cogito ergo sum | 5 Μαΐου 2015
Ένα από τα πιο πολυπιπιλισμένα τσιτάτα των εκπροσώπων τής αστικής τάξης είναι και το περίφημο “καταδικάζουμε την βία απ’ όπου κι αν προέρχεται”. Βέβαια, αυτό το “απ’ όπου” δεν το εννοούν στην κυριολεξία, αφού θεωρούν δεδομένο ότι η κρατική βία είναι επιτρεπτή, άρα δεν καταδικάζεται. Πώς θα σας φαινόταν, όμως, αν, με την φόρα που έχει πάρει ο καπιταλισμός, το πράγμα εξελισσόταν έτσι ώστε η διαχείριση της κρατικής βίας μεταβιβαζόταν σε… ιδιώτες; Σας έκανα να γελάσετε, ε; Δυστυχώς, η υπόθεση δεν είναι καθόλου για γέλια.
Πρώτα-πρώτα, είναι γνωστό ότι στις ΗΠΑ υπάρχουν εδώ και χρόνια ιδιωτικές φυλακές. Πρόκειται για μια ιστορία που άρχισε το 1984 και έχει εξελιχθεί σε χρυσωρυχείο για τις επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται στον χώρο. Για παράδειγμα, η Corrections Corporation of America (CCA) έχει στην ιδιοκτησία της 65 φυλακές, συνολικής δυναμικότητας πλέον των 85.000 κρατουμένων ενώ η GEO Group διαθέτει πάνω από 73.000 θέσεις κρατουμένων στις 66 φυλακές που έχει στην χώρα. Σημειωτέον ότι η GEO Group έχει επεκτείνει τις δραστηριότητές της σε Μεγάλη Βρεττανία, Αυστραλία και Νότιο Αφρική, “εξυπηρετώντας” συνολικά 12.000 άτομα σε 7 φυλακές. Τι κι αν οργιάζουν οι καταγγελίες ότι τα δικαστήρια επιβάλλουν αυστηρές ποινές ώστε να διατηρούνται γεμάτες οι ιδιωτικές φυλακές και να κερδίζουν οι επιχειρηματίες…
Πάμε παρακάτω. Λίγο πριν εγκαταλείψει οριστικά το κτήριο στον αριθμό 10 της Ντάουνινγκ Στρητ στις 28/11/1990, η Μάργκαρετ Θάτσερ πρόλαβε και πέρασε νόμο για την αποκρατικοποίηση των φυλακών. Σήμερα, σε Αγγλία και Ουαλλία υπάρχουν 15 ιδιωτικές φυλακές, οι οποίες στεγάζουν το 15% των εγκλείστων τής χώρας. Απ’ αυτές τις φυλακές, μία ανήκει στην GEO Group, 4 στην Sodexo, 5 στην Serco και 5 στην G4S.
Ίσως αυτή η τελευταία εταιρεία να θυμίζει κάτι σε μερικούς αναγνώστες. Όλοι, όμως, θα καταλάβετε για τι είδους εταιρεία μιλάμε, αν σας πως ότι η G4S προέκυψε το 2002 από την συγχώνευση δυο γνωστών γιγάντωνν τής ιδιωτικής ασφάλειας, της Group 4 και της Wackenhut. Σήμερα, η G4S δραστηριοποιείται σε περισσότερες από 110 χώρες, απασχολώντας περισσότερους από 625.000 εργαζόμενους.
Λίνκολνσιρ, Αγγλία: πάνοπλος αστυνομικός περιπολεί με το σήμα της G4S στο στήθος.
Πάμε πίσω στην Αγγλία. Το 2011, η αστυνομία τού Λίνκολνσιρ εκχώρησε σ’ αυτόν τον κολοσσό πολλές από τις βασικές λειτουργίες της. Στα πλαίσια της αρρωστημένης ιδεοληψίας περί μείωσης του κόστους, εξορθολογισμού των δαπανών και άκρατης ιδιωτικοποίησης των πάντων, η αστυνομία εκχώρησε στην G4S (κρατηθείτε!) την εκπαίδευση των αστυνομικών, την δίωξη των εγκληματιών, τις ηλεκτρονικές παρακολουθήσεις, τις πεζές περιπολίες και τις προσωρινές κρατήσεις υπόπτων (!!!). Αν η ιστορία αυτή σας φαίνεται πολύ τρελλή για να είναι αληθινή, τί θα λέγατε αν πρόσθετα ότι το 2012 η G4S υπέγραψε με τις αστυνομικές αρχές συμφωνία βάσει της οποίας αποκτά το δικαίωμα να φτιάξει… ιδιωτικό αστυνομικό τμήμα; Κλείστε το στόμα και διαβάστε την είδηση στον ιστοτόπο τού BBC για να πειστείτε.
