Ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης
06.01.2017, 12:50 | εφσυν
Μία φορά χτύπησε το τηλέφωνο όσο ήμουν στο γραφείο του Νίκου Παππά – μία φορά τού το έδωσε δηλαδή η γραμματέας του, κι αυτό γιατί τον αναζητούσε ο Αλέξης Τσίπρας. Τον ήθελε να πεταχτεί μέχρι το μέγαρο Μαξίμου.
Εμείς ήμασταν στη Συγγρού εκείνη την ώρα, στο κτίριο της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης, εκεί όπου στεγάζεται το νεοσύστατο υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης. «Ερχομαι, έρχομαι. Ερχομαι, αρχηγέ», του απάντησε ο Νίκος Παππάς δίνοντάς μου έτσι την καλύτερη πάσα να τον ρωτήσω για τη σχέση του με τον πρωθυπουργό.
Αν το θεωρεί υποβάθμιση που δεν κατοικοεδρεύει πλέον στο Μαξίμου, που δεν είναι υπουργός Επικρατείας… «Οχι, γιατί στο χαρτοφυλάκιο της ενημέρωσης που ήδη είχα, προστέθηκε πλέον η ψηφιακή πολιτική και οι τηλεπικοινωνίες» απαντά.
«Θεωρώ ότι τόσο ο πρωθυπουργός όσο και τα υπόλοιπα μέλη της κυβέρνησης παραμένουν ακλόνητα στην άποψη πως καλώς κάναμε και προχωρήσαμε στην επιχείρηση ρύθμισης του τηλεοπτικού τοπίου».
Οι περισσότεροι ωστόσο απ’ όσους βρέθηκαν στις προηγούμενες κυβερνήσεις σε θέσεις παρά τω πρωθυπουργώ «κάηκαν», του αντιτείνω. «Είναι μία πολιτική παρατήρηση που δεν επιδέχεται αμφισβητήσεως», λέει γελώντας δυνατά. «Οι άνθρωποι δίπλα στον πρωθυπουργό αποτελούν τους εύκολους στόχους».
• Σας επιτέθηκαν πολλοί και με σφοδρότητα, είσαστε το πρόσωπο που «χτυπούν» οι περισσότεροι. Δημοσιογράφοι αλλά και πολιτικοί αντίπαλοι…
Εχουν ακουστεί χυδαιότητες για μένα. Στην αρχή παραξενεύεσαι, μετά ενοχλείσαι, στο τέλος κλείνεις την τηλεόραση απλώς και απομακρύνεις τους οικείους σου από αυτήν. Συνεχίζεις όμως· αλλιώς δεν γίνεται.
Ο στόχος όσων βρίσκονται στη λάσπη είναι να σε τραβήξουν και σένα. Εχω κάνει τις επιλογές μου και είμαι έτοιμος για τα επίχειρα της δημοσιότητας. Οταν πιστεύεις κάτι και αγωνίζεσαι, δεν αρκεί να διαπιστώνεις το μίσος των απέναντι.
Πρέπει να οργανώνεις την άμυνά σου και το μυαλό σου για να φτιάξεις τις κατάλληλες συμμαχίες. Αυτό ήταν δύσκολο, όντως.
• Τρομάξατε;
Η δική μας γενιά δεν δικαιούται ούτε να φοβάται ούτε να τρομάζει ούτε να οπισθοχωρεί.
Η συνάντησή μας με τον Νίκο Παππά πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη το μεσημέρι, στον 6ο όροφο του υπουργείου. Τζαμαρία, βεράντα, ο Λυκαβηττός να φαίνεται απέναντι. Στο γραφείο του ήταν απλωμένες οι εφημερίδες της ημέρας, βρήκαμε την ευκαιρία να τον ρωτήσουμε έτσι και για το barcode, αυτό που όταν επιτέλους καθιερωθεί στις έντυπες εκδόσεις θα αποτυπώσει και τις πραγματικές κυκλοφορίες τους.
«Μέσα στην εβδομάδα θα προχωρήσουμε στον διαγωνισμό, είμαστε στο τελικό στάδιο για την προκήρυξη του έργου (κεντρικό σύστημα, μηχανάκια στα σημεία πώλησης κτλ)», η δέσμευσή του.
Κάναμε τη συνέντευξη τη μέρα που έγινε γνωστό πως οι τράπεζες κατήγγειλαν τα δάνεια του ΔΟΛ. Θέλουν όντως στην κυβέρνηση να κλείσουν το Mega και τον ΔΟΛ; «Θέλουμε να σωθούν όσες περισσότερες θέσεις εργασίας γίνεται», απαντά. «Οποιαδήποτε λύση βρεθεί πρέπει να έχει δύο στοιχεία: τη σωτηρία όσο το δυνατόν περισσότερων εργαζόμενων και να βάλει ο ιδιοκτήτης ή ο επενδυτής το χέρι στην τσέπη».
