάλι ο σουζούκι.
η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει”ντροπή σας! ο σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας!”
τη σιωπή στη τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία: “ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι”.
“ποιος το είπε αυτό;” ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.
ο σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρις να περιμένει λέει:
“ο στρατηγός μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του παναμά και ο λι ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της τζένεραλ μότορς.”
ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει: “ρε δεν μας παίρνεις καμιά πίπα, λέω γω:”
και ο σουζούκι ψύχραιμᨔμπιλ κλίντον στη μόνικα λεβίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του λευκού οίκου”.
δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν ” α γαμήσου ρε μαλακισμένο, σουζούκι”.
ατάραχος ο γιαπωνέζος: “βαλεντίνο ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι νότιας αφρικής, το 2002″.
κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουνκαι πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής:
” ε μα την παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο”.
και στο βάθος ακούγεται και πάλι η φωνή του σουζούκι:
ο πρωθυπουργός της ελλάδας, κώστας καραμανλής, το 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης του”.