Λίγο μετά την σύναψη της εν λόγω συμφωνίας μεταξύ αστυνομίας και G4S, ο επί κεφαλής της εταιρείας δήλωσε σε συνέντευξή του ότι “αναμένεται πως οι αστυνομικές δυνάμεις τής χώρας θα αυξήσουν την εκχώρηση δραστηριοτήτων τους σε ιδιωτικές επιχειρήσεις”. Ούτε μάντης να ήταν! Κι επειδή το πόπολο πρέπει να πειστεί για την ορθότητα αυτής της επιλογής, η αστυνομία ανακοίνωσε έναν χρόνο αργότερα ότι μέσα στο πρώτο δωδεκάμηνο συνεργασίας της με την G4S εξοικονόμησε πέντε εκατομμύρια στερλίνες.
Προχωρούμε. Η G4S δεν περιορίστηκε στην συμφωνία τού Λίνκολνσιρ. Την ίδια εποχή ανέλαβε και την διαχείριση των δυο κέντρων κράτησης μεταναστών που υπάρχουν δίπλα στο αεροδρόμιο του Γκάτγουικ ενώ, παράλληλα, η κυβέρνηση της ανέθεσε να βρίσκει δουλειά στους ανέργους. Αυτή η ανάθεση έγινε με σκοπό να μειωθούν κατά ένα δισ. στερλίνες τα επιδόματα ανεργίας που χορηγούσε η κυβέρνηση. Το κόλπο ήταν απλό: η G4S πληρωνόταν για να στέλνει τους ανέργους να δουλέψουν δίωρα, τρίωρα ή ακόμη και με “μηδενικά συμβόλαια” (zero contracts) και η κυβέρνηση τους διέγραφε από την λίστα των δικαιουμένων επίδομα, άσχετα αν ο εργαζόμενος έμενε στην δουλειά αυτή ή όχι.
Η φυλακή στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας, όπου τον περασμένο Νοέμβριο οι φύλακες της G4S έχασαν τα... κλειδιά! Η εταιρεία υποχρεώθηκε να αλλάξει όλες τις κλειδαριές της φυλακής, κάτι που της κόστισε 499.000 στερλίνες.
Κι αν αυτά γίνονται στην δύση, φανταστείτε τι γίνεται στο Ισραήλ, όπου επίσης δραστηριοποιείται η G4S. Εκεί, η εταιρεία ανέλαβε την προστασία των ισραηλινών εποικισμών, τους οποίους ο ΟΗΕ έχει χαρακτηρίσει ως παράνομους. Επίσης, ανέλαβε την διαχείριση των φυλακών όπου κρατούνται παλαιστίνιοι, οι οποίοι πρόκειται να δικαστούν με βάση τον στρατιωτικό νόμο. Οι καταγγελίες για τα βασανιστήρια (ακόμη και μικρών παιδιών) στην φυλακή Al Jalame είναι ανατριχιαστικές και έχουν προκαλέσει δημόσιες διαμαρτυρίες σε πολλές χώρες. Αξίζει να σημειώσουμε ότι κατά της G4S έχουν ξεσηκωθεί τα ισραηλινά συνδικάτα, επειδή η εταιρεία δεν τηρεί τους όρους εργασίας και αμοιβής που προβλέπονται από τον νόμο.
Και τώρα που διαβάσατε όλα τα παραπάνω, τί λέτε; Ιδωτικοποιείται η κρατική βία ή όχι; Κι αν ναι, πόσο καιρός νομίζετε ότι θα περάσει μέχρι να δούμε κι αυτό το φρούτο να καλλιεργείται στον τόπο μας;
2 σχόλια