• Αυτοί λένε πως ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να τους βάλει λουκέτο;
Δεν νομίζω πως ο ΣΥΡΙΖΑ επέβαλε σε κανέναν ιδιοκτήτη στο Mega ή στον ΔΟΛ να πληρώσει στους εργαζόμενους τους μισούς, μόνο, μισθούς από το 2016. Η κυβέρνηση θέλει να υπάρχει ομαλότητα στην αγορά εργασίας.
• Θα μπορούσε να κάνει κάτι η κυβέρνηση υπέρ τους;
Οχι, δεν θα μπορούσε. Υπάρχουν ξεκάθαροι κανόνες στους οποίους όλοι είμαστε αναγκασμένοι να πειθαρχούμε. Ιδίως στους τραπεζικούς κανόνες. Ζήσαμε μία ιστορική περίοδο κατά την οποία οι τραπεζικοί κανόνες παρακάμπτονταν. Μην ξεχνάτε πως στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για τα δάνεια στα ΜΜΕ ακούστηκαν πολλά «μαργαριτάρια». Σημεία και τέρατα. Και αυτά δεν κρύβονται κάτω από το χαλί.
• Επιμένω πάντως πως μέσα στον ΔΟΛ και στο Mega κατηγορούν κι εσάς προσωπικά. Ειδικά διάφοροι δημοσιογράφοι.
Δεν γίνονται πιστευτοί. Είναι αυτές οι διαπλεκόμενες ντουντούκες, οι ίδιες που πηδούν τώρα πρώτες από το καράβι σαν τα ποντίκια και με τρόπο θεαματικό.
Ενώ κατηγορούν την κυβέρνηση πως τάχα θέλει να κλείσει τον ΔΟΛ, δεν έχουν βρει μία λέξη να πουν όλο το 2016 για τους συνάδελφους τους που είναι απλήρωτοι εδώ και μισό έτος. Το κάνουν για να μην αναδειχθούν οι προβληματικοί χειρισμοί όσων κρατούν τις τύχες του οργανισμού στα χέρια τους.
• Οι τράπεζες μπορούν να λάβουν κάποια πολιτική εντολή;
Αυτά τα πράγματα είναι οριακά. Δεν γίνεται. Ειδικά όταν, 1ον) είμαστε λίγες μέρες πριν από το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής, 2ον) έχει ξεσηκωθεί τόσος ντόρος για τα δάνεια των ΜΜΕ στην Ελλάδα και, 3ον) ο SSM έχει εποπτεία στις ελληνικές τράπεζες. Είναι ένα περιβάλλον που επιβάλλει όλοι να κινούνται μέσα σε πλαίσιο κανόνων.
• Αν ήταν η Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση θα γινότανε κάτι;
Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι παλιότερα, επί ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., γίνονταν παρεμβάσεις στις τράπεζες. Είχε διαφανεί ξεκάθαρα ένα πεδίο συνδιαλλαγής.
• Γιατί όμως ο κ. Φλαμπουράρης τρέχει και αγωνίζεται για τον Μαρινόπουλο αλλά δεν δείχνετε την ίδια σπουδή και για τον ΔΟΛ; Εργαζόμενοι δεν βρίσκονται κι εκεί; Δύο μέτρα και δύο σταθμά από την κυβέρνηση;
Να είσαι βέβαιος πως αν βρεθεί κάποιος, όπως ο Σκλαβενίτης, που θα διασώζει θέσεις εργασίας και θα βάλει χρήματα στον ΔΟΛ, εμείς θα τον ενθαρρύνουμε. Το παράδειγμα του Μαρινόπουλου είναι χαρακτηριστικό γιατί η ιδιοκτησία του υποχρεώθηκε και να πληρώσει και να αποχωρήσει μετά παραδίδοντας την εταιρεία.
• Νιώθετε πως ηττηθήκατε προσωπικά στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών;
Νιώθω πως μπήκε ένα προσωρινό φρένο στην ιστορία. Προς το παρόν έχουμε φρενάρει. Δεν υπάρχει ούτε μία πολιτική παράταξη που να λέει να μη γίνει αδειοδότηση, να μην καταβληθεί τίμημα, να μην παραδέχεται πως 27 χρόνια είχαμε άναρχο τηλεοπτικό τοπίο.
