Σε μαζικές αποχωρήσεις οδηγούνται οι εργαζόμενοι, σε μια προσπάθεια να προλάβουν νέες επώδυνες αλλαγές στο συνταξιοδοτικό. Κάθε μέρα 264 εργαζόμενοι καταθέτουν αιτήσεις για να πάρουν σύνταξη. Οι σχετικές δαπάνες εκτιμάται ότι θα ανέλθουν στα 40 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του έτους, που αποτελεί οιονεί βόμβα στα θεμέλια του προϋπολογισμού.
Χώρα συνταξιούχων και ανέργων έχουν μετατρέψει την Ελλάδα οι ασκούμενες πολιτικές που επιβάλλουν οι δανειστές. Οσο κι αν ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, καθώς τα στοιχεία είναι ανησυχητικά, βρήκε νέα αφορμή για να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ για τις υποσχέσεις περί επαναφοράς των Δώρων στους συνταξιούχους.
Αρνείται η κυβέρνηση να παραδεχθεί ότι οι επιλογές της οδηγούν σε αδιέξοδο και περιορίζεται σε μια στείρα αντιπαράθεση με την αξιωματική αντιπολίτευση. Προσπαθεί με περικοπές επιδομάτων να διατηρήσει το σύστημα εν ζωή, ακόμα κι αν ο προνοιακός χαρακτήρας του κράτους επιβάλλεται σε περίοδο κρίσης.
Η ασκούμενη πολιτική έχει καθημερινά όλο και περισσότερα θύματα στο βωμό της υλοποίησης των μνημονιακών δεσμεύσεων. Η κυβέρνηση, σε κατάσταση πανικού, προσβλέπει σε μια πολιτική σανίδα σωτηρίας στο Βερολίνο, διαπιστώνοντας ότι ο χρόνος της εξαντλείται.
Τα συντρίμμια που αφήνει πίσω της η μνημονιακή πολιτική, βάζοντας τους αριθμούς πάνω από τους ανθρώπους, δεν μπορούν να επουλωθούν ούτε εύκολα ούτε γρήγορα. Περισσεύουν οι συνταξιούχοι, που θα υποχρεώνονται να ζουν όλο και με λιγότερα κάθε μήνα. Οι άνεργοι φτάνουν κοντά στο 30% και δεν μειώνονται. Οι νέοι και σημαντικό μέρος επιστημόνων αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον σε χώρες του εξωτερικού.
Σε αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον η ανάκαμψη περιορίζεται στους αριθμούς. Το πρωτογενές πλεόνασμα ανακύπτει με την αυξανόμενη φορολογία της μεσαίας τάξης. Το κοινωνικό κράτος και η Παιδεία υποβαθμίζονται διαρκώς στο όνομα της περιστολής δαπανών. Ποιο μέλλον μπορεί να έχει μια χώρα υπό αυτές τις συνθήκες;
Τα ψέματα τελείωσαν. Η γλαφυρή αφήγηση περί ανάκαμψης και επαναφοράς σε βιώσιμη τροχιά δεν μπορεί να πείσει μια ολόκληρη κοινωνία, που δοκιμάζεται και καθημερινά υπερβαίνει τις αντοχές της. Ως πότε μπορεί να συνεχιστεί αυτό το πείραμα;
