Ο/Η aris άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας “τα στημένα“:
Λοιπόν φίλε αν και είμαι ψόφιος για ύπνο θα σου πω και εγώ μια πραγματική ιστορία με τις πίστες και τα χιόνια.
Εκεί κατά τη δεκαετία του 80΄ διέθετα ένα κατσαριδάκι και μια θέση σε δύσκολη δουλειά που άφηνε λεφτά όμως και αρκετή τρέλα λόγω ηλικίας. Πήγα λοιπόν σε μερικά χιονοδρομικά για βόλτα. Στο Περτούλι (κατά σύμπτωση τότε ξεκίναγε με ένα δύο λυόμενα για καφέ και ενοικίαση σκί), μου έριξε την ιδέα η κοπέλα μου:
Ψυχή δεν έχει εδώ πάνω δε νοικιάζεις πέδιλα να μάθεις σκι? Καθόμουνα αμίλητος πίνοντας το καφέ μου και κοίταγα 3-4 κακομοίρηδες που το παλεύανε να μείνουν όρθιοι.
Ρε η ρουφιάνα λέω λές να θέλει να τσακιστώ? Και γιατί δε τα παίρνεις εσύ πρώτα τση λέω?
Α εγώ φοβάμαι μου λέει, μάθε εσύ πρώτα να με μάθεις και μένα μετά. Έτσι με τη κολοκυθιά δε δοκίμασα αλλά μου έκατσε στο μυαλό η ιδέα.
Τον επόμενο χειμώνα κλείνω δωμάτιο στο Αμαλία Αράχοβα (Δελφούς).
Παρασκευή βράδυ απίκου ο aris πετάει το χαβουζέτο σε μια γωνιά γιατί ήτανε γεμάτο το πάρκιν από πανάκριβα αυτοκίνητα, η συνοδός κόμπλαρε λίγο, παίξ΄το τρέλα τση λέω και εισερχόμαστε! Να ωραίο βραδινό «γενικώς» το εννοώ και το πρωί της λέω έχω αποφασίσει να κάμω λίγο μάθημα σκί στο χιονοδρομικό. Και πως θα γυρίσω πίσω άμα πέσεις και τσακιστείς, μου λέει η γκαντέμω.
Έκαμα ότι δεν άκουσα και πάμε για πρωινό. Στη τραπεζαρία το σώσε από κόσμο με στολές σκί να πίνουν καφέ και να σε κουφαίνουν . Ρωτάω ένα γκαρσόνι και μου λέει έχουν απεργία στο χιονοδρομικό. Και γιατί βάλανε τσι στολές μέσα στη τραπεζαρία του λέω. Δε πά να τσου ρωτήσεις τσου σούπερ μαλ μου λέει που τσι αγοράσανε και κάνουνε επίδειξη εδώ μέσα?
Εκεί που μας σερβίρουν το πρωινό πηδάει ένα κοπρόσκυλο δύο μέτρα, αηπάνου από το τραπέζι χύνει τον ένα καφέ, σηκώνομαι εγώ και τα παίζω με κάτι χλεχλέδες διπλανούς που τον είχανε, γίνεται τση έτσι το κάγκελο πλακώνει τσι τσιρίδες η άλλη, έρχουνται τα γκαρσόνια σκουπίζουν το τραπέζι και φέρνουν καινούριους καφέδες, πλακώνεται η δικιά μου γιατί φέρανε τη μαρμελάδα σε μπολ και σιχαινότανε, πλακωνόμαστε με το ξενοδοχείο και από τα χιόνια βρεθήκαμε στη Ναύπακτο σε ψαροταβέρνα να τρώμε λαυράκι ψητό (πετάλι) και να περνάω ένα πολύ ωραίο και οικονομικότατο Σαββατοκύριακο με ρομαντικούς περιπάτους κάτου από τσού πλατάνους και το ψιλόβροχο και ας μην είμαι ρομάντικ τύπος.
Από τότε δε ξαναπάτησα σε χιονοδρομικό με όλα αυτά τα «ψώνια», πλην μιας φοράς περαστικός για καφέ και ως εκ τούτου δεν έγινα σκιέρ έστω και τση πλάκας.
Ανάρτηση από τον/τη aris στο I love Ithaki. gr τη 8 Ιανουαρίου 2013 1:28 π.μ.