Με την απόφαση του ΣτΕ χάθηκε μία ευκαιρία, πράγματι. Αλλά δεν θα είναι η μοναδική. Με το που θα καθαρογραφεί η απόφαση πρέπει όλοι να ανοίξουν επιτέλους τα χαρτιά τους και να μπει χρονοδιάγραμμα.
Ηδη δέχτηκα αιτήματα από κάποιους καναλάρχες να μην πληρώσουν για τις άδειες. Ευελπιστούν πως το ΕΣΡ θα αποφασίσει έναν μεγάλο αριθμό τηλεοπτικών αδειών, οπότε το τίμημα θα είναι από ελάχιστο έως και ανύπαρκτο.
• Κι αν όντως βγει το ΕΣΡ και προτείνει, ας πούμε, 10 ή και περισσότερες άδειες;
Κανένας από τους αντισυμβαλλόμενους σε αυτή τη συζήτηση δεν θα πει πράγματα που δεν στέκουν. Είναι άνθρωποι ενημερωμένοι και νουνεχείς, που γνωρίζουν την τηλεοπτική πραγματικότητα.
• Επιμένετε ακόμα πως ο αριθμός 4 (τέσσερα) για τις άδειες ήταν σωστός;
Το σημαντικό ήταν να σταλεί ένα μήνυμα πως το τοπίο ρυθμίζεται, μπαίνουν κανόνες και ανοίγει η αγορά. Στον αριθμό 4 δεν κατέληξα μόνος μου. Είδαμε τα οικονομικά στοιχεία, διαβουλευτήκαμε, λάβαμε υπόψη τις τεχνολογικές εξελίξεις.
• Μήπως έπρεπε από τη στιγμή που έμειναν έξω το Star και ο Alpha να αλλάξετε την απόφασή σας και να γίνονταν έξι οι τηλεοπτικές άδειες ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι;
Οχι, γιατί θα κατέρρεε ο διαγωνισμός επειδή θα αλλάζαμε τους όρους του. Και ήταν ένας διαγωνισμός συμπαγής που τον ξετίναξαν δικαστικά. Δεν υπάρχει διαγωνισμός στην ιστορία με τόσες προσφυγές εναντίον του.
Το ΣτΕ αποφάσισε μεν αρνητικά για τη μεταφορά των αρμοδιοτήτων από το ΕΣΡ στον υπουργό Επικρατείας, αλλά για τον ίδιο το διαγωνισμό, όλες του οι αποφάσεις ήταν απορριπτικές επί των ενστάσεων.
• Θα το επιτρέψει όμως αυτή τη φορά το ΣτΕ;
Το ΕΣΡ μαζί με μας θα ορίσει τον αριθμό των αδειών και, αν προκύψουν περισσότεροι ενδιαφερόμενοι, θα ακολουθήσει δημοπρασία. Πλέον έχουμε το εξής τετελεσμένο: η αγορά αποτιμά το κόστος των αδειών πανελλαδικής εμβέλειας για την επόμενη δεκαετία στα 250 εκατομμύρια, δηλαδή 25 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Αυτό το ποσό πρέπει να διασφαλιστεί. Τόσο από το ΕΣΡ όσο και από το υπουργείο. Αλλιώς, θα έχουμε όλοι ευθύνες.
Επίθεση σε Financial Times, Guardian
• Δεν ήταν κάπως σπασμωδική η αντίδρασή σας στα επικριτικά για την κυβέρνηση δημοσιεύματα των Financial Times και του Guardian;
Οχι. Στις περιπτώσεις αυτές πρέπει να αντιδράς, δεν μπορείς να τις αφήνεις έτσι. Αποτελούν δημοσιεύματα που κινούνται στη σφαίρα της πολιτικής σκοπιμότητας γιατί είναι μονομερή.
• Εγινε ξαφνικά ο Guardian μονομερές μέσο;
Ξέρω πως δεν σήκωσαν το τηλέφωνο να ρωτήσουν τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης. Να σχολιάσει αυτά τα στοιχεία και το σχόλιό του να υπάρχει στο ρεπορτάζ. Εδώ έχουμε δύο περιπτώσεις απόλυτης παραβίασης της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Παίρνω report κάθε πρωί με όλα τα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, θετικά κι επικριτικά. Είδες ποτέ να αντιδρούμε έτσι στον γερμανικό Τύπο, για παράδειγμα, όταν μας κατακρίνει για το προσφυγικό ζήτημα;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Από την «αεροπειρατεία» στη ρύθμιση
Αν η αγορά δείξει ότι σηκώνει και υπάρξει ενδιαφέρον, ίσως δοθούν περισσότερες άδειες
