(Άρθρο μου στην Real News 1.11.2015)
Ο πρωθυπουργός συνεχώς επαναλαμβάνει μέσα στη βουλή – πιθανόν για να το πιστέψει ο ίδιος- ότι ο λαός τον ψήφισε για να κυβερνήσει και θα κυβερνήσει. Πάντως, προς το παρόν, κυβέρνηση και κυρίως, διακυβέρνηση της χώρας δεν βλέπω. Αναλωνόμαστε σε ατέρμονες διαδικασίες και συζητήσεις για τα κόκκινα δάνεια και τα ισοδύναμα του 23% ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση τα οποία στο τέλος θα πληρώσουν οι συνταξιούχοι, όσοι έχουν μηχανάκια, όσοι είναι στο ταμείο ανεργίας ή αυτοί που τα παιδιά τους πάνε σε δημόσια σχολεία. Αρκεί να μην τα πληρώσουν αυτοί που πρέπει να τα πληρώσουν.
Μιλώντας για κόκκινα δάνεια, τα οποία σε σχέση με το εθνικό μας εισόδημα είναι τα υψηλότερα στον κόσμο, η πλειοψηφία τους είναι δημιούργημα του νόμου Κατσέλη και των λαϊκιστών πολιτικών μας που καλλιέργησαν την κουλτούρα, ότι αυτός που πληρώνει το δάνειό του είναι βλάξ, ενώ αυτός που δεν πληρώνει είναι μάγκας. Τι άλλο παρά βλάξ μπορεί να αισθάνεται ο συνεπής δανειολήπτης που έβαλε ενέχυρο ακόμη και τα οικογενειακά του κειμήλια για πληρώσει το δάνειό του; Tι θα πουν στον νοικοκύρη που επέλεξε το ενοίκιο και αγόρασε ένα κρατικό ομόλογο 100.000 ευρώ, αντί σπιτιού, και το κράτος του άρπαξε τις 50.000, ενώ ο κύριος που «αγόρασε» σπίτι, και τα λεφτά του διέσωσε και το δάνειό του δεν πληρώνει και προσδοκά να το πληρώσουν τα κορόιδα που άφησαν τις οικονομίες τους στις τράπεζες; Τι θα πουν σε όλους εκείνους που δανείστηκαν σε ελβετικό φράγκο και ενώ είναι συνεπέστατοι, χρωστούν περισσότερα από όσα δανείστηκαν; Δυστυχώς δεν είναι μόνο τα κόκκινα δάνεια. Είναι οι οφειλές σε ΙΚΑ και εφορία, όπου συνεχώς γίνονται διακανονισμοί και περαιώσεις σε φοροκλέπτες και ασυνεπείς, δημιουργώντας έτσι μία εθνική κουλτούρα ασύδοτων μπαταχτσήδων εξαναγκάζοντας τους έντιμους επιχειρηματίες να βάζουν λουκέτο στις επιχειρήσεις τους, αντί να μπαίνει λουκέτο στις επιχειρήσεις των φοροκλεπτών. Δυστυχώς έχουμε ανίκανους πολιτικούς και «μπάσταρδη» ελεύθερη οικονομία. Παλιά, είχαμε τους δασμούς που προστάτευαν τους ανίκανους βιομηχάνους και σήμερα έχουμε τα κλειστά επαγγέλματα και τις κάστες κάποιων ελεύθερων επαγγελματιών που προστατεύονται εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Για να προσελκύσουμε σοβαρές επενδύσεις που θα μας βγάλουν από τη μιζέρια μας, πρέπει πρώτα να αποκτήσουμε κυβέρνηση – εννοώ σοβαρή κυβέρνηση- αλλά να σοβαρευτούμε και εμείς οι ίδιοι. Δύσκολο μεν, αδύνατο όχι. (Όσοι λένε ότι εξεπλάγησαν που η Microsoft πήγε στη Ρουμανία και όχι στη χώρα μας, μάλλον αστειεύονται!).
Σημείωση
Δεν χρειάζεται άλλη κακιά τράπεζα για να πάρει τα κόκκινα δάνεια. Έχουμε γεμίσει από αυτές! Την ελεύθερη οικονομία να αφήσουν πραγματικά ελεύθερη και τα περισσότερα από τα κόκκινα δάνεια θα γίνουν πράσινα!
One Comment
aris
… “Την ελεύθερη οικονομία να αφήσουν πραγματικά ελεύθερη και τα περισσότερα από τα κόκκινα δάνεια θα γίνουν πράσινα!” …
Τώρα με τον κύριο Παπαδάτο όλο σε κόντρες βρίσκομαι εδώ και κάτι χρόνια αλλά τι να κάμω?
Δηλαδή μέχρι πρότινος σχεδόν ελεύθερη οικονομία δεν είχαμε?
Και όχι μόνο, γιατί με τα ρουσφέτια και τις μίζες δεν ήταν πρακτικά ελεύθερη αλλά πανελεύθερη. Χα χα χα.
Τα αποτελέσματα τα γευθήκαμε, ή κάνω λάθος??
Και για να μη κοροϊδεύουμε το κοσμάκη και να μη κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας ηλίθιοι ήμαστε σαν λαός, ή ηλίθιους μας κάνανε, αυτό είναι το κυρίως πρόβλημα.
Όταν παράδειγμα νεοσυνταξιούχος σε βαρέα ανθυγιεινά έχει πάρει σπίτι με δάνειο πώς θα το αποπληρώσει όταν παίρνει (ετησίως) 22.000 ευρώ λιγότερη σύνταξη και 8.000 ευρώ λιγότερο από αυτά που πλήρωνε για να πάρει σύνταξη?
Και όταν πληρώσουν οι μισθωτοί και συνταξιούχοι μέρος της ζημιάς με τι σύνταξη θα εξοφλεί το δάνειο που θα απομείνει?
Του είπε κανείς ποτέ μακάκα μην αγοράζεις?
Και για να μην πιανόμαστε κορόιδα πάντα ακούμε ότι τα μέτρα δεν θίγουν τους ανήκοντες στα βαρέα και ανθυγιεινά, σκέψου με τους άλλους τι γίνεται.
Μπορείς να καταλάβεις τί φαύλος κύκλος έχει δημιουργηθεί αγαπητέ μου κατά τα άλλα κύριε Παπαδάτε?
Το πρόβλημα μάλλον είναι πώς να συνηθίσουμε να ζούμε αλά Μπουλγκάρια!!
Γνωρίζουν πολύ καλά (οι απ΄ έξω περισσότερο) ότι ο Έλληνας προσαρμόζεται αρκεί να εφαρμόζονται οι παροιμίες όπως επί του προκειμένου το «αγάλι – αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι».
Και εδώ που τα λέμε ήδη εμένα αρχίζει να μη μου ξινίζει τόσο πολύ, εσάς σας έχει πιάσει καθόλου η «ξινίλα»? Γιατί άμα σας έπιασε θα έχω και μια πάρα πάνω άποψη για τη συλλογή που κάνω.
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα.