 |
| ευτυχώς και το δέσαμε για να μη μας το πάρουν |
- aris 9 Φεβρουαρίου 2013 – 12:11 π.μ.
κ. Διαχειριστή επειδή δε πρόσεξα ότι η συγκεκριμένη ανάρτηση είχε και συνέχεια, απάντησα στα αρχικά σχόλια προηγουμένως.
Θα έλεγα λοιπόν ότι με καλύπτεις πλήρως με την απάντησή σου εδώ. - aris 9 Φεβρουαρίου 2013 – 12:55 π.μ.
- Κάτσε φίλε γιατί μπερδεύτηκα χρονικά με τσι αναρτήσεις.
Λοιπόν μου λες:
… « δηλαδή τον θέλεις σταθερό τον άνεμο, όπως τον βενιζέλο-κουβέλη- σαμαρά; ή έχουμε εναλλακτική και δεν το ήξερα»;…Εγώ αυτούς τσου βλέπω καπεταναίους όπως ίσως αύριο το Τσιπράκο, όχι ανέμους.
Όμως το κόλπο πάντα ήταν τραβάνε οι τωρινοί κόντρα μέχρι να μας βγούνε τα΄άντερα και άμα δούνε ότι το πλήρωμα επαναστατεί και πάει να πάρει στα χέρια του το σκάφος σου αμολάρουνε τον «Δεύτερο» για καπετάνιο σου ρίχνουν και ούριο άνεμο και σε λίγο αφού σου στρώσει λίγο η κοιλιά από τα σκαμπανεβάσματα τα έχεις ξεχάσει όλα, μαζί και το που πάει το πλοίο.
Παλιά τεχνική δοκιμασμένη.
Τη ρίχνεις στον ύπνο λοιπόν και όταν ξυπνάς βλέπεις ότι πάλε σε κουρσάρους έμπλεξες.
Έτσι μου είπε κάποιος μια φορά.
Αγαπητέ μου λέει το θέμα ήταν ο σκοπός, είτε κατ΄ευθείαν, είτε ζικ – ζακ ο σκοπός επετεύχθη. Μόνο που εγώ το ήξερα αλλά το πλήρωμα «τσίμπησε» ως συνήθως.Ωραία λοιπόν κάνε μου προτάσεις θα μου πείς.
Αμ δε, θέλω να ξέρω τι αέρας φυσάει φίλε πρώτα. Τότε μόνο έχεις κίνδυνο να σου πάρω τον αέρα, οπότε μην εκπέμπεις SOS ακόμα γιατί μπορεί να μη χρειαστεί.
Χα χα χα χα χα. - Konstantinos Ntokos 9 Φεβρουαρίου 2013 – 8:47 μ.μ.
Απλά να σημειώσω ότι ακολουθούμε μια λάθος συνταγή. Και αυτό(ευτυχώς) δεν αποτελεί δικό μας και μόνο συμπέρασμα. Δεν εκμεταλλευόμαστε την παραδοχή του λάθους. Δεν διεκδικούμε νέο κούρεμα ώστε το χρέος να είναι πραγματικά βιώσιμο.
Αυτή όμως η κατάσταση δημιουργεί και πολύ άσχημες παρενέργειες(υψωμένα χέρια για τροφή,αυτοκτονίες,κλείσιμο επιχειρήσεων,ανεργία 30%,φορολογικό αμόκ…και η λίστα είναι ατελείωτη…).
Είναι αυτή η ρεαλιστική αντιμετώπιση του προβλήματος???
Συμφωνώ απόλυτα με την “επιδιόρθωση” που πρέπει να γίνει στο σκαρί,είναι απαραίτητη όσο ποτέ άλλοτε.
Και να μην ξεχνάμε και την ατιμωρησία των υπευθύνων…έχουν τον ρόλο του “σωτήρα” τώρα. - Anonymous 9 Φεβρουαρίου 2013 – 5:55 μ.μ.
Κωνσταντίνε, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Δεν πρέπει απλά και μόνο να αποκλείονται οι υπεύθυνοι, αλλά θα πρέπει να αλλάξει και το σκαρί που μπάζει από παντού και στη διαδικασία της βύθισης του, παρασέρνει τους αλυσοδεμένους και τους αδύναμους.
Είναι καιρός το στείρο “δεν” και “όχι” να δώσει τη θέση του σε κάτι δημιουργικό και ρεαλιστικό. Γιατί αλίμονο αν η επόμενη μέρα δεν είναι προσεκτικά και μεθοδικά σχεδιασμένη. Ο έλληνας δεν αντέχει άλλο παραμύθι του τυπου “σεμνα και ταπεινά”, “μαχη κατα των νταβατζηδων”, “λεφτα υπαρχουν”, “το μοντελο της αργεντινης θα μας σωσει”.
Καλό Σαββατοκύριακο!
C.C.
