έρημα μου-νιάτα που-τσαλακωθήκατεiloveithaki | dec 17th 2016
by ddmanias
μας πείρε το βράδυ με την κουβέντα στη πλατεία
απαγορευόταν η κυκλοφορία μετα τις 20:00 ώρα,
είμαστε μαθητές στο Ν.Γ.Ι. (ναυτικό γυμνάσιο ιθάκης), αρχές δεκαετίας του 60.
άντε τώρα ν απαγορεύσεις σε 17χρονα να βγαίνουν το βράδυ
η απαγόρευση έκανε πιο ελκυστική την νυχτερινή μας έξοδο, κυκλοφορούσαμε στους πίσω δρόμους, δεν μπορούσαμε να μείνουμε στην πλατεία.
πήραμε το στενό ανηφορικό δρομάκι συνεχίζοντας την κουβέντα μας
– δεν θα φύγουμε ποτέ από την κνε και το κκε, τ ορκίζεσαι;
– τ ορκίζομαι, και τι; να γίνω δεξιός;
– οι πατεράδες μας είναι φτωχοί εργάτες, κι εμείς φτωχοί θα μείνουμε.
– εγώ θα πάω στην αμερική, να ζήσω λίγο καλύτερα, αλλά τα πιστεύω μου δεν θα τ αλλάξω για τίποτα
– το εύχομαι αν και δεν το πιστεύω
μετά απο 30 χρόνια
είχε 25 χρόνια τώρα στην αμερική κι ερχόταν συχνά στο θιάκι για κανα μήνα συνύθως καλοκαίρι.
ήμουν καπετάνιος κι ότα ξεμπαρκάριζα ερχόμουν στο θιάκι για κανα μήνα.
– πως πάει φίλε μου
– πως να πάει; μ ένα κομπιούτερ μέρα νύχτα παίζω στο χρηματιστήριο ότι έχω αλλά δεν τα πάω καλά
– και γιατί έτσι;
– για να κερδίσεις πρέπει να ρισκάρεις κ η γυναίκα μου δεν μ αφήνει
– εννοείς να παίξεις τα δικά της λεφτά
– ε ναι τα δικά μου τα έχω χάσει προ πολλού, εσύ
– με διώξανε από το κκε
– καλά σου κάνανε, δεν έφευγες που σου έλεα, αλλά γιατί;
– τι να σου λέω τώρα, ταξίδευα στη ρωσία κάνα εξάμηνο και την γνώρισα. έτυχα σε μια κ.ο.βα. στο βαθύ όταν ξεμπαρκάρισα και με πίεζαν να τους πω τι είδα. και τι δεν τους είπα νομενκλατούρα, αστυνομοκρατία, νεποτισμός, ανισότητα, κοινωνική αδικία, φτώχεια, αλκοολισμός, πορνεία (είχες την καλύτερη με λίγες τσίχλες), και ότι σε λίγα χρόνια θα καταρρεύσει το καθεστώς (όπως κι έγινε).
– ε μα και συ, με το δίκιο τους, δεν αφήνεις άγιο ν αγιάσει, έτσι κάνεις μ ούλους κι ούλα, θα το φας το κεφάλι σου
– γιατί αν πεθαίνω για νερό θα μου δώσει κανείς να πιω; μόνο από την δουλεία μου ζω, κι αυτό με φτάνει.
κ είναι η γιορτή μου σήμερα, και τι διάολο θυμήθηκα
One Comment
aris
Πρώτα- πρώτα πολύχρονος και καλόχρονος φίλε Διονύση.
(Δηλαδή χρόνια πολλά και καλύτερα).
Δεύτερο τί μου θύμισες και εμένανε!
Τέτοιες μέρες δεκαετία του 80΄ ταξίδεψα στο Ανατολικό μπλοκ συνοδεύοντας ασθενή μια και φημιζόντουσαν τότε πάνω στα αιματολογικά προβλήματα, κολοκύθια ριγανάτα δηλαδή αλλά έλα που με έτρωε ο κ@λος μου για όσα είδα και είπα να ματαπάω σαν τουρίστας 3 – 4 χρόνια αργότερα?
Με δικό μου αυτοκίνητο για να έχω άνεση περιήγησης και ελευθερία επισκέψεων σε μαγαζιά και τόπους. Μια μέρα λοιπόνε αρώταα δυό μικρές (μαθήτριες λυκείου φαινότανε) στα αγγλικά που θα βρώ να φάω αλλά δεν καταλαβαίνανε τίποτα.
Με τα πολλά μου σκάει η μία το παραμύθι όλο γελάκια:
«Σήηημερα σχουλείου, σπίτι αύριου ναι», σε άπτεστα ελλήνικος!! Χα χα.
«Τσιμπάει» ο φίλος μου και κοντέψαμε να φάμε ξύλο από τσι δικιές μας.
Πάμε σε ένα ξενοδοχείο και προχωράει η κοπέλα μου ελεύθερα προς το εστιατόριο που ακούγονταν βιολιά και κόβουνε εμένανε γιατί φορούσα μπλουτζίν και όχι γραβάτα!
Φωνές εγώ, μωρή – μωρή γύρνα πίσω γιατί η δύστυχη δεν κατάλαβε και προχώραε (για έκανε ότι δεν άκουε) χα χα. Και πάνε στο διάολο τα βιολιά του χορευτή τση στέγης!
Τση αλληνής όμως στον έλεγχο τση τα΄χωσα! Τσή λέω στη πατρίδα μου είμαστε καπιταλιστές αλλά δε χρειαζόμαστε γραβάτα για να φάμε! Και τση επήα όξου από τη πόρτα το αυτοκίνητό (που πέφτανε απάνου και το σκουπίζανε με τα μανίκια για να το δούνε καλύτερα μερικοί) και τση κορνάριζα τση σκύλας! Χα χα.
Έδεκει σύμπτωση να σου ένας που είχα γνωρίσει τυχαία πριν όταν αγόρασα κάτι λαθραία κυάλια. Έλα μου λέει να σας μπάσω εγώ αμέσως!
Όχι του λέω ευχαριστώ. (Δηλαδή με μέσον έκανες ό,τι ήθελες παντού).
Απερίγραπτες ιστορίες αλλά θα πολυλογήσω.
Ότα λοιπόνε γύρισα με αρωτάανε κάτι φίλοι και τους είπα ότι αυτό σύστημα έχει ήδη διαλύσει (όπως και έγινε) καθώς και συ είπες. Μόνη μας διαφορά ότι εμένανε μερικοί με λέανε και μακάκα από πάνουθε!!
Το πιάσ΄ το αυγό και κούρευτο, το ξέρεις??
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.