ARIS
28 Ιανουαρίου 2015 at 10:18 | στο “στα τσακίδια, αντώνη”
Αρχικά θέλω να τρέφω την ελπίδα ότι αυτό το άρθρο αναρτήθηκε μέσα στα πλαίσια ενημέρωσης για του τι κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, όχι ότι το ενστερνίζεται η συγκεκριμένη ιστοσελίδα.
Δεύτερο θέλω να ευχαριστήσω τον Σαμαρά που μου έδωσε την ευκαιρία να αγοράσω πάμφθηνα μια τζιπάρα δέκα μέτρα με φιμέ τζάμια, που ούτε στα καλύτερά μου όνειρα δεν θα μπορούσα να το κάμω. Τσάμπα πράμα ρε παιδιά, όσο το πρώτο μου σαραβαλάκι το αγόρασα!! Οδηγώ και προσπερνάω τους πάντες μουγκρίζοντας και αναφωνώ τσου άλλους: Μαζέψτε τσου κουβάδες σας πλέμπες παλιομακάκες!
Βγάζω και εγώ το άχτι μου σε όσους μέχρι τώρα είχαν καβαλήσει το καλάμι και με πέρναγαν για πλέμπα μακάκα γιατί δεν μοστράριζα με ξένα κόλυβα!!
Μα το καλύτερο που φχαριστήθηκα ήτανε το κλάμα αυτουνού που μου το πούλησε όταν είδε το σαραβαλάκι που οδηγούσα. Να πεθάνει ήτανε!!
Ουστ ρε άσχετοι μακάκες πολίτες που αγοράζετε ακόμα καθρεφτάκια επειδή γυαλίζουνε.
Ουστ που δεν έχετε την παιδεία να γνωρίζετε το τι γίνεται γύρω σας.
Ουστ που με την ελαφρότητα του είναι σας νομίζετε ότι αποφασίζετε δημοκρατικότατα μακάκες για το δικό μου μέλλον και το μέλλον μιας χώρας.
Ούστ που δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε την ήρα από το στάρι γιατί δεν ξέρετε ακόμα από τι είναι φτιαγμένο το ψωμί που τρώτε.
Όταν δηλαδή παρέδωσε ο Σαμαράς ο «δεξιός» το υπουργείο πολιτισμού στον Γερουλάνο το «σοσιαλιστή» σας άρεσε? Είχατε καταλάβει τίποτα? Βλέπατε και μέσα στο γκλαμουράτο τζιπ μήπως, όλη τη τελετή μια και το κόμπλεξ σας ήτανε να βλέπετε τον κόσμο «από ψηλά»?
Δε μιλάω του βρόντου που λένε, πριν λίγο καιρό μου λέει μια καθαρίστρια από αυτές που δουλεύουν στους κυνηγούς κεφαλών (εργολαβικές εταιρείες) και ο άντρας της τραυματιοφορέας: Κ. aris αγοράσαμε ένα τζιπ πάρτε ένα γλυκάκι. Επήρα το γλυκό και την αρωτάω, ρε κοπέλα μου είσαι καλά, τι το θέλετε το τζιπ? Έ να δούμε και εμείς τον κόσμο λίγο από ψηλά μου απαντάει!!
Δεν πέρασε ούτε χρόνος και έμεινε χωρίς δουλειά… Ο άλλος εργάτης πάλε σε εργολάβους, ούτε καν μόνιμος γάμο στο κτήμα τάδε έξι μύρια του πήε, (ήταν ακόμα δραχμές) δανεικά και δεν είχε παντελόνι να φορέσει που λένε!
Αυτή είναι η Ελληνική πραγματικότητα και ο οποιοσδήποτε πολιτικός βγαίνει και καμαρώνει στην Ελλάδα από ψήφους διαμαρτυρίας βγαίνει όχι γιατί είναι αρεστός.
Αυτό φαίνεται στο τέλος της κανονικής, ή γρήγορης χρονικά θητείας του, υπάρχει καμιά αντίρρηση? Πολύ θα ήθελα να την ακούσω.
Ας αποκτήσουμε κάποτε παιδεία σαν πολίτες, ας βρεθεί κάποιος να μας τη δώσει γαμώ τα υπουργεία μου, μπας και δούμε καμιά άσπρη μέρα κάποτε.
Άλλωστε ότι βλέπετε τώρα μπορεί να είναι συμφωνημένες και εσκεμμένες κινήσεις…
Το εσκεμμένες ισχύει σίγουρα.
Ας μη βρισκόμαστε σε διαρκή σύγχυση, ας μάθουμε να αποφασίζουμε κατόπιν σκέψης, ας μάθουμε τι σημαίνει Δημοκρατία και να τη προστατεύουμε, γιατί έτσι που το πάμε θα ψάχνουμε πολύ γρήγορα στην «αντίπερα όχθη» για σωτηρία. Εκεί να δεις γλέντια και οδυρμοί. Χα χα χα χα.
Μη «τσιμπάτε» σε ότι «πετάει» γύρω σας και φυσικά και στο ότι εγώ είμαι «τζιπάτος».
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα.
