Ο/Η aris άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας “το κρυστάλλινο παλάτι“:
![]() |
μοιάζει από μόνη να ξεχωρίζει έτσι
όπως θα ξεχώριζε, αν κάποιος πλάι σε γιδοπρόβατα
έβαζε στιβαρό άλογο αγώνων,
που ηχούν οι οπλές του όταν καλπάζει,
από αυτά που ονειρεύεσαι κάτω απ᾽ τους βράχους.
|
Ωραίος! Ωραίος Κωνσταντίνε ?!
Τώρα μάλιστα, η φιλοσοφία της ζωής και άντε βγάλε άκρη.
Για τους γνωστικούς άρθρο και λόγια για ερέθισμα σκέψης, για τους μη ερέθισμα για επικίνδυνες σκέψεις και βγάλε άκρη ποιοι είναι οι γνωστικοί και ποιοι οι μη!
Χα χα χα χα.
Ο Γυάλινος πύργος έ? Δύο και δύο τέσσερα σε καθημερινή βάση και μετά πάμε να τη πέσουμε σα τη Σαπφώ έδεκει στη Λευκάδα γιατί βαρεθήκαμε…
Η φύση των περισσότερων, ή μάλλον όλων των ανθρώπων (θέμα θάρρους είναι), αναζητάει την «υπέρβαση» κάτι που δίνει το αλάτι και το πιπέρι στη ζωή άσχετα άμα σε άλλους δεν αρέσει το πιπέρι και σε άλλους το αλάτι.
Όμως στην ουσία και αυτούς τους βάζει λίγο πολύ στο ίδιο το παιχνίδι χωρίς να το καταλαβαίνουν, φαύλος κύκλος!
Άλλωστε στην ουσία η διατήρηση όσων ζώντων οργανισμών έχουν επιβιώσει σε αυτόν το πλανήτη πάνω σε υπερβάσεις μάλλον στηρίχτηκε και οι υπερβάσεις έχουν ανεβεί με το καιρό στη πλατφόρμα του φυσιολογικού.
Το πρόβλημα με τον άνθρωπο είναι ότι έφτασε πλέον σε υψηλά επίπεδα ώστε η υπέρβαση ενός ατόμου να έχει σοβαρό αντίκτυπο και στην ομάδα και εκεί πλέον αναγκαστικά υπάρχουν όρια υπέρβασης.
Εδώ υπάρχει άλλο οξύμωρο, βάζει όρια η έννοια της ομάδας που και αυτή υπέρβαση του του ίδιου (του ανθρώπου) είναι!
Το μυρμήγκι κάνει την υπέρβασή του και ανεβαίνει πάνω σε ένα ελέφαντα, βλέπει νέα πράγματα, το κουβαλάνε άλλοι δε κουράζεται και άμα το φάει κάνα πουλί, ή πέσει από τη πλάτη του ελέφαντα είναι προσωπική του υπόθεση.
Αν ένας άνθρωπος όμως καβαλήσει ένα αεροπλάνο δε τα καταφέρει και πέσει πάνω σε μια πόλη δεν είναι προσωπική του μόνο υπόθεση γιατί θα σκοτώσει άλλους που δεν ήταν της λογικής να καβαλήσω αεροπλάνο και ό,τι γίνει έγινε.
Σχετικά λοιπόν όλα, αλλά και όχι.
Απλά υπάρχει σχετικότητα και στην έννοια του σχετικού.
Υ.Γ.
Αν ήταν ένα και ένα ίσον δύο η ζωή δε θα αμπελοφιλοσοφούσαμε τώρα φίλε Κώστα…
Δε τα αφήνεις εφκειά μη πάμε λαμπάδες στον Άγιο για να μας γιάνει??
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα.
Ανάρτηση από τον/τη aris στο I love Ithaki. gr τη 29 Νοεμβρίου 2013 – 10:18 μ.μ.