Ξεγυμνώσε με πριν βρω δουλειά 12ωρη στο ταχυφαγείοthegreekcloud | 01.12.2016 | 16:24
Η γενιά μου – ας πούμε ειμαι γεννηθείσα μέσα στην πενταετία 1985-1990 – είναι μια τρομοκρατημένη γενιά με απίστευτο θράσος. Με μεράκι στην κατάθλιψη, λάφυρο πολέμου τον εγωκεντρισμό και καθηλωμένη να τυφλώνεται από τη νέον επιγραφή «ΑΞΙΖΩ» που φεγγοβολά πάνω από το προσκέφαλό της. Τρώει το ζεστό πιάτο με τα γιουβαρλάκια στο προικώο σερβίτσιο της μητέρας του και αγναντεύει τα εσώρουχα των λετονών καλλονών στο τελευταίο σόου της Victoria’s Secret.
Αν ερευνήσεις την αλληλογραφία τους, τα απεσταλμένα μηνύματα του μέιλ τους, θα δεις το βιώσιμο χρέος που αφήνουν τα βιογραφικά χωρίς φωτογραφία, όπως είθισται στο λαιφστάϊλ της περιόδου. Ο εργοδότης θα σε αναζητήσει στα σόσιαλ μίντια. Η φωτογραφία στο έγγραφο αυτό είναι μια περιττή και ανόητη πινελιά.
Γύρνα σελίδα.
Μάθαμε να είμαστε θεοί στο διαμέρισμα στα Πετράλωνα και μας φαίνεται ο έξω κόσμος παράλογος, που δεν βλέπει την καταπληκτική μας ιδιαιτερότητα. Οι περισσότεροι τριαντάρηδες διάλεξαν την πυρηνική του κυνικού αριστερού. Οι υπόλοιποι κάνουν το σταυρό τους και ψηφίζουν ΧΑ μισώντας τον αλβανό συμμαθητή τους, την ουκρανή γειτόνισσα, τη Ρωσίδα που ερωτεύτηκαν σε ένα κλαμπ και τον πακιστανό ψιλικατζή της συνοικίας. Κάπου ανάμεσα σε αυτά τα άκρα υπάρχουν αυτοί που εξαφανίστηκαν κάπου στο εξωτερικό, εκείνοι που ακόμη σπουδάζουν, εκείνοι που έγιναν αποκλειστικά τηλεθεατές και εκείνοι που με 550 ευρώ ζουν ισορροπημένη ζωή με θυσίες ανεπιβεβαίωτου ρίσκου.
Το σεξ στα 30 είναι ένα εύκολο ζήτημα. Το έχουμε υπεραπλουστεύσει ως ανάγκη, το έχουμε κάνει κίνκι και θέμα συζήτησης. Το έχουμε κάνει αγαπημένο σελιδοδείκτη στις ιστοσελίδες που επισκεπτόμαστε καθημερινά σε λούπα. Τελικά, καταλήγουμε να υπολειτουργούμε αναλογιζόμενοι τα εξτριμ σπορ και τα υψηλά στάνταρ καθώς κοιτάμε το μίζερο είδωλό μας στο καθρέφτη του σαλονιού ανάμεσα στα σεμεδάκια, τις φοντανιέρες και τις φωτογραφίες από τη βάφτισή μας.
Ξέραμε από μικροί πως μας αγαπούν πολύ και αυτό ήταν μία αυτάρεσκη υπόθεση. Έξω από την οικογένεια δεν υπάρχει κάτι άλλο εκτός από την plasma τηλεόραση και το καλό μας κινητό, τα ψώνια μας στο Ζara και τις ατάκες που κλέβουμε από τις διαφημίσεις των φρουτόκρεμων.
Δεν είμαστε τόσο χάλια. Το κρεβάτι μας να αρχίσουμε να στρώνουμε κάθε πρωί και να φτιάχνουμε ένα ανάθεμα κάθε βράδυ, και ίσως στα 40 να μάθουμε να μπουσουλάμε. Η αποσυμφόρηση της αγιοποίησής μας μέσα στην ιεραποστολή-οικογένεια δεν είναι κάτι απλό και δεν υπάρχει εφάμιλλό της σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. Η καταπίεση που βασίζεται στην κολακεία είναι ένας τρομακτικός τρόπος διαπαιδαγώγησης που ενδεχομένως συνέβη χωρίς κακόβουλο φορτίο. Τους νεκρούς τους απαθανατίζουμε σε σέλφι με φίλτρο σέπια. Δύσκολες εποχές για ελευθερία. Έχουμε να παλέψουμε με πολλά. Εξού και τόσες σχολές ζούμπα, οι ψυχαναλυτές που δεν ρίχνουν τις τιμές και οι τόσες καφετέριες με διακόσμηση τροχόσπιτου πενταμελούς οικογένειας σε χριστουγεννιάτικο μούντ. Πάρε τον καφέ στο χέρι και πιες τον μονορούφι… η αλεξιθυμία βρίσκεται μόνο στο μυαλό. Κάντο. Ισως, τότε, ίσως… αγαπήσεις.
Όποιος είναι στο ίνμποξ διαλλακτικός, είναι ανερυθρίαστος καθώς ποδοπατά στην πλατεία Βικτωρίας τα θραύσματα από την βιτρίνα του ταχυφαγείου. Βόμβα σε όλα.
3 σχόλια
Γιάννης Χατζηγώγας · Technische Universität Berlin
Σπαρακτικό και αληθοφανές το βρίσκω…νάσαι καλά…και απόλυτου ρεαλισμού κομμάτι…εμένα μου θυμίζει ΕΥΔΟΚΊΑ του Δαμιανού και παζολινικά θεωρήματα των ίδιων περίπου χρόνων…αν ισχύουν τα ηλικιακά και τα αυτοβιογραφικά που παραθέτεις…αισθάνομαι σχεδόν συνομήλικος…
Vera J. Frantzh · Εργάζεται στην εταιρεία The Greek CLOUD
σας ευχαριστω πολυ!
Γιάννης Χατζηγώγας · Technische Universität Berlin
γεννηθείς το 48 στη Σαλονίκη…πρόλαβα να δώ και τους ποιητές…